«من و مادرم»: زیبا

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، احمد مایل فارغ‌التحصیل کارشناسی بازیگری و کارگردانی از دانشگاه تهران و دانشکده هنرهای زیبا، کارشناسی ارشد کارگردانی دانشگاه تربیت مدرس که پیش‌تر مدیر تِئاتر و مدرس تِئاتر در دانشگاه شهید بهشتی بخش فوق برنامه جهاد دانشگاهی، مدیر تئاتر و مدرس تئاتر در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، مدرس تئاتر استان های کشور از طرف اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده در مجموعه‌ داستان‌های «من و مادرم» قصه‌های کوتاهی روایت کرده که در ادامه به قلم او یازدهمین قسمت از این مجموعه داستانی را می‌خوانید.

مقدمه:

سلسله داستان های «من و مادرم» شامل مجموعه روایت هایی است که درون آن اتفاقاتی رخ می‌دهد، هر قسمت قصه‌ای مستقل دارد که البته در کل از نظر روند کلی، روح داستان‌ها مرتبط هستند.

شخصیت ها به مرور معرفی می شوند که در قالب مسائل اجتماعی و هنری، با فرمت طنز روایت می‌شوند.

امیدوارم،  بتوانم لحظه های شیرینی گزارش بدهم ، که انتقاد هایم مورد عنایت مسئولین قرار بگیرد.

اکنون یازدهمین روایت من، از مجموعه «من و مادرم»، «زیبا» است.

«من و مادرم»: زیبا

آشنایی یا دوستی ، قهر یا آشتی ، در فضای شک و تردید، گم شدم. زیبا با من  ازدواج می کنه؟

با او شش دفعه به کافی شاپ  رفته بودم . ولی در همین ملاقات های  کوتاه او را شناختم . دختری که فکرمی کردی بر بال فرشتگان می نشینه ومن را‌ ‌‌به‌ هرطرفی که  بخواهد می کشونه.

اوبسیار‌. مهربان با اندامی زیبا، وچهره ای که مثل ماه می درخشید.

این چه مصیبتی  است که من گرفتارش شدم؟ .

از یک طرف جذب او شدم و از طرف دیگر احساس می کنم. ازش خیلی دورم .

میخوام صادقانه او را در آغوش بگیرم ، قادرنیستم احساس ام را پنهان کنم. آیا وسوسه ازدواج من‌  با او باید تا ابد پنهان بمونه‌‌ و آن‌ را‌ به  گور ببرم .

ولی روزی آمد که او کار من را آسان کرد.

چهارمین دفعه ای که کافی شاپ رفتیم ، او درحالیکه قهوه تلخ اش را می نوشید گفت : چرا از من خیالاتو رویا هات را پنهان می کنی؟

گفتم : می ترسم.

گفت : چرا؟

گفتم : از این که تو را ازدست بدم .

گفت : اشتباه می کنی ! اگر  نگی من را ازدست می دهی.

گفتم : واقعااین گونه فکرمی کنی ؟

گفت:  زودباش ، فرصتت را از دست نده.

گفتم : زیبای زیبا رویان، زیبا، با  من ازدواج می کنی ؟

گفت :  آره، آره  با کمال تواضع و عشق ‌‌،پیوندمان را جشن بگیریم .

این گونه ‌‌‌ شد که ما ازدواج کردیم.

مادرم به ما اجازه نداد در جای دیگری خانه اجاره کنیم وکنارمادرم موندیم .

مایه زندگی عالی را شروع کردیم. زیبا مادرم را خیلی دوست داشت.

مادرم ازما خوب پذیرایی می کرد.

. پدربزرگ به شیراز رفته بود ،یکسری از کارهاش را انجام بده و دوباره بیاد.

یک سال بعد بچه دارشدیم. دختری ناز و توپولو،که اسم اش را النا گذاشتیم .

زندگی ما همچون بهشت درخشید و ماه شد.

 تا آن حادثه پیش آمد.

زیبا به دیدن فیلم ها ی ترسناک ، علاقه زیادی داشت.

یک شب با هم فیلم روح به کارگردانی آلفرد هیچکاک را می دیدیم .

اویک دفعه می لرزید و جیغهای وحشتناکی می زد!

النا از خواب بیدار شد و به من پناه آورد.

