الگوریتم بازیهای ویدیویی، راز ثبات همجوشی هستهای را فاش کرد!
دانشمندان مؤسسه ملی علوم و فناوری اولسان (UNIST) در کره جنوبی موفق به توسعه یک الگوریتم نوآورانه شدهاند که میتواند کارایی و پایداری واکنشهای انرژی همجوشی را بهطور قابلتوجهی افزایش دهد. این الگوریتم که با الهام از فناوریهای بهکاررفته در بازیهای ویدیویی طراحی شده، توانسته برخورد ذرات در راکتورهای همجوشی را ۱۵ برابر سریعتر از روشهای قبلی شناسایی کند؛ مسئلهای که نقش حیاتی در پایدار نگهداشتن فرایند همجوشی دارد.
به گزارش Interesting Engineering این الگوریتم نوین قادر است با پیشبینی زودهنگام برخوردهای ذرات، اختلال در فرایند همجوشی را به حداقل برساند؛ آن هم با کاهش ۹۹.۹ درصدی حجم محاسبات موردنیاز نسبت به روشهای پیشین.
همجوشی؛ امیدی به انرژی پاک
طبق توضیحات وزارت انرژی ایالات متحده، انرژی همجوشی شکلی از انرژی هستهای است که برخلاف روش متداول شکافت هستهای (فیسیون)، نه به استخراج و مصرف اورانیوم نیاز دارد و نه پسماندهای رادیواکتیو تولید میکند. در این روش، اتمهای هیدروژن با یکدیگر ترکیب شده و به اتم هلیوم تبدیل میشوند؛ فرایندی که در دل خورشید نیز بهصورت طبیعی رخ میدهد. با این حال، شبیهسازی این واکنش در زمین نیازمند فشار بسیار بالا و دماهای فوقالعاده زیاد است و به همین دلیل، تولید صنعتی انرژی همجوشی هنوز در مرحله پژوهش و توسعه قرار دارد.
الگوریتمی از دل بازیهای دیجیتال
تیم تحقیقاتی UNIST برای توسعه این الگوریتم از فناوری تشخیص برخورد در بازیهای ویدیویی بهره گرفت؛ فناوریای که با سنجش فاصله میان دو شیء و پیشبینی زمان و مکان برخورد، عملکرد بازیها را واقعیتر میسازد.
آنها با اعمال این الگوریتم در نسخه دیجیتال راکتور همجوشی کره جنوبی موسوم به «KSTAR مجازی» موفق شدند بهینهسازی چشمگیری در مدلسازی رفتار ذرات و پیشبینی برخوردها ایجاد کنند.
به گفته این تیم، کاهش حجم محاسبات لازم برای پیشبینی برخوردها به میزان نزدیک به ۱۰۰ درصد، علاوه بر افزایش کارایی، موجب بهبود پایداری در عملکرد راکتورهای همجوشی نیز خواهد شد.
گامی به سوی آیندهای بدون کربن
بر اساس گزارش آژانس بینالمللی انرژی اتمی، انرژی همجوشی در صورت تجاریسازی میتواند جایگزینی پاک و قدرتمند برای سوختهای فسیلی باشد. این فناوری قادر است حدود ۴ میلیون برابر بیشتر از زغالسنگ یا نفت، انرژی تولید کند؛ آن هم بدون انتشار گازهای گلخانهای یا ایجاد آلودگی زیستمحیطی.
آیسونگ یون از UNIST در این باره اظهار داشت: «الگوریتم تشخیص برخوردی که ما توسعه دادهایم، یک نوآوری فناورانه حیاتی بهشمار میرود و میتواند راه را برای پیشرفتهای بیشتر در انرژی همجوشی هموار کند.»
این گروه تحقیقاتی در نظر دارد توسعه این الگوریتم را ادامه داده و با بهرهگیری از ابررایانهها، دقت و سرعت آن را در آینده باز هم افزایش دهد.
انتهای پیام/
