مردم شناس صبح پارسی :دغدغه زبان فارسی را داشته باشیم تا بتوانیم در اشاعه آن بکوشیم

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ برنامه صبحگاهی «صبح پارسی» که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت 9 صبح به تهیه کنندگی علیرضا نظارت و ابراهیم ارجمندیاز شبکه جام جم پخش می شود، امروز با موضوع پذیرش خود و ویژگی هایمان بر روی آنتن رفت. در این برنامه پس از پخش آیتم هایی از جمله ورزش صبحگاهی، میز فرهنگی، اخبار ویژه و نماهنگ هایی با موضوع انگیزشی و با تصاویری از طبیعت، آلاء خامه یار و فرشید فهیم با محمودرضا اکرامی فر شاعر، نویسنده و زبان شناس صبح پارسی به گفت و گو نشستند.

اکرامی فر گفت: زبان یک سرمایه است؛ اگر تعریفمان از زبان، شعر و ادبیات را گسترش دهیم می توانیم به سود هم برسیم که پول به تنهایی نیست و سود اقتصادی کمترین ارزش سود را دارد و غیر از آن سود عاطفی، سیاسی و فرهنگی در جایگاه بالاتری قرار دارند.

وی ضمن بیان تعریفی از زندگی تصریح کرد: هر کسی سه پدر دارد یکی پدر نسبی و یکی پدر همسر و یکی معلم انسان. زندگی همه چیز هست و هیچ چیز نیست؛ زندگی آنی است که همه ما در آن هستیم و نباید به گذشته و آینده فکر کنیم و به حال خودمان بپردازیم زیرا امروز هدیه خدا است و انسان عاقل از هدیه خدا به خوبی استفاده می کند. زندگی همین لحظه ای است که در آن هستیم و گذراندن درست لحظات است به گونه ای که به نفع خودمان باشد و به ضرر کسی نباشد.

این شاعر و نویسنده افزود: از نگاه کارکردگرایی هرچیزی که برای انسان سود، اثر و نتیجه مدنظر را داشته باشد انسان آن کار را انجام می دهد باید به این نکته توجه کنیم که زبان فارسی برای مقیمان خارج از کشور مفید باشد و در ارتباطات کلامی و غیرکلامی روزمره شان کاربرد داشته باشد.

اکرامی فر همچنین گفت : زمانی که زبان فارسی دغدغه یک معلم است گاهی دغدغه دانش آموز و گاهی نتیجه هردوی این طرف است؛ زمانی می تواند به پیشرفتی برسد که هر دو طرف برای فارسی دغدغه مند باشند. علاوه بر اینکه محتواهایی با زبان فارسی به سمع و نظر فارسی زبانان مقیم خارج می رسد، آن ها هم باید دغدغه پاسداشت این زبان را داشته باشند در غیر این صورت جای تاثر است. کسی که دو زبان را بلد است دو نفر است زیرا دو سرچشمه اطلاعات و دو شیوه برای ارتباط برقرار کرن با جوامع را دارد.

وی ادامه داد: ما قرار است ذهنیتمان را سوار واژه ها، تصاویر و اصوات کنیم و به دست دریافت کننده برسانیم این ذهنیت ما فرهنگ و پشتوانه علمی و تجربی ما است. ما فارسی زبانان یک تجربه و علم همگانی داریم که حاصل دسترنج همه است و همه به آن دسترسی دارندو کسی که فارسی را بلد است به این کنجینه تجربی، علمی و معنایی دسترسی دارد و می تواند برای بهتر زیست کردن خود و برای انتقال معانی مفید است.

این مردم شناس تاکید کرد: یادگرفتن ارتباط برقرار کردن با زبان فارسی برای هرکسی که اسم ایرانی بر روی او است و ریشه ای با ایران دارد و برای او ضروری است.

اکرامی فر راهکارهایی را برای پاسداشت زبان فارسی ارائه داد: می طلبد تا فارسی زبانان مقیم خارج در ابتدا دغدغه پاسداشت زبان فارسی را داشته باشند و در درجه دوم در گروه ها و دورهمی هایی که با دیگر همزبانان خود برگزار می کنند ارتباط برقرار کردن با زبان فارسی را اولویت خود قرار دهند زیرا هرکس به دنبال هویت و پشتوانه می گردد که هویت کیستی و چیستی انسان است و این کیستی و چیستی به فرهنگ و زبان هر کس بر می گردد.

وی افزود: نباید درباره زبان فارسی در بین فارسی زبانان خارج از کشور سیری و بی نیازی به وجود آید. باید به دنبال حفظ اندیشه هایی که از آن جا برخاسته اند و و پیشینه شان به آن جا بر می گردد باشند. هرکسی که وارد فرهنگی می شود از ضعف فرهنگی خود در فرهنگ مقصد حل می شود. این به دور از فرهنگ غنی ایران است که بخواهد درون فرهنگ دیگری حل شود به شرطی که متکلمان به این زبان نسبت به فارسی تعصب آگاهانه داشته باشند.

مردم شناس صبح پارسی تصریح کرد: اولین راهکار را این می دانم که والدین دغدغه فرهنگ و زبان فارسی را داشته باشند که این موضوع به فرزندان هم سرایت می کند و فرزندان می آموزند که علاوه بر زبان کشور مقصد زبان دیگری را هم باید آموزش بدهند. پدر و مادرها باید با فرزندان خود به زبان مادری صحبت کنند. خط فارسی و گفتار فارسی هردو مهم است تا بتوانیم از گنجینه مکتوب و شفاهی این زبان استفاده کنیم.

اکرامی فر اظهار داشت: کشورهایی که قدرت و ثروت بیشتری دارند می خواهند جهان را به سمتی ببرند که همه انسان ها کارهایی را انجام دهند که خودشان می خواهد. به تبع آن خرده فرهنگ ها در فرهنگ جهانی حل می شوند و فرهنگ جهانی هم فرهنگی است که قدرتمندها در حال گسترش آن هستند. ما باید علاوه بر اینکه عناصر فرهنگی خودمان را حفظ می کنیم، از فرهنگ جهانی هم استفاده کنیم و اگر این موضوع را نپذیریم دچار طرد جهانی می شویم و اگر صد درصد فرهنگ جهانی را بپذیریم دچار خودباختگی می شویم.

وی بیان کرد: کسی که اهل روستا است یک روستاوند است و وقتی در شهر سکنی گزینی می کند یک شهروند است و وقتی با رسانه ها و فناوری های جدید ارتباط برقرار می کند یک جهانوند است که نمی تواند هیچ یک از این گزینه ها را کنار بگذارد. ما یک شهروند عادی نیستیم امروزه شهروندهای رسانه ای هستیم که مهندسی ترویج پیام را می دانیم و باید در ترکیبی از روستاوندی، شهروندی و جهانوندی زندگی کنیم.

این مردم شناس با اشاره به اینکه حفظ پیشینه افراد برای پیشرفتشان مهم است گفت: آدم هایی که ندانند از کجا آمده اند مثل آدم های آلزایمری و معلق در فضای فرهنگی هستند. ما در فرهنگمان ریشه داریم و از آنجا داریم تغذیه می شویم.

انتهای پیام//