روایت معلمان از تلخی‌ها و شیرینی‌های تدریس
برنا - گروه اجتماعی؛ در آستانه هفته معلم، جمعی از معلمان در گفتوگو با خبرنگار برنا از تجربه‌های شخصی خود در کلاس‌های درس گفتند؛ خاطراتی که از چالش‌های معیشتی و آموزشی تا لحظات دلگرم‌کننده موفقیت دانش‌آموزان را دربر می‌گیرد.
هفته معلم از ۱۲ اردیبهشت‌ماه آغاز شد که این مدت فرصتی است تا از زحمات معلمانی قدردانی شود که با بهره‌گیری از روش‌های نوین تدریس، در تربیت نسلی قوی و توانمند نقش‌آفرین بوده‌اند.در این مسیر معلمان با چالش‌هایی چون بی‌انگیزگی دانش‌آموزان، انتظارات فزاینده جامعه و نظام آموزشی، مشکلات معیشتی و همچنین تغییر جایگاه معلم در سایه فضای مجازی و گسترش هوش مصنوعی مواجه هستند.
با وجود این موانع، همچنان با انگیزه در کلاس‌های درس حاضر می‌شوند و تلاش می‌کنند ضمن آموزش مفاهیم، ارتباطی انسانی و دوستانه با دانش‌آموزان برقرار کنند.
بی‌تردید هر معلمی خاطرات تلخ و شیرینی از دوران خدمت خود دارد. در ادامه تعدادی از این معلمان در گفت و گو با برنا از خاطرات خود گفته‌اند.
داوودی، معلم ریاضی مقاطع ابتدایی و راهنمایی می‌گوید: تلخ‌ترین لحظه خاصی یادم نیست، اما خاطرات زیادی از ارتباط با بچه‌ها دارم. یکی از شیرین‌ترین‌شان مربوط به حدود ۳۰ سال پیش است. روزی تعداد زیادی از بچه‌ها برایم هدیه آورده بودند. یکی از دانش‌آموزان یادداشتی به من داد که هنوز هم به یاد دارم: "آقا داوودی، من برای شما هدیه‌ای آورده بودم، ولی دیدم بچه‌ها برایتان خیلی هدیه آوردند و یکی از معلم‌ها هیچ هدیه‌ای نگرفته؛ برای همین با اجازه‌تان، هدیه‌ام را به آن معلم دادم.
این رفتار دانش آموز برایم بسیار ارزشمند بود؛ اینکه یک کودک چنین درک و احساسی داشته باشد.
زهره رضوی‌زاده، معلم نمونه استان فارس و دبیر زبان انگلیسی در کازرون درخصوص یکی از خاطرات شیرین خود می گوید: امسال دانش‌آموزی داشتم که زبانش بسیار ضعیف بود و اظهار می‌کرد هیچ‌چیز را متوجه نمی‌شود. به او قول دادم اگر بعد از دو ماه تغییری ندیدی، ناراحت باش. او به روش من عمل کرد و اکنون با نمره‌های ۱۸ و ۱۹ و اشتیاق بالا در کلاس حضور دارد. این برای من بسیار ارزشمند است.»
این معلم عنوان کرد: هرساله دانش‌آموزانی داشته که از زبان فراری بودند اما با روش‌های نوین توانسته آنها را به یادگیری علاقه‌مند کند.
در ادامه معصومه شکوری دبیر ادبیات متوسطه اول می گوید: چند سال پیش هنگام تدریس شعری از ایرج میرزا درباره احترام به والدین، یکی از دانش‌آموزانم در زنگ تفریح نزد من آمد و گفت پدر و مادرش جدا شده‌اند و خانواده‌اش مادرش را بدنام کرده‌اند. به او گفتم: "هر دو محترم‌اند و مادرت تو را نه ماه در شکم خود حمل کرده."فردای آن روز، مدیر مدرسه گفت پدر دانش‌آموز از من شاکی شده، چون فرزندش با مادرش تماس گرفته و او را به خانه آورده. چند روز بعد مادر دانش‌آموز با من تماس گرفت و گفت: "چند سال بود فرزندم را ندیده بودم؛ شما باعث شدید او نزد من بازگردد."به مدیر گفتم: "هرچه پیش بیاید، من دل یک مادر را شاد کرده‌ام." این دانش‌آموز هنوز با من در ارتباط است، اکنون دانشجوست و با هر دو والدین در ارتباط است.»
در ادامه فروغ تیموریان، دبیر پایه دوازدهم و کارشناس آموزشی درباره خاطرات خود می گوید: سال‌ها در مناطقی تدریس کردم که وضعیت اقتصادی و فرهنگی خانواده‌ها نامناسب بود. باهوش‌ترین دانش‌آموزانم به دلیل فقر، مجبور به ترک تحصیل و حتی تصمیمات دردناک شدند.شیرین‌ترین لحظه برای من زمانی است که می‌بینم دانش‌آموزانم موفق شده‌اند. وقتی دخترانی مثل تو را می‌بینم که حالا مستقل، موفق و با اعتمادبه‌نفس هستند، مطمئن می‌شوم در کنار آموزش، درس زندگی هم داده‌ام.
سارا حجازی دهبارز، معلم ابتدایی از هرمزگان می گوید: تلخ‌ترین لحظات معلمی زمانی است که حس می‌کنی نتوانستی به دانش‌آموزی که به کمک نیاز دارد، یاری برسانی. اما در مقابل، شیرین‌ترین لحظه، زمانی است که می‌بینی دانش‌آموزی با چالش‌های فراوان پیشرفت کرده و به موفقیت رسیده است. این رضایت با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه نیست.
در نهایت، تمامی این معلمان در یک نکته مشترک‌اند: شیرین‌ترین خاطره برای یک معلم، موفقیت شاگردانش است؛ موفقیتی که ثمره سال‌ها تلاش، صبوری و عشق به تعلیم و تربیت است.
انتهای پیام/
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
