گران ترین نون خامه ای سینما با طعم شادروان/ وقتی که مرده روی زمین می ماند!/یک مشت بازیگر نارنین!

مدت ها بود که در سینما کمدی موقعیت آن هم از یک تراژدی ساخته نمی شد یا اگر هم فیلمنامه در این فضا نوشته می شد و ساخته می شد هم آنقدر قدرت و توان نداشت که بتواند همزمان با تلخی تراژدی لحظاتی را در موقعیت های کمیک به مخاطب ارائه دهد.

فیلم «شادروان» موقعیتی کمیک از یک تراژدی قابل لمس را روایت می کند که قبل از هر چیز مشخصا اتفاق در فیلمنامه شکل گرفته و در اجرا با خلاقیت بازیگران به لحاظ جنس بازی و البته میدانی که کارگردان مهیا می سازد قوام یافته است.

دوخطی داستان ظرفیت و پتانسیل یک کمدی در موقعیت را دارد را و این سوژه و ایده اگرچه بارها از زوایای مختلف دست مایه فیلم ها و سریال های مختلف قرار گرفته است حالا به دست تیمی افتاده است که به جز لحظاتی جنس کمدی و اجرایشان در این موقعیت خاص به اندازه کافی باکره است و این دست نخوردگی کافی است تا تماشاگر به سرعت با سوپرایز «شادروان» درگیر شود اگرچه فیلم می تواند پایانی جذاب تر از این استارت قوی داشته باشد اما مانند بسیاری از فیلم های داخلی شادروان هم خوب جمع و جور نمی شود اما نقطه عطف کار مراقبتی است که کارگردان از بازیگران و بازی های در چارچوب داشته به رغم اینکه موقعیت برای هر گونه شلنگ تخته اضافی موجود است . فیلم «شادروان» با چند بازی لذت بخش از سینا مهراد ، نازنین بیاتی و بهرنگ علوی همراه است که داستان مرگ را به سرعت از ذهن تماشاگر پاک می کند تا به تو دنیایی عجیب و غریب تر در همین اطراف را یادآوری کند . همه چیز شبیه به زندگی واقعی اتفاق می افتد درحالی که جغرافیای روایت قصه و آدم هایش نه خیلی دور و نه خیلی نزدیک برای ما در طول روز دست تکان می دهند.

انتهای پیام//