چگونه آمریکای جنوبی و آفریقا از هم جدا شدند؟/ کشف راز فسیل های باستانی

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ این یافته‌ها، که به ۱۳۰ تا ۷۱ میلیون سال پیش بازمی گردد، منظره‌ای منحصر به فرد از جدایی قاره‌ها را ارائه می‌دهد، با ساحل آنگولا که هر مرحله از این رویداد زمین شناسی مهم را نشان می‌دهد.

سنگ‌ها و فسیل‌هایی که توسط یک تیم تحقیقاتی تحت رهبری SMU در آنگولا یافت شده اند، دید بی نظیر از تشکیل اقیانوس اطلس جنوبی را ارائه می‌دهند، که نشان دهنده تقسیم آمریکای جنوبی و آفریقا است که حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش آغاز شد.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری دانشگاه متدیست جنوبی (SMU) کشف کرده است که سنگ‌ها و فسیل‌های باستانی خزندگان دریایی منقرض شده در آنگولا شواهد روشنی از یک رویداد مهم در تاریخ زمین ارائه می‌دهند: جدایی آمریکای جنوبی و آفریقا و تشکیل اقیانوس اطلس جنوبی.

با "پازل پازل" که به راحتی تجسم می‌شوند، مدتهاست که شناخته شده است که ساحل غربی آفریقا و ساحل شرقی آمریکای جنوبی زمانی در ابر قاره گاندوانا قرار داشتند که از توده بزرگ‌تر پانجیا جدا شد.

تیم تحقیقاتی می‌گوید ساحل جنوبی آنگولا، جایی که آنها نمونه‌ها را حفاری کردند، مسلما کامل‌ترین رکورد زمین شناسی ثبت شده در زمین دو قاره که از هم جدا شده اند و باز شدن اقیانوس اطلس جنوبی را فراهم می‌کند. سنگ‌ها و فسیل‌های پیدا شده از ۱۳۰ میلیون سال پیش به ۷۱ میلیون سال پیش برمی گردد.

لوئیس ال جیکوبز، استاد افتخاری علوم زمین و رئیس ISEM گفت: مکان‌هایی وجود دارد که می‌توانید به آن‌ها بروید، برای مثال، جایی که می‌توانید این بخش از تقسیم یا آن بخش از آن را ببینید، اما در آنگولا، همه چیز در یک مکان قرار گرفته است. جیکوبز نویسنده اصلی یک مطالعه منتشر شده در انجمن زمین شناسی لندن، نشریات ویژه است.

جیکوبز گفت: قبل از این، جایی برای رفتن و دیدن سنگ‌های روی سطح وجود نداشت که واقعا باز شدن اقیانوس اطلس جنوبی را منعکس می‌کرد، زیرا آنها اکنون در اقیانوس هستند یا فرسوده شده اند.

سنگ‌ها و فسیل‌های آنگولا کل داستان را بیان می‌کنند

آفریقا و آمریکای جنوبی حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش شروع به تقسیم کردند، که باعث شد شکاف‌هایی در پوسته زمین به نام شکاف‌ها در امتداد نقاط ضعف قبلی باز شود. در حالی که صفحات تکتونیکی زیر آمریکای جنوبی و آفریقا از هم جدا می‌شدند، ماگما از پوشش زمین به سطح زمین بالا می‌رفت، پوسته اقیانوس جدیدی ایجاد می‌کرد و قاره‌ها را از یکدیگر دور می‌کرد؛ و در نهایت، اقیانوس اطلس جنوبی شکاف بین این دو قاره تازه شکل گرفته را پر کرد.

دانشمندان قبلا شواهدی از این حوادث را از طریق ژئوفیزیک و هسته‌های چاه حفاری شده در کف اقیانوس پیدا کرده اند.

لوئیس ال جیکوبز، دیرینه شناس دانشگاه اس ام یو، نویسنده اصلی یک مطالعه که مشخص می‌کند چه سنگ‌ها و فسیل‌هایی در آنگولا یافت شده است، در یک ویدیو توضیح می‌دهد که چرا این یافته‌ها شواهد روشنی از تقسیم بین آمریکای جنوبی و آفریقا و تشکیل بعدی اقیانوس اطلس جنوبی ارائه می‌دهند. اعتبار: SMU، گارت هولتون. اما این نشانه‌های آشکار هرگز در یک مکان پیدا نشده اند، یا به وضوح برای هر کسی قابل مشاهده بوده اند، گفت: نویسنده مطالعه مایکل جی پولسین، محقق در بخش علوم زمین هفینگتون و محقق ارشد، ISEM در SMU.

او گفت: این یک چیز برای یک ژئوفیزیکدان است که بتواند به داده‌های لرزه‌ای نگاه کند و از آن نتیجه گیری کند، این کاملا چیز دیگری است که بتوانید یک سفر آموزشی مدرسه را به تشکیلات صخره‌ای یا تپه‌ها انجام دهید و بگویید این زمانی است که گدازه از شرق آمریکای جنوبی گسترش می‌یابد. یا این زمانی بود که یک سرزمین مداوم بود. اساسا، آنگولا فرصتی را برای کسی فراهم می‌کند تا به راحتی از طریق هر مرحله از این فصل مهم زمین شناسی در تاریخ زمین قدم بزند.

جیکوبز گفت:این به آنگولا حق تکبر بزرگ می‌دهد.

جیکوبز، پولسین و دیانا پی وین یارد – که یک محقق در SMU است – با یک تیم بین المللی از پالنوتولوژیست‌ها، زمین شناسان و دیگران کار کردند تا هر دو تشکیلات سنگی را که در هشت مکان مختلف در ساحل و فسیل‌های درون آنها پیدا کرده اند، تجزیه و تحلیل کنند.

کار میدانی در استان نامیب آنگولا در سال ۲۰۰۵ آغاز شد. در آن زمان، تیم تحقیقاتی انواع خاصی از رسوبات را تشخیص داد، که به آنها نشانه خوبی از اینکه ساحل غربی آفریقا در مراحل مختلف میلیون‌ها سال پیش چگونه بوده است، داد. به عنوان مثال، میدان‌های گدازه نشان داد که جریان‌های آتشفشانی و شکاف‌ها یا شکاف‌ها نشان می‌دهد که قاره‌ها در کجا از هم جدا شده اند. رسوبات و رسوبات نمک نشان داد که سیل اقیانوس و تبخیر در حالی که رسوبات اقیانوس و خزندگان دریایی نشان داد که اقیانوس اطلس جنوبی تکمیل شده است.

در همین حال، پالنوتولوژیست‌ها فسیل‌هایی را در آنگولا از خزندگان بزرگ دریایی کشف کردند که در اواخر دوره کرتاسه، درست پس از اتمام اقیانوس اطلس و در حالی که گسترده‌تر شده بود، زندگی کرده بودند.

Vineyard گفت: با گرد هم آوردن کارشناسان از طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها، "ما قادر به مستند سازی زمانی که هیچ اقیانوس وجود نداشت، به زمانی که یک اقیانوس تازه به اندازه کافی برای آن خزندگان برای رشد و به اندازه کافی برای خوردن وجود داشت.

انتهای پیام/