مصطفی محمودی، منتقد سینما و تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: «خروج» فیلم بدی نیست و در کارنامه ابراهیم حاتمیکیا به عنوان یک اثر قابل قبول و قابل تأمل میتواند جایگاه ویژهای داشته باشد، هر چند که «خروج» در بسیاری مواقع نمیتواند انتظارات ما از حاتمیکیا را برآورده کند در سینمای ایران اثری متفاوت به حساب میآید. فیلمهای جادهای در سینمای ما بسیار اندک است و پروداکشن عظیمی که حاتمیکیا برای این فیلم هزینه کرده کارش را بسیار سخت کرده است.
محمودی خاطرنشان کرد: حدود سه چهارم ابتدایی فیلم «خروج» از ساختار خوبی برخوردار است و یک چهارم پایانی آن دچار ضعفهایی است که کیفیت اثر را کاهش داده و بحثهای انتقادی حاتمیکیا به دولت اثرش را از یکدستی خارج کرده است. از جایی که پای مأموران امنیتی وسط میآید و شخصیتهای فیلم به قم میروند با ورود نقش بسیار بد محمدرضا شریفینیا فیلم و قصه راه میشود و در واقع به بیراهه میرود.
او افزود: انتقادهای حاتمیکیا در بخش پایانی فیلمش برخلاف بخش ابتدایی واقعی و از جنس او نیست؛ پیش از بیان انتقادها همه چیز در مسیر درستی قرار دارد و حتی نگاه حاتمیکیا نسبت به موضوع درست است اما از جایی به بعد مسائلی مطرح میشوند که با نگاه دراماتیک قصه همگام و همخوان نیست. اما در نگاهی کلی به فیلم «خروج» به نظر من این فیلم اثر قابل قبولی در کارنامه حاتمیکیا است که قصهاش را به خوبی جلو میبرد و بیان روایی خوبی دارد.
این منتقد در ادامه گفت: در بین آثار اخیر حاتمیکیا به نظر من «چ» از دیگر فیلمهایش اثر بهتری است. این فیلم برشی از یک بخش مهم در تاریخ جنگ ما را روایت میکند که سینما تا پیش از آن درباره این اتفاق سکوت کرده و حاتمیکیا اثر قابل قبولی را درباره این اتفاق مهم تاریخی ساخته است. فیلم سینمایی «به وقت شام» نیز از فیلمهای استراتژیک است که باید برای پخش این فیلمها در حوزه بینالملل نیز فکری داشته باشیم چراکه حرفهای «به وقت شام» میتواند برای جامعه بینالملل بسیار شنیدنی باشد. خارج از ضعفهای ساختاری این فیلم فکر میکنم «به وقت شام» نیز جایگاه ویژهای در سینمای استراتژیک ما طی سالهای اخیر دارد. فیلمهای اخیر حاتمیکیا با هم تفاوتهای بسیاری دارند که باید با در نظر گرفتن این تفاوتهای درباره این فیلمها اظهار نظر کرد اما فکر میکنم «چ» در بین فیلمهای اخیر این کارگردان اثر قابل توجهتری است.
او افزود: «خروج» بر خلاف آنچه که مطرح میشود به لحاظ مضمونی تفاوت چندانی با دیگر آثار حاتمیکیا ندارد، این فیلم نیز در جهت رسیدن به سینمای مطلوبی است که حاتمیکیا مدنظر دارد اما شاید به لحاظ موضوعی و اجرایی اثر متفاوتی باشد. آثار او معمولاً فضای شهری دارند و آدمهایی قصههایش را روایت میکردند که شاید تفاوتهایی با کاراکترهای «خروج» دارد. من فیلم «خروج» را اثر قابل توجهی میدانم و حتی انتقادهایش را نیز دوست دارم، تلاش و کشمکش روستاییان برای رسیدن به حقشان، بحث شبکههای اجتماعی و مسائلی از این دست همگی اتفاقهایی هستند که در زندگی ما دیده میشوند اما در همان بخش پایانی، فیلمساز به سمت انتقادهایی میرود که به فیلم نمیچسبند ولی به طور کل این فیلم را نیز در راستای دیگر آثار حاتمیکیا تصور میکنم که به هیچوجه دور از فضای ذهنی او نیست.
محمودی در پایان گفت: اکران آنلاین یک قدم بزرگ در سینمای ایران است که توسط تیم سازنده «خروج» برداشته شد، به نظر من ما باید از ظرفیتهای اکران آنلاین استفاده کنیم تا مشکلات بسیاری که در حوزه اکران داریم برطرف شوند. ما در اکران سال 99 مشکلات بیشماری خواهیم داشت که اکران آنلاین میتواند به کمک سینمای ما بیاید.