به گزارش برنا؛ امروز چهارشنبه 23 تیرماه سال جاری« ترویج و تسهیل ازدواج با مشارکت خیرین، سازمانهای مردم نهاد و فعالان امر ازدواج» نامگذاری شده است. از بزرگترین دغدغههای خانوادههای ایرانی مشکلات اقتصادی و موانع پیش روی ازدواج فرزندانشان است لذا خیرین و واقفان که توجه ویژهای به کاهش مشکلات مردم دارند، میتوانند تسهیل در امر ازدواج جوانان را در اولویت های کاری خود قرار دهند و دست جوانانی را که این روزها به دلیل مشکلات اقتصادی و بحرانها تمایلی به ازدواج ندارند یا نمیتوانند ازدواج کنند را بگیرند. به سراغ محمدعلی محمدی نیک، رئیس دبیرخانه مجامع خیرین ازدواج کشور که خودش دستی بر آتش دارد و سالهاست در این حوزه کار میکند رفتیم تا از نحوه کار این مجمع در حوزه ازدواج و همچنین و مطالبات و مشکلاتشان بپرسیم.
اولین مجمع خیرین ازدواج در کشور با چه هدفی تشکیل شد؟
رفع نیازهای حوزه ازدواج جوانان در سطح کشور نیاز به یک عزم جدی دارد و ما باید از تمامی ظرفیتها، امکانات و توانمندیهای موجود استفاده کنیم تا این نیاز برطرف شود. جهت رفع مشکل ازدواج جوانان به سمت شناسایی ظرفیتها و امکانات رفتیم و درنهایت خیرین، خادمین و فعالان حوزه ازدواج را شناسایی کردیم و به همراه آنها به همت معاونت جوانان وزارت ورزش و جوانان اولین مجمع خیرین کشور را تشکیل دادیم تا علاوه بر حمایتهای دولتی همراه با خیرین ازدواج در یک فضای مشارکت عمومی در کنار خانوادهها و جوانان قرار بگیریم و تا بتوانند ازدواج آسان و بی دغدغهای داشته باشند و روند کمک به جوانان در آستانه ازدواج شدت بگیرد.
کمک به جوانان باید تا چه مرحلهای ادامه داشته باشد؟ آیا تمرکز جمع خیرین ازدواج تنها بر تهیه جهیزیه و اقلام ضروری زندگیست؟
هدف ما در مجمع خیرین ازدواج، ریل گذاریست یعنی سیاستگذاریهایی انجام میدهیم تا خدمات پراکنده و موازی در این حوزه تجمیع شوند و کمکهای سازمانهای مردم نهاد و مردمی تمام و کمال به دست مردم برسد علی القاعده در دستور کار ما این است که هر آنچه یک جوان درآستانه ازدواج برای شروع زندگی مشترک خود نیاز دارد از جمله مسکن، اشتغال و... را در قالب بستههای مالی، آموزشی، رفاهی و خدماتی تهیه کنیم اما از آنجایی که مجمع ملی جوانان یک نهاد نوپاست و شکل گیری آن مواجه با مشکلات اقتصادی فراوان شد، اختصاصی وارد بحث تامین جهیزیه شدیم چرا که در پاندمی کرونا این موضوع تبدیل به یک بحران شده بود.
به طورکلی به اعتقاد بنده کمک ما به جوانان نباید فقط منوط به جهیزیه و اقلام ضروری ابتدایی زندگی باشد بلکه باید نیازهای زیرساختی آنها از جمله مسکن، اشتغال و... را برطرف سازیم تا خودشان از پس ادامه زندگی خود بربیایند.
دختر و پسری که در آستانه ازدواج خود هستند نباید دغدغهای جزء انتخاب همسر داشته باشند درواقع ما به عنوان خیرین ازدواج که بخش مردمی هستیم باید کمک کنیم دو جوان دغدغه جهیزیه، مسکن، اشتغال، هزینههای برگزاری مراسم و... نداشته باشند و تمام تمرکز خود را بر انتخاب همسر شایسته بگذارند. طبیعتا نهادهای مردمی از پَس انجام چنین کار بزرگی بر نمیآیند و ما نیاز داریم تمام نهادها و دستگاههای فرهنگی و کلیه سازمانهایی که قانونگذار برعهده آنها تکلیف گذاشته است، جلو بیایند و در این امر خطیر ما را همراهی کنند. ازدواج عامل کامل شدن نیمی از دین ماست و اگر آن میتواند 50 درصد دین ما را کامل کند پس باید 50 درصد ظرفیتها روی این موضوع متمرکز شوند درواقع اگر ما انتظار داریم جامعه عاری از آسیبهای اجتماعی داشته باشیم باید خانوادههای سالمی تشکیل دهیم.
