به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ ستارهای که به شکلی عجیب در فضا حرکت میکند، شاید نشانهای از یکی از پرجستجوترین اجرام کهکشانی باشد.
به نظر میرسد احتمال اول، یعنی ضعف در پیدا کردن آنها، کاملاً دور از ذهن نیست. مگر اینکه آنها بهطور فعال در حال رشد باشند، که این فرآیند منجر به تولید تابشهای ایکس از موادی میشود که تحت تأثیر جاذبه سیاهچاله به دور آن میچرخند، پیدا کردن سیاهچالهها بسیار دشوار است. سیاهچالهها میتوانند تأثیراتی بر اطراف خود داشته باشند، اما هرچه کوچکتر باشند، این تأثیرات نیز کمتر محسوس میشوند.
ماموریت گایا از آژانس فضایی اروپا، ابزاری عالی برای پیدا کردن ناپیداها به ما ارائه میدهد. این ماموریت طولانیمدت در حال نقشهبرداری سهبعدی از کهکشان راه شیری است و حرکات و سرعت ستارگان را رصد میکند. این بدان معناست که وقتی یک ستاره به نظر میرسد که در رقص با "هیچ" باشد، میتوانیم از نزدیکتر نگاه کنیم تا ببینیم آیا چیزی آنجا هست یا نه.
این دقیقاً همان چیزی است که وانگ و تیمش را به G۳۴۲۵ هدایت کرد. آنها از طیفسنجی تلسکوپ رصدخانه بزرگ چند شیئی آکادمی علوم چین استفاده کردند تا تغییرات نور ستاره را در حالی که به دور مرکز ثقل دوتایی مشترک خود میچرخد بررسی کنند و از دادههای گایا برای بررسی حرکات ستارگان در فضا استفاده کردند.
برآورد شده که جرم ستاره غول سرخ در G۳۴۲۵ حدود ۲.۷ برابر جرم خورشید است. حرکت آن نشان میدهد که در یک مدار نسبتاً گسترده قرار دارد و حدود ۸۸۰ روز طول میکشد تا به دور یک جسم با جرم تقریبی ۳.۶ برابر جرم خورشید بگردد.
مدار این سیستم طبق مدلهای تیم، بسیار دایرهای است. سیاهچالههای دیگر با جرم ستارهای در سامانههای دوتایی معمولاً دارای مدارهای بیضوی هستند. مدار دایرهای به این معنی است که این دوتایی برای مدت طولانی پایدار و بدون اختلال بوده است؛ این موضوع با فهم فعلی ما از سیاهچالههای دوتایی همخوانی ندارد، زیرا ابرنواختری که سیاهچاله را ایجاد میکند معمولاً باعث اختلال زیادی میشود و ممکن است سیاهچاله را از مدار خارج یا با سرعت بالا در سراسر فضا پرتاب کند.
G۳۴۲۵ سوالاتی را مطرح میکند. اما ممکن است پاسخهایی نیز در خود داشته باشد. بهترین راه برای یافتن این پاسخها، یافتن سیاهچالههای کمجرم بیشتری در سراسر کهکشان است و استفاده از دادههای آماری برای کشف راههای مختلف تشکیل سیاهچالهها بر اساس یافتهها.
محققان بیان کردند: "مشاهدات طیفسنجی و آستروفتیکی در آینده ممکن است به کشف جمعیتی از سیاهچالههای دوتایی کمجرم با پارامترهای مختلف کمک کند و بینشهای عمیقی در مورد شکل گیری و تکامل سامانههای دوتایی فراهم کند. "
این تحقیق در نشریه Nature منتشر شده است.
انتهای پیام/