سفر رئیس جمهور به گلستان و باز شدن بنبست سیزده ساله راه آهن گرگان- مشهد
به گزارش خبرگزاری برنا از استان گلستان ، رضا عباسی فعال فرهنگی اجتماعی استان گلستان در آستانه سفر رئیس جمهور به گلستان طی یادداشتی که برای برنا ارسال کرد ، نوشت:
تضمین نامه دولت جمهوری اسلامی ایران برای اجرای خط آهن گرگان-بجنورد-مشهد امسال سیزده ساله شد. پروژه ای استراتژیک در مقیاس ملی برای تکمیل مسیر ریلی چابهار به اینچه برون. اما دریغ از حتی یک متر از اجرای این خط.
اتصال راه آهن سراسری از تهران به مرز اینچه برون در سال نود و سه برای گلستان دردی را دوا نکرد. این خط، ظرفیت حمل و نقل بین المللی را ندارد.
گرچه راه آهن گرگان - مشهد در مرحله فاینانسر، به بهانه تحریم ها پیگیری مؤثر نشد، اما یک بام و دو هوای دولت در همین بازه، ساخت خطوط آهن در نقاط مختلف کشور را ادامه داد و بار دیگر نشان داد که لابی ها، اولویتها را جابجا می کنند.
برای نمونه، در همین مدت توسعه شبکه ریلی گیلان و تلاش برای تکمیل خط رشت به آستارا در غرب دریای کاسپین جهت اتصال به خطوط آهن کشورهای حاشیه این دریا و در نهایت دسترسی به خط اروپا پیگیری شد. توسعه راه آهن در دیگر نقاط کشور مانند غرب و جنوب شرق در همین یک دهه نیز متوقف نبوده است.
راه آهن گرگان- گنبد-بجنورد-مشهد، یک طراحی دو منظوره باری-مسافری برای اتصال نقطه صفر مرزی گلستان به کریدور شمال به جنوب و همزمان، ایجاد ریل درون استانی و برخورداری عمده مناطق شهری در میانه استان برای جابجایی بار و مسافر است که با وجود داشتن همه مجوزهای لازم از جمله ماده بیست و سه، اسیر کم فعلی مسئولان و نمایندگان استان در یک دهه گذشته بوده است.
اشتباه فاحش این افراد در این مدت، عدم توجه به وجود تعهد دولت جمهوری اسلامی ایران برای تکمیل این ریل و اقدام مؤثر برای اجرای آن بوده است. توجهی که در گیلان در تکمیل خط آهن رشت به آستارا و در خراسان رضوی در تکمیل دهکده لجستیک سرخس نمایان است. و حتی در خراسان شمالی، که منتظر راه آّن گرگان به بجنورد نماند و خط آّهن اسفراین به جوین را با شش همت اعتبار، همین امسال نهایی کرد.
پروژه های ریلی در مقیاس کشوری طراحی و اجرا می شوند و معمولا فرایند تعریف و تصویب یک پروژه ریلی سخت و زمانبر است. لیکن در گلستان به جای اجرای پیگیری منتج به نتیجه طرح مصوب دولت، موضوع احداث خط جدید باری از اینچه برون به شاهرود، به جای اتصال به مشهد، از سوی اقتصادیون استان مطرح شده و سال هاست که پیگیری طرح اول را تحت تاثیر خود قرار داده است. در حالی که پیشنهاد مذکور می توانست بدون نفی طرح مصوب، پیگیری و توسط بخش خصوصی یا طرف دیگر ایجاد شود.
در تمام مدتی که اقتصادیون استان به دنبال اقناع استانداران ادوار و جایگزینی پیشنهاد خود بودند، نه تنها شبکه ریلی استان افزوده نشد که هیچ، مرکز لجستیک نیز در اینچه برون ایجاد نشد. در این بازه، بندر امیرآباد مازندران نیز با ایجاد زیرساختهای باراندازی، از مزیت رقابتی اینچه برون و تکمیل راه آهنهای مرزی سرخس و گیلان نیز، از اضطرار راه آهن گلستان کاست.
کوتاه سخن آن که، بی تدبیری استانداران گلستان در یک دهه گذشته و عدم پیگیری مؤثر نمایندگان ادوار، مصوبه ای تحول آفرین برای استان را بر زمین گذاشته است که دولت ایران متعهد به اجرای آن است. لیکن در استان، گویا ارجحیت تامین منافع اقتصادیون بر منفعت عمومی راه را برای مسئولانش، گمراه نموده است. چرا که اگر مصوبه دولت اجرا می شد، اتصال استان گلستان به شاهرود نیز قابل تحقق و توجیه پذیر بود.
حال و در آستانه سفر رییس جمهور به گلستان، آیا در بر همان پاشنه خواهد چرخید، یا برای اولین بار صدایی واحد در استان خواستار انجام تعهد ۱۳ ساله دولت برای خارج ساختن گلستان از بن بست توسعه خواهد شد؟
انتهای پیام/