مجمع خیرین ازدواج تاکنون چقدر از زوجین جوان را تحت پوشش قرار داده است؟
خیرین کشور ما همواره در مدرسه سازی، مسکن سازی و... فعال بودند اما تا قبل از تشکیل مجمع ملی ازدواج ما نهادی مختص به این امر نداشتیم اما خوشبختانه با کمک معاونت امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در حال حاضر تمام استانها مجمع خیرین ازدواج دارند و از سال گذشته تا امروز ما سومین پویش ازدواج جوانان را با همراهی خیرین آغاز کردیم و در هر کدام از این پویشها زوجین سراسر کشور حتی در دورترین منطقه کشور از خیر و برکات آن در قالب سبدهای حمایتی جهیزیه منتفع شدند و میزان کمکها به حدی بود که خودمان متعجب شدیم.
درخواست شما به عنوان عضو مجمع خیرین ازدواج و فعال این حوزه از دولت و مجلس چیست؟
صد درصد جای خالی یک طرح حمایتی از خیرین ازدواج حس میشود چرا که برای رفع نیازهای جوانان فقط نباید مردم پای کار باشند، دولت هم باید ورود کند و حمایت خود از جوانان و خیرین ازدواج را نشان دهد. اگر دولت میگوید نمیتواند به طور مستقیم حمایت مالی داشته باشد میتوانند کمک و حمایت خود را به شکل غیرمستقیم نشان دهد برای مثال ما تولید کنندگانی داریم که در امر جهیزیه به ما کمک میکنند و سهم مسئولیت اجتماعی خود را به جای میآورند، دولت میتواند با اعمال بخشودگیها و معافیتهایی از آنها حمایت کند تا تشویق به انجام این کار شوند.
یکی از مشکلات ما این است ماهیانه باید بیش از 1 میلیون تومان برای حق بیمه تامین اجتماعی افرادی که در مجامع خیرین کار میکنند، پرداخت شود درحالی که برای یک کارگر ساختمانی یک چهارم این مبلغ پرداخت میشود بنابراین ما انتظار داریم دولت هزینه حداقلی درنظر بگیرد تا مشکلات بیمه کارکنان ما حل شود.
بیمه نبودن هزینه خدمات روانی یکی دیگر از مشکلات جدی است که انتظار داریم مجلس شورای اسلامی به آن رسیدگی کند. در حال حاضر وزارت ورزش و جوانان 6 جلسه مشاوره رایگان به زوجین جوان ارائه میدهد اما قاعدتا کافی نیست و جوانان باید حتی بعد از ازدواج هم ازخدمات روانشناسی استفاده کنند و این روزها همه به این نتیجه رسیدند خدمت روانی جز لاینفک سبد خانوار است بنابراین باید با اختصاص بیمه به زوجین کمک کنیم جلسات مشاوره خود را ادامه دهند تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود و خدایی نکرده شاهد طلاق نباشیم. اگر هزینه جلسات مشاوره کاهش پیدا کند نتیجه و تاثیر آن را مستقیما در زندگی جوانان خواهیم دید و قطعا استقبال بیشتری هم از مراجعه به روانشناس صورت میگیرد.
سخن پایانی؟
باتوجه به شرایط موجود در کشور، جهت رفع نیازهای ازدواج جوانان نیاز به یک جهاد فرهنگی داریم. تمام دخترها، پسرها، خانوادهها، دستگاههای اجرایی، دستگاههای متولی فرهنگ و.... باید جلو بیایند و با کار جهادی مشکلات امروزی جوانان که یکی از آن ازدواج است را حل کنند. اگر غیر از این باشد و بخواهیم فقط به وظایف سازمانی خود عمل کنیم، هیچ اتفاقی رخ نمیدهد و اگر این روش کارساز بود الان این مشکلات به وجود نمیآمد پس همه باید گام برداریم تا جهادگونه این مشکل را حل کنیم.
//انتهای پیام: 3