زیبا حال اش خیلی بد شد، می لرزید و جیغ می زد. خشکم زده بود و تمام بدنم به لرزه افتاد.

 مدتی بودکه او یکدفعه توخودش گم می شد. مات و مبهوت می نشست و به گوشه ای خیره می شد.

هرچی اصرار می کردم دکتر بریم می گفت چیزی نیست که لازم باشه دکتربریم.

مادرم هراسان آمد. زیبا آرام، آرام ساکت شد اما گریه می کرد..

مادرم گفت : تو برو؛ زیبا را سریع بیمارستان برسان؛ من مواظب النا هستم. الناتو بغل مادرم آرام گرفته بود.

توی ماشین، زیبا پاهاش را بالا  آورده بود و درآغوش گرفته بود و گوشه ماشین  کز کرده بود.

بیمارستان ، پرستارهابه سمت او دویدن و دکترشب اورامعاینه کردو قرص آرام بخشی  داخل سرم اش ریخت .وقتی کهمعاینه‌اوتمام شدگفت اوشوکه شده است ،تاحالا سابقه داشته این گونه بشه ؟

گفتم: نه آقای دکتر.

باید چند روزی اینجا بستری بشه و آزمایش های مختلفی انجام بدیم و فردا دکتر روانپزشک بیاد و باهاش صحبت کنه تا ببینیم او از هر نظر مشکلی نداشته باشه .

گفتم:  آقای دکتر ، یعنی تا این حدحال اش بده.

دکتر گفت :  او شوکی را از سرگذرانده و ما باید علت اشرا پیدا کنیم.

دکتر رفت و من را با هزاران فکر تنها گذاشت..

چه کار میتونستم انجام بدم.

زیبا سرم اش که تمام شد، آرام آرام خواب اش برد و من  تختی اضافه گرفتم و پیشش ماندم.

با خودم فکر می کردم چرا حالا؟ ما زندگی راحتی داشتیم و عشق بی پایان امون به ما انرژی می داد.  زیبا عشق و زندگی اش را به پای ما ریخته است. مادرم محبت ما را با قلب اش پیوند زده است.

عشق من به آنها انرژی آینده امون است.

با مادرم تماس گرفتم و شرح حال دادم ، مادرم گفت نگران نباش ، النا خواب اش برده ، من هم بالای

سرش می مانم ، طفلکی یک سال بیشترنداره ، یه کم ترسیده بود . من براش قصه گفتم تا خواب اش

برد. تشکر کردم و خداحافظی کردیم .

بالای سر زیبا رفتم ، و با او صحبت کردم .

زیبا عزیز م ، فرشته ام، تو انرژی و آینده من ی ، بهت احتیاج دارم ، دخترمون به ما نیاز

داره ، ما یه خانواده هستیم . خواهش می کنم دل مارا نشکن ، بذارمعجزه اتفاق بیفته ودوباره  یه خانواده بشیم ، نذارمادرم ، امید ما ، ازغصه دق کنه ، امیدوارم صبح که ازخواب بیدارمی شی خوب وخوب باشی.

دم دمای صبح هراسان ازخواب بیدارشد .

گفت : چه خبره ؟ اینجا کجاست ؟ من کجام؟

گفتم : زیبا جان ، تو پیش من هستی ، نگران نباش ، همه چی روبراهه ، حالت به هم خورد آوردم ات بیمارستان ، الان آقای دکتربیاد و معاینه ات کنه به خانه برمی گردیم.

زیبا دستام را گرفت . می لرزید. پرستارها آمدند.

و او را راضی کردند برای آزمایش‌های مختلف ببرند. بعد از آمدن دکتر روانپزشک ودکتر متخصص و دیدن آزمایش ها، دکتر گفت: شما دفتر من بیان.

دیدار با دکتر بهترین لحظه زندگی من بود. زیبا بیماری جدی نداشت فقط بایدخانه استراحت می کرد، قرص هاش رامی خورد واصلا فیلم وحشتناک و غمگین وسیاه نمی دید. باید شادی درخانه ما حاکم می شد.ترخیص زیبا را گرفتم و خانه رفتیم . مادرم تخت زیبا را آماده کرده بود.

مادرم زیبا را در آغوش گرفت. زیبا گفت می خوام النا را ببینم.

زندگی ما به سوی خوشبختی پرواز می کرد.