ژانر های فراموش شده را به طرفداران سینما بدهکاریم!

 ژانر ها و گونه های درام از روی کاغذ یکی از نقاط عطف ادبیات نمایشی در ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی هستند که طبیعتا نقشی مهم و حیاتی در تنوع و جذب مخاطب در سلایق مختلف دارند.

اما با نگاهی اجمالی به تولیدات چند سال اخیر سیما و سینما اولین نکته ی گل درشتی که به چشم می خورد این است که متاسفانه در تنوع ژانر هیچ رنگ آمیزی محسوس نیست و مشخصا در انتخاب گونه های نمایشی جدا از ممیزی های مرسوم، فیلم سازان و حتی نویسندگان هم به یک خود سانسوری ناخواسته رسیده اند که گویا قرار است بر اساس یک الفبای مشخص و معین در این مرز و بوم فیلمسازی صورت پذیر است و نگاه جدیدی بر این داستان وجود نخواهد داشت. و جالب اینکه افرادی که در این مسیر به خرق عادت می رسند هم با استقبالی مواجه نمی شوند که دلگرم کننده باشد.

قاعدتا عنوان ژانرهای سینمایی بر اساس قواعد و ساخت آثار مختلف فرصتی تعریف شده است تا فیلم ساز بتواند جدا از فرار از تکرار در نوع روایتش بر اساس قصه و جنس و جمال شخصیت ها به تفاوت های قاب و دکوپاژ و کارگردانی رسیده تا به اندازه سبک ها و شیوه های فیلمنامه نویسی و قصه گویی، سبک ها و  شیوه های فیلم سازی نیز به موازات تنوع سلیقه وخواسته مخاطب وجود داشته باشد و تنها سلیقه تعدادی از مخاطبان همیشگی مدنظر نباشد که اصولا در این شیوه مخاطب برای پیدا کردن خواسته اش به سراغ تولیداتی دیگر خواهد رفت اتفاقی که این روز ها  با انواع مدیای در اختیار مخاطب شاهد آن هستیم.

چند سوال پیش می آید؛

آیا در ژانر های متفاوت استعدادی در نگارش وساخت نداریم؟

آیا مخاطب کم دیگر ژانر ها ارزش سرمایه گزاری ندارد؟

آیا محدودیت ها فیلمساز را از این مسیر دور کرده است؟

آیا در ساخت به آن تبحر لازم نرسیده ایم؟

آیا به واسطه فاصله بعید با سینمای دنیا در این راستا ترجیح به عقب نشینی داده ایم؟

آیا ...

جواب سوالات فوق نشان از این دارد که انصافا کوتاهی از خودمان بوده است!

سینمای مستعد ایرانی به لحاظ فکر وایده وحتی ساخت می گوید؛

جشنواره ها باید روی این تنوع ژانر حساب ویژه باز کنند و فرصتی ایجاد کنیم تا بازار سینمای خاص هم با حمایتی اولیه در اکران به یک رنگامیزی جذاب برسد.

سینمای ایرانی در چند تجربه به خصوص در جشنواره های فیلم کوتاه ومستند  نشان داده می تواند در ژانر های مختلف اتفاقاتی بین المللی را رقم برند پس فرصت این اتفاق را باید مهیا کنیم تا خودسانسوری پایش ژانر ها حداقل نرسد.

انتهای پیام/