به گزارش برنا؛ برای اینکه رنگینکمان در آسمان برای ما قابل مشاهده باشد، به وجود قطرههای آب در هوا نیاز داریم - مثل قطرههای باران یا مه - و همینطور لازم است که خورشید، تا جای ممکن به سطح زمین نزدیک و در پسزمینه قرار داشته باشد. رنگینکمان با عبور نور از قطرات آب ایجاد میشود.
نور به صورت موجی حرکت میکند، مانند امواج سراسر اقیانوس. هر کدام از رنگهای رنگینکمان، دارای طول موجی متفاوت هستند. رنگها، از بنفش با کوتاهترین طول موج تا قرمز با طولانیترین، «طیف مرئی» نور نامیده میشوند.
هر یک از طول موجهای مختلف کمی متفاوت از دیگری دچار انکسار میشوند. اگر نور با زاویه مناسب به قطره باران برخورد کند، انکسار طول موجها را به رنگهای مختلف از هم جدا میکند. از آنجایی که نور زیادی از طریق تعداد زیادی قطره باران شکسته میشود، ما این رنگها را به صورت رنگینکمانی در آسمان میبینیم. ترتیب قرار گرفتن رنگها، بر اساس تفاوت طول موجهای آنها است.
رنگهای مختلف با یکدیگر ترکیب میشوند و تشخیص اینکه یک رنگ کجا تمام و دیگری کجا شروع میشود، دشوار است. رنگهای دیگری نیز در بین آنها وجود دارد، جایی که آنها با هم ترکیب میشوند؛ مانند فیروزهای بین آبی و سبز.
برای مثال قهوهای ترکیبی از قرمز و سبز است. اما نوارهای قرمز و سبز رنگینکمان در کنار هم نیستند، بنابراین ما ترکیب این دو، یعنی قهوهای را در رنگینکمان نمیبینیم. این موضوع برای بسیاری از رنگهای ترکیبی دیگر هم صدق میکند: اگر نوارهای رنگی در رنگین کمان با هم همپوشانی نداشته باشند، ما قادر به دیدن رنگهای ترکیبی حاصل از آنها نیستیم.
دفعه بعد که رنگینکمان میبینید، به تعداد رنگهایی که میتوانید در آن مشاهده کنید و رنگهایی که نمیتوانید ببینید، توجه کنید.