زمان حدودی رسیدن سنگ‌های مریخ به زمین

خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ بسیاری از دانشمندان بین‌المللی بر این باورند که تکه‌ سنگ‌های مریخی که براثر ضربه‌های شدید در فضا معلق شده‌اند، راه خود را در منظومه شمسی طی می‌کنند تا به زمین برسند. 

بیش‌تر این نمونه‌ها به علت سن و قدمتشان، سنگ‌هایی هستند که در سیاره سرخ شکل گرفته‌اند. روش‌های مختلف تاریخ‌گذاری نتایج متفاوتی را به همراه داشته‌اند، به این معنی که دانشمندان در تخمین‌های مربوط به زمان تشکیل این سنگ‌ها در مریخ کاملا مطمئن نیستند.

بسیاری از این سنگ‌ها واقعا جوان و درحقیقت چند صد میلیون سال قدمت دارند. این اطلاعات می‌تواند سرنخ‌هایی درباره مدت زمانی که شهاب‌سنگ‌ها به اینجا رسیده‌اند و همچنین فرآیند‌های زمین‌شناسی در مریخ ارائه دهد.
بن کوهن، آتشفشان شناس از دانشگاه گلاسکو، که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، می‌گوید: ما از ویژگی‌های شیمیایی خاصی می‌دانیم که این شهاب سنگ‌ها به طور قطع از مریخ هستند. آن‌ها بر اثر برخورد‌های عظیم از سیاره سرخ منفجر شده و دهانه‌های بزرگی را تشکیل داده اند. بنابر این اطلاعات ده‌ها هزار دهانه برخوردی در مریخ وجود دارد، لذا آن‌ها به طور دقیق نمی‌دانند که شهاب سنگ‌ها از کجای سیاره هستند. یکی از بهترین سرنخ‌هایی که دانشمندان برای تعیین دهانه منبع این سنگ‌ها استفاده کرده اند، سن نمونه هاست.
بر اساس این که سطح مریخ چقدر دهانه دارد، دانشمندان تخمین زده اند که سطح آن بسیار قدیمی است. آن‌ها می‌گویند: اگر سطح سیاره جوان‌تر بود و بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی تازه‌تر می‌شد، بسیاری از دهانه‌ها با جریان‌های آتشفشانی پاک می‌شدند؛ بنابراین هر سنگی که از سطح مریخ پرتاب می‌شود باید قدیمی باشد.
دانشمندان برای تعیین سن این خرده سنگ‌ها از روش تاریخ گذاری آرگون بهره گرفته اند که مبتنی بر تجزیه پتاسیم رادیواکتیو به آرگون است. از آنجا که این نرخ واپاشی نسبت شناخته شده‌ای از ایزوتوپ‌های آرگون را تولید می‌کند، دانشمندان می‌توانند به این نسبت نگاه کنند تا مشخص کنند که چه مدت زمان فروپاشی رادیواکتیو در حال وقوع است و بنابراین تاریخ نمونه سنگ را تعیین می‌کنند.
کوهن و همکارانش تاریخ هفت نمونه از این سنگ‌ها را تعیین کردند که سن آن‌ها بین ۱۶۱ تا ۵۴۰ میلیون سال پیش بود. محققان می‌گویند که دلیل این امر ممکن است بمباران مکرر مریخ باشد که سطح قدیمی‌تر را می‌شکند و سنگ‌های جوان‌تر زیر آن را که توسط فعالیت‌های آتشفشانی دوباره پر شده است، نمایان می‌کند.
دانشمندان تخمین زده اند که هر سال حدود ۲۰۰ برخورد باعث ایجاد دهانه‌هایی با قطر بیش از ۴ متر می‌شود؛ بنابراین احتمالاً جای تعجب نیست که سنگ‌های جوان‌تر گاهی اوقات به‌طرف مین پرتاب شوند.

انتهای پیام/