زنان روستایی و عشایر هیچ سهمی در ورزش و رفاه ندارند

به گزارش خبرنگار دختران و زنان خبرگزاری برنا، زنان عشایر از طلوع آفتاب تا غروبش  پا به پای مردان و حتی  بیشتر از آنان فعالیت می کنند، زخم ها و دردهای  بسیاری به جان میخرد، اما هیچ سهمی از رفاه و آسودگی ندارند و این بی رحم ترین ، ناعادلانه ترین تقسیم از زندگی است.

سلطانی درباره وضعیت زنان مناطق محروم معتقد است:  زنان روستایی شاهرگ حیاتی تولید در ایران هستند، آنان از ابتدایی ترین مراحل تولید تا انتهای برداشت فعالیت های سخت و طاقت فرسایی دارند تا بتوانند محصول را به دست مصرف کننده برسانند. این زنان رنج های بسیاری می کشند، در بحث عدالت های اجتماعی جایگاهی ندارند و از کمترین امکانات برخوردارند.

این فعال حقوق زنان اظهار داشت: طی این سال ها مباحث زیادی در ارتباط با زندگی زنان روستایی و عشایر صورت گرفته است اما همچنان بحث ورزش و سلامت این گروه از زنان  مهجور مانده است و هیچ برنامه‌ای برای این زحمت‌کشان و تلاشگران تدوین نشده است.

وی افزود: اساس نامه‌ای داریم و بر طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همه باید به طور یکسان از مواهب برخوردار باشند. اگر مسؤولان خواهان توسعه سلامت و رفاه هستند و همچنین ورزش  هستند، باید از آن ها سوال شود در حوزه زنان و دختران روستایی چه کرده اند.

جایگاه زنان روستایی و عشایر در ورