مسئولین به هر طریقی شوخی می‌کنند

گروه آخر هفته برنا: این جملات ما را بی اختیار به یاد دوران ریاست ایشان بر سازمان صدا وسیما انداخت که تلویزیون آن قدر طنزهای تلخ نشان می داد که از شدت خنده، از تمام اعضا و جوارح ممکن و غیرممکن خون گریه می کردیم؛ به یاد برنامه های طنز زیبای تلویزیون که بازیگران آنها با شوخی و خنده هرچه تمامتر سر همدیگر فریاد می‌کشیدند، منتها ما نمی فهمیدیم چرا باید بخندیم. ولی ظرافتهایی در برنامه های تلویزیون بود که درست است ما متوجه نمی شدیم، اما بعضاً مرغ پخته ای که حول و حوش هشت و نیم شب سر میز شاممان بود (آن زمان که هنوز استطاعتش را داشتیم) به خنده در می آمد و ما هم با تعجب نگاهش می کردیم و انقدر می خندید که مجبور بودیم برای ساکت کردنش بخوریمش!

احتمالاً منظور آقای ضرغامی از گسترده تر کردن این حوزه هم، بسط و گسترش برخی آیتم های جذاب خبری است که چنان مطلب را به خورد مخاطب می دهند که از خنده ریسه می رود و روی زمین پخش می شود، منتها بعد از اینکه جانش از دندانش در رفت، از خودش می پرسد مگر مجریان تلویزیون با وی شوخی دارند؟ اتفاقا خیلی هم جدی گفته اند! آنجاست که شوک اصلی به مخاطب وارد می شود و کلاً دیگر تا آخر عمرش می‌خندد.

آقای ضرغامی در بخش دیگری از صحبتهایشان گفتند :« پس از پیروزی انقلاب شخصی که تازه به عنوان رئیس ورزش کشور انتخاب شده بود گفت که من نه ورزشکارم و نه ورزشکاران را دوست دارم، اما رئیس ورزش کشور شده‌ام.» البته سالها بعد یک نفر دیگر هم بود که چیزی نمی گفت، ولی رفتارش نشان می داد که نه رسانه ای است، نه خیلی با رسانه ای ها حال می کند، ولی رئیس همه رسانه ای ها شده است.

ایشان در بخش پایانی صحبتهایشان ضربه نهایی استاد را بر پیکر نیمه جان مخاطبان وارد کردند و گفتند :« مسئولین اخمو هم اهل شوخی هستند.» ما به دو دلیل با این صحبت ایشان موافقیم، که البته یک دلیلش این است که جرات نداریم مخالفت کنیم. اما نکته اصلی اینجاست که شوخی داریم تا شوخی. مسئولین درست است که در حین اخم شوخی می کنند، زیاد هم می‌کنند، اما از حق نگذریم گاهی شوخی های خیلی بدی می کنند که ما باز چون جرات اخم کردن نداریم فقط عضلاتمان را منبسط کرده و سعی می‌کنیم از شوخی ها لذت ببریم. تنها درخواستمان هم این است که لطفا کمتر شوخی شوخی جدی اش کنید، گناه داریم.