جمع کردن قلیان یعنی تعطیلی فرهنگ چند صد ساله قهوه‌خانه

رییس اتحادیه قهوه‌خانه داران و سفره خانه‌های سنتی با تاکید بر این که قهوه خانه و قلیان منبع درآمد چندین هزار نفر و خانواده است، «به طور جدی» از رییس جمهور، رییس مجلس و مسئولان خواست که به این موضوع رسیدگی کنند.

عباس علایی به ممنوعیت قلیان و محدودیت های ایجاد شده برای رستوران های سنتی در برخی شهرهای استان مازندران اشاره کرد و گفت: با اتفاق‌های اخیر رییس اتحادیه شهرستان ها گرفتار شده اند. مغازه کاری از دستشان بر نمی آید جز این که بیایند جلوی مجلس تا صدایشان را به مسئولان برسانند. پیش فرماندار و استاندار و دیگر مسئولان شهر رفته اند اما هیچ پاسخی دریافت نکرده اند.

او گفت: ایجاد محدودیت برای قهوه خانه ها و رستوارن های سنتی به کسانی که در این صنف کار می کنند فشار می آورد. مردم درآمد کافی برای زندگی ندارند. همه زندگی آنها همین مغازه و پول در آوردن از همین قلیان هاست. وقی مغازه کسی بسته می شود باید چه کار کند؟

علایی «بطور جدی» از رئیس جمهور، رئیس مجلس و مسئولان خواست که به این موضوع رسیدگی کنند و صحبت هایش را چنین ادامه داد: این مسئولان چون خودشان از قشر ضعیف جامعه بوده اند و حالا به این مقام رسیده اند، بیشتر مردم را درک می کنند و این مشکلات را می شناسند. ما قشر ضعیف هستیم. کسی که از ساعت 7 صبح تا 12 شب هزار بار در یک مغازه رفت و آمد می کند، دنبال به دست آوردن نون حلال است.

رئیس اتحادیه قهوه خانه داران در ادامه از مسئولان خواست تا با هم صنفانش برخورد بهتری داشته باشند و گفت: ما مملکت را دوست داریم و مطیع ولایت هستیم. همه ما بچه های جبهه و جنگ هستیم. وقتی ما تعاملی این چنینی با سازمان ها و بخصوص نیروی انتظامی داریم، چرا چنین برخوردی با ما می شود. دلیل این برخورد چیست؟

علایی در ادامه تاکید کرد «قهوه خانه یک ملک است و مشکلی ندارد». او ادامه داد: می شود تابلوی یک قهوه خانه را برداشت و تابلوی چلوکبابی زد. اما اگر مشکل افرادی هستند که به قهوه خانه می آیند، این موضوع به واحد صنفی ربطی پیدا نمی کند. باید در این باره فرهنگ سازی شود. باید از پایه درباره مضرات قلیان هشدار داده شود. وقتی فرهنگ سازی انجام شود مشکلات کمتر می شود.

علایی در ادامه چنین توضیح داد: در کل ما 50 هزار واحد صنفی هستیم. این آمار را نیروی انتظامی ارائه داده است. اگر در نظر بگیریم که در هر واحد صنفی 5 نفر کار می کنند، حدود 250 هزار نفر از این راه گذران زندگی می کنند. در صورتی که در بعضی واحد های صنفی 150 هزار نفر کار می کنند. در کنار اینها زغال فروش، تنباکو فروش، قلیان فروش و فروشندگان قند و چای و ... هم هستند که از کنار همین قهوه خانه ها پول در می آورند و زندگی می کنند. اگر اصناف رو تسبیح حساب کنیم، ما هم دانه ای از این تسبیح هستیم. وقتی یکی از اصناف آسیب بخورد کل اصناف زیر سوال می رود.

او با اشاره به برخی محدودیت های ایجاد شده در سال 86 ادامه داد: سال 86 هم چنین بحثی انجام شد. 5 سال طول کشید که ما دولت احمدی نژاد را متقاعد کنیم که این راه نان خوردن مردم است. مردم دنبال این نیستند که قلیان را به زور جلوی کسی بگذارند و پول بگیرند. قلیان ریشه چند صد ساله در این مملکت دارد. بحث دیروز و امروز نیست. منبع درآمد قهوه خانه، قلیان است و اگر نباشد باید همه قهوه خانه ها جمع شوند و این یعنی تعطیلی فرهنگ چند صد ساله قهوه خانه ای. وقتی تمام دنیا جاهایی برای افراد دخانی در نظر می گیرند، چرا ما باید با این موضوع لجبازی کنیم.

به گفته علایی هم اکنون روی قهوه خانه ها نظارت وجود دارد. نیروی انتظامی و اماکن نظارت دارند. وقتی این نظارت ها وجود دارد، نگرانی برای چیست؟ اگر این موضوع به پستو برود و زیر زمینی شود که اوضاع بدتر می شود. جایی که روی آن نظارت نباشد، هزار و یک مشکل از کنارش به وجود می آید.