ققنوس های بی نشان

به گزارش خبرگزاری برنا، آخرین روز از اولین هفته ی مهرماه به نام سلحشورانی رقم خورده است که شجاعانه بر آتش سوزان قدم می گذارند و حوادث خطرناک بسیاری را تجربه می کنند تا جان و مال هم نوعان و هم وطنان خویش را حفظ نمایند.

اینان به واقع، جستجوگران زندگی در میان دود و آتش هستند؛ ققنوس های بی نشانی که گاه در میان خطر کردن های ایثارگرانه شان، جان خود را فدا می کنند تا بتوانند به انسانی دیگر زندگی دوباره ای ارزانی نمایند.

شاید تا پیش از حادثه ی تلخ پلاسکو، برای مردم ایران روز هفتم مهر ماه نیز مانند دیگر روزهای سال بود؛ در حالی که از سال ها پیش، این روز در تقویم به بهانه ی جانفشانی و شهادت تعدادی از آتش نشانان در پالایشگاهی که توسط نیروهای عراقی در زمان جنگ بمباران شده بود، به عنوان روز آتش نشانی و ایمنی نام گرفته است.

حادثه ی پلاسکو، علاوه بر غم انگیز و اسف بار بودنش، به عنوان هشداری برای سایر ساختمان ها و بافت هایی محسوب می شد که شرایطی مشابه با ساختمان پلاسکو داشته و دارند.

در اکثر کلانشهرهای کشور، ازدیاد بافت های فرسوده و عدم ایجاد زیرساخت های ایمنی در مراکز تازه تأسیس تجاری و مسکونی، احتمال تکرار حوادثی چون حادثه ی پلاسکو را که می توان از آن به عنوان یک فاجعه ی انسانی یاد کرد افزایش می دهد.

همچنین عدم آموزش مناسب و کافی در خصوص نکات ایمنی به شهروندان و متناسب نبودن الگوهای استفاده از فناوری های جدید با میزان آموزش ها و دانسته های علمی و تجربی مردم، احتمال ایجاد و بروز خطرات را در کشور دوچندان کرده و در نهایت به هزینه کرد بیشتری نسبت به آموزش و پیشگیری می انجامد.

از سوی دیگر، فقدان برخورداری از تجهیزات و ملزومات حوزه ی ایمنی و آتش نشانی مطابق استانداردهای جهانی باعث می شود که در برخی از عملیات های امدادرسانی و ایمنی، از روش های کاملاً سنتی بهره گیری شود که در این صورت، امدادرسانی در برخی برهه ها با وقفه و به صورت کند پیش می رود و حتی جان آتش نشانان را نیز به خطر می اندازد.

بر همین اساس می توان با طرح برنامه ای جهت آموزش و آگاه سازی شهروندی، از بروز خطرات تا حد امکان پیشگیری نمود و با ارائه ی زیرساخت های مناسب، بافت های فرسوده را ایمن سازی کرد.

خوب است که در تمامی روزهای سال، قدردان زحمات آتش نشانان غیور و ایثارگر این مرز و بوم باشیم؛ بر دست های مهربان و زندگی بخش آنان بوسه زنیم و همواره برایشان سلامتی و بهروزی آرزو کنیم.

یادداشتی از انسیه معماریان

روزنامه نگار و مدرس دانشگاه