به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ وزیر کشور در یکصد و بیست و چهارمین جلسه شورای اجتماعی کشور خبر از مطرح شدن مبحث توانمندسازی زنان سرپرست خانوار داد. همچنین براساس آمارهای ارائه شده، رحمانی فضلی از وجود 3 میلیون زن سرپرست خانوار گفت که بنا به دلایل مختلف نظیر فوت همسر و یا طلاق حال خود سرپرست خانواده شدهاند.
در این راستا با مرضیه محبی، حقوقدان و فعال حوزه زنان، به گفتگو نشستیم.
محبی درباره این موضوع که به چه شکل میتوان زنان سرپرست خانوار را توانمند ساخت گفت: قبل از هر چیزی باید ترجمهای صحیح را از توانمندسازی داشته باشیم، یعنی توانمندسازی را معادل قدرتمندسازی زنان در تمامی امور بدانیم. همچنین باید در تعبیری که از توانمندسازی های مطرح شده میشود نیز تجدیدنظر کرد به شکلی توانمندسازی همراه با حضور زنان در تمامی عرصهها از جمله عرصههای اقتصادی، فرهنگی و سیاسی باشید و حق انتخاب در مسیر زندگی آنها را برایشان لحاظ کنیم.
محبی ادامه داد: توانمندسازی فقط به معنای تامین معیشت و نیازهای خانواده نیست، بلکه توانمندسازی اگر در معنای واقعی خود نمود پیدا کند چیزی به جز اشتغالزایی و بهبود وضعیت بهصورت مستمر را در پی نخواهد داشت، روندی که در گذشته مرتبط با توانمندسازی بوده مطرح شده و تا به امروز ادامهدار بوده متاسفانه فقط معطوف به تامین مالی است که هیچگاه کارآمد نیز نبوده و فقط میزان شاخص فقر را در بین خانوادهها افزایش داده است، یعنی نه فقط توانمندسازی صورت نگرفته بلکه وضعیت بدتر و بدتر شده است.
او در پاسخ به این سوال که اصلیترین نیاز حال حاضر زنان سرپرست خانوار که در قالب توانمندسازی میتواند حل شود گفت: مسئله اشتغال و تامین معیشت اصلیترین نیاز حال حاضر این قشر از جامعه است و حاکمیت نیز باید با سازوکارهای مناسبی نیز در این خصوص برای حل مشکلات آنها اقدام کنند برای مثال میتوان به اختصاص سهمیههایی برای اشتغال زنان سرپرست خانوار از سوی متولیان امر اشتغال در کشور اشاره کرد، زمانی که این سهمیهها تخصیص داده شود قطعا با بهبود وضعیت کار این قشر زنان مواجه خواهیم بود.
این فعال حقوق زنان با اشاره به اندیشه تبعیض مثبت بیان کرد: از جمله مواردی که میتوان در خصوص توانمندسازی زنان به آن اشاره کرد مبحثی است تحت عنوان تبعیض مثبت، یعنی اجازه داد که زنان با توجه به سختیهایی که در دورههای گذشته کشیدهاند و از بیعدالتی رنج بردهاند حال در صحنههای مختلف حضور یابند و همچنین از مواردی چون اشتغال مستمر و مبحث بیمه زنان سرپرست خانوار بهرهمند شوند.
این حقوقدان در پاسخ به این سوال که نهادهای مدنی به چه شکلی میتوانند در رابطه با توانمندسازی بانوان فعالیت داشته باشند اظهار کرد: نهادهای جامعه مدنی نقش بسزایی را در این رابطه میتوانند ایفا سازند، از جمله نقشهایی که میتوانند داشته باشند تغییر نگرش و رواج مبحث خودباوری در بین زنان است، هرگاه زنان به نیروی حضور خود در جامعه پی ببرند قطعا بهتر میتوانند مطالبات خود را در هر زمینهای مطرح سازند، وظیفه این آگاهسازی بر عهده سازمانهای مردم نهاد و فعالان مدنی و حوزه زنان است.
محبی با بیان اینکه طرح بیمه زنان سرپرست خانوار میتواند گامی مهم در راستای توانمندسازی باشد عنوان کرد: مبحث بیمه زنان سرپرست خانوار نوعی از تامینات اجتماعی است که بیشتر کشورهای دنیا مرسوم است اما در کشور ما تا به حال به صورت صحیح به آن پرداخته نشده و چون در دستور کار قرار نگرفته مشکلات فراوانی را نیز به همراه داشته است، اگر طرحی در این راستا ارائه شود که تمامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار گیرند، قطعا شاهد برداشتن گامهای مثبتی در راستای توانمندسازی زنان سرپرست خانوار خواهیم بود که بسیار منطقی است و میتواند جبران بسیاری از نابرابریهای گذشته در قبال حقوق زنان باشد.
او در پایان بیان کرد: توانمندسازی زنان سرپرست خانوار را باید بیش از حد جدی گرفت و هیچگاه نیز آن را به دست فراموشی نسپرد، باید برنامههای فراوانی در این خصوص تهیه و تدوین شود تا بتوان دردی را از این قشر که بسیاری از مشکلات جامعه را به دوش میکشند دوا کند.