رامبد جوان در ساخت «مردم معمولی» انرژی کافی نگذاشته است!

رضا اورنگ فیلمنامه نویس، منتقد و مدرس سینما از چهره های فرهنگی و منتقد سینماست که سروده هایش نیز مورد استقبال دوستداران شعر قرار دارد. از سوابق ژورنالیستی او می توان به نگارش ده ها مقاله در روزنامه ها و وبسایت های مختلف و دبیری تحریریه ی سابق بانی فیلم اشاره کرد.

وی هم اکنون به صورت افتخاری با سرزمین هنر همکاری می نماید و آثار وی جزو نوشته های پربازدید هنرلند دات آی آر به شمار می رود.

رضا اورنگ نظرش را در خصوص سریال ها و برنامه های نوروزی علی الخصوص «نون.خ 3» بیان کرد و به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت:  هیچ کدام از برنامه ها کیفیت لازم را نداشتند و در حال حاضر  برنامه ای وجود ندارد که در ایام نوروز پخش شده باشد و مردم از آن رضایت داشته باشند.

سریال «نون.خ 3» در وادی تکرار افتاد. راستش سه قسمت اول حرف برای گفتن داشت اما از بعد از آن همه چیز تکراری شده است در واقع زمانی که هیچ موضوع و داستانی وجود ندارد عوامل مجبور هستند تا قضیه را کش دهند چرا که هیچ محور اصلی مشاهده نمی شود که داستان حول محور آن بچرخد البته به دلیل اینکه زبان کردی در این سریال حاکم است و از لباس های محلی استفاده می کنند مردم از این سریال استقبال بیشتری کرده اند اما کلیت داستان جذاب نیست و  به نظر من «نون.خ 3» کما بیش مانند پایتخت جلو می رود لازم به ذکر است که بگویم مخاطبانی که پای این نوع سریال ها می نشینند مجبور هستند چرا که زمانی که این سریال ها پخش می شود هیچ برنامه سرگرم کننده ای مانند فوتبال، مسابقات و.... پخش نمی شود.

این منتقد در این خصوص که چه ارزیابی از سریال های مردم معمولی و دراکولا دارد اظهار کرد: من سریال دراکولا را ندیده ام ولی مردم معمولی را دیده ام. راستش زمانی که قصد تهیه کنندگان و کارگردانان این است که مخاطب را به هر طریقی بخندانند نوعی تمسخر تماشاگر محسوب می شود.سریال آقای جوان هیچ ربطی به مردم معمولی ندارد و بیشتر شبیه مردم غیر معمولی است و مشخص است که با تردید ساخته شده  و بیشتر برای اینکه زود تر به پول برسد این کار را ساخته است. این سریال در همان سوله ی خندوانه ساخته شده است  و احتمال زیاد ساخت هر دو اثر رامبد جوان همزمان بوده تا این کار سریع تر انجام شود.

سریال دراکولا را ندیده ام اما کسانی که آن را دیده اند نظر خوبی ندارند و از نظر آن ها یکی از ضعیف ترین کار ها محسوب می شود.

بقیه آثار نمایش خانگی به جز یکی دوتا در وادی تکرار افتاده اند و بیشتر شبیه سریال های تلویزیونی شده اند که هیچ حرفی برای گفتن ندارند.