گرامیداشت محمود محمودی‌خوانساری در "چراغداران" رادیو فرهنگ

به گزارش برنا؛ در برنامه « چراغداران» که شرح کوتاهی از زندگی مفاخر ادبی و فرهنگی کشورمان است امروز استاد  بهروز رضوی بخش هایی از داستان زندگی خواننده موسیقی ایرانی؛ محمود محمودی‌خوانساری را روایت می کند.

محمودی خوانساری خواننده‌ای کمتر شناخته شده با صدایی ویژه بود که نوای دلنشین او سال‌ها در رادیو گوشنواز طرفداران موسیقی اصیل ایرانی بود.

 برنامه‌های رادیویی گل‌ها همواره فرصتی برای حضور خواننده‌هایی کمتر شناخته شده و با استعداد بود. در طول سالیانی که این برنامه‌ها برقرار بود نه تنها گوش بسیاری از مخاطبان به موسیقی خوب عادت داده شده بود بلکه این فرصت فراهم شد تا صداهای خاص و سبک‌های مختلف آواز بیشتر مجال حضور داشته باشند.

محمودی خوانساری خواننده‌ای توانا، صاحب سبک و اخلاق مدار بود که افراد بسیاری با صدای گرم و نافذ او از رادیو زندگی کردند. او به سال ۱۳۱۳ هجری شمسی در خوانسار دیده به جهان گشود، پدرش حجت الاسلام آقا سید جمال الدین محمودی است که از احترام ویژه ای در میان اهالی خوانسار برخوردار بود و از همان ابتدا محمود را در فضایی معنوی و علمی پروراند و فرزند خود را با اصول مقدماتی فقه و آثار ادبا و شاعران بزرگی همچون سعدی و حافظ آشنا کرد.

آنچه بعدها در صدا و اخلاق پسندیده محمود متبلور شده بود حاصل زندگی با چنین خانواده‌ای بود. خوانساری یکی از معدود خوانندگانی بود که هر کلمه‌ای را که می‌خواند با عمق وجود خود درک می‌کرد و در بیان آنها و لحن آوازی خود بسیار زبردست بود.

استعداد محمود در خوانندگی از همان ابتدا بر همگان شناخته شده بود، چرا که وی از همان کودکی برخلاف دیگر هم سن و سالان خود با شور و علاقه فراوان به آواز خوانندگانی همچون ادیب خوانساری، طاهر زاده و تاج اصفهانی گوش می‌سپرد. از اقبال خوش او، سال‌های ابتدایی زندگی اش برابر با رونق گرفتن صنعت رادیو و برنامه‌های مفید موسیقایی آن بود.

پس از فوت پدر در سال ۱۳۲۶ خورشیدی، به همراه دایی‌اش به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به تحصیل ادامه داد. هرچند در همان سال‌ها در تهران برای امرار معاش مجبور به کار بود، اما از آواز خواندن غافل نشد. چند سال بعد با هنرمندانی چون ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد. دوستی با ناصر مسعودی باعث آشنایی و ورود او به محافل هنری زمان شد و این امکان برای او به وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. او در سال ۱۳۳۵ پس از اتمام دوره سربازی، در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به یادگیری ردیف موسیقی ایرانی اقدام کرد. آشنایی او با ابوالحسن صبا در سال ۱۳۳۵ آغاز کار هنری محمودی خوانساری بود که تا پایان عمرش ادامه یافت.

محمودی خوانساری صدایی گرم داشت و در آواز از سبکی مخصوص به خود برخوردار بود. او ضرب می‌نواخت و به سه‌تار علاقه‌مند و آشنا بود. مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و هنر آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.

به هر روی عمده شهرت وی در دوران خود به همکاری اش با اسدالله ملک و دکتر منوچهر جهانبگلو تحت عنوان برنامه‌ای با نام "نوایی از موسیقی ایران" باز می‌گردد. حاصل این همکار ی ها ترانه‌های ماندگاری همچون "مرغ شباهنگ" در آواز افشاری, "میخانه" در آواز دشتی, "سکوت و مستی" در سه گاه است.

درباره سبک خوانندگی او باید گفت وی آوازه خوانی یکتا و سرشار از احساسات بود. اشعاری که توسط وی خوانده می‌شد به بهترین شکل ممکن اجرا می‌شد و به لحاظ خلاقیت در تلفیق شعر و موسیقی و نحوه‌ی ادای موسیقایی کلمات، در نوع خود بی نظیر بود. تحریرهای شفاف و به جای او در کنار اوج و فرودهای خاصش در آواز زینت بخش صدای نافذ و گرمش بود.

سرانجام محمود محمودی خوانساری در دوم اردیبهشت ۱۳۶۶ درگذشت. در قطعه ۱۰۱ ردیف ۸۵ شماره ۱۹ بهشت زهرا در تهران به خاک سپرده شد.

برنامه «چراغداران» را به تهیه کنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی ساعت ۱۲:۱۵ روی موج‌اف ردیف۱۰۶ مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .