در آستانه فرا رسیدن ماه محرم/ عاشورا یعنی دفاع از دین و مکتب و صدای رسای مظلوم در مقابل ظلم

به گزارش خبرگزاری برنا؛سید حسین رازیان فعال فرهنگی ، رسانه ای در آستانه شروع ماه محرم در یادداشتی نوشت : عاشورا یعنی دفاع از دین و مکتب صدای رسای مظلوم در مقابل ظلم و بی عدالتی.
مردمی که مقابل فرزند آخرین فرستاده الهی در کربلا به میدان نبرد آمدند و یزید براحتی آنها را خرید.

مردم زمانه ى امام حسین(علیه السلام) چنان در زندگى دنیایى فرو رفته بودند که اهداف والاى دین، ارزش هاى متعالى مکتب و رسالت خود در برابر دین خدا را از یاد بردند. دشمن نیز با بهره گیرى از غفلت مردم، آنان را به راحتی خریداری کرد و از گرد امام حسین(علیه السلام) پراکنده ساخت. همیشه در طول تاریخ بشریت انسان های ساده لوح را به راحتی میتوان از هر مسیری منحرف کرد و بدانیم که انسان های فرصت طلب و فرصت سوز هم در این دنیا و هم در سرای دیگر هرگز سربلند نخواهند شد. عمر سعد ملعون به طمع حکومت ری به کربلا رفت تا شریک جنایت یزیدیان باشد، ولی حضرت امام حسین (ع) در کربلا به عمر رو کردند و فرمودند : تو هرگز از گندم ملک ری نخواهی خورد و چنین شد و عمر سعد آرزوی حکومت ری را به گور برد و خاری و ذلت به دست مختار ثقفی به هلاکت رسید. از مهمترین علت هایی که منجر به از هم گسیختگی جامعه الهی انسانی می شود شکسته شدن وحدت و یکپارچگی دینداران در فضای شبهه و تردید است، از منظر امام حسین(ع) حفظ وحدت و همدلی بهترین مسیر برای سرافرازی جامعه مسلمین و تبیین اسلام ناب محمّدی است. پس از رحلت پیامبراکرم(ص) چنان که خود آن حضرت پیش بینی کرده بود، امت اسلام به لحاظ سیاسی، فکری و عقیدتی گرفتار تفرقه و به فرقه های گوناگون تقسیم شدند. هر یک از این فرقه ها ادعا داشتند که تنها مسلک آنان حق است. تاریخ اسلام سرشار از جنگ و جدال های طایفه ای،قبیله ای و فرقه ای است و چه بلاها و آسیب هایی که از این رهگذر بر سر اسلام و مسلمانان نیامد.
سکوت در برابر انحرافات و مفاسد از مهم ترین عوامل آسیب زا در پیشرفت معنوی یک جامعه است که روحیه مطالبه گری و حق گرایی را به طور کلی از بین می برد. هنوز نیم قرن از ارتحال پیامبر عظیم الشأن نگذشته بود که حوادث و وقایعی پیش آمد که تصوّر آن هم استخوان سوز است.
ظهور و بروز جریان جعل حدیث، سازمان دهی جریان های اعتقادی و انحرافی و احیای ارزش های قومی و قبیله ای و بسنده کردن به آن چه که از طرف بنی امیّه به اسم اسلام به خورد جامعه داده می شد، از نمونه های بارز از بین رفتن روحیه حق گرایی بود.
سکوت در برابر بی عدالتی ها و کفر و شرک در حدّی بود که یزید بن معاویه به راحتی توانست افکار کفرآمیز خود را که حاکی از عدم ایمان و باور قلبی حتّی به رسالت حضرت ختمی مرتبت بود، بر زبان جاری سازد. او گستاخانه همه باورها و اعتقادات دینی را به بازی گرفت و کسی هم در برابرش دم برنمی آورد.
امام حسین(ع) در مورد چنین عامل آسیب زا فرمود: «جدّاً اوضاع زمان دگرگون شده، زشتی ها آشکار گردیده و نیکی ها و فضیلت ها از محیط ما رخت بر بسته است. مردم در زندگی پست و ذلّت باری به سر می برند و صحنه زندگی همچون چراگاهی سنگلاخ و کم علف به جایگاه سخت و دشواری تبدیل شده است! آیا نمی بینید که دیگر به حق عمل نمی شود و از باطل خودداری نمی شود؟! در چنین وضعی جا دارد که شخص با ایمان، مشتاق دیدار پروردگار باشد. در این محیط ذلّت بار و آلوده مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمگران را جز رنج و آزردگی و ملال نمی دانم. داستان عمر بن سعد به دلیل موقعیت اجتماعی پدر از یک طرف و شخصیتی به ظاهر مذهبی از طرف دیگر به عنوان فرمانده لشگر عبیدالله انتخاب شد و در مقابل امام مظلوم ایستاد و سرانجام او تباهی روسیاهی بود رویدادهای تاریخی همیشه در حال تکرار است یعنی سهم خواهی، منفعت طلبی، جاه طلبی از آفاتی است که باعث می شود انسان در هنگام مواجه شدن با جریان حق به دلیل خوی منفعت و دنیاطلبی باطل را انتخاب می کند و در مقابل جریان حق به جنگ خواهد رفت.
در عرصه های سیاسی و در حکومت هایی که در صدد پیاده سازی احکام اسلام هستند عمر بن سعد هایی فراونی دیده می شود عده ای به طمع قدرت در مقابل رهبری حق ایستادگی کردند و با چهره نفاق آلود با کشتار همنوعان خود در صدد رسیدن به جایگاه و موقعیت بودند، یکی از این عناصر جریان مجاهدین خلق در تاریخ انقلاب اسلامی کشورمان است، آنان که منافع و قدرت و جایگاه مادی را طالب بودند از طریق اقدامات مسلحانه و با کشتارهای فجیع سعی بر دست یافتن به جایگاه اجتماعی بودند. بنابراین در عصرِ روزِ هجدهم بهمن ماه سال ۵۷، در تهران حکومت نظامی اعلام شد. امام به مردم فرمود به خیابانها بریزید. اگر امام در آن لحظه چنین تصمیمی نمیگرفت، امروز محمّدرضا یا همان یزید زمان با صورت دیگری در این مملکت بر سرِ کار بود. یعنی اگر با حکومت نظامی ظاهر می شدند، و مردم در خانه‌هایشان میماندند، مطمئنا کربلای دیگری اتفاق می افتاد اما امام خمینی (ره) و مردم ولایت مدار از حادثه کربلا درس عبرت گرفته بودند،هرچند فراز و نشیب های فراوانی سر راه بوده تا به امروز.
در پایان عاشورا یعنی دفاع از دین و مکتب صدای رسای مظلوم و دفاع از مظلومیت همچنین ایستادگی در برابر ظلم و بی عدالتی ها و بالاخره عاشورا یعنی امر به معروف ها و نهی از منکرها.
وسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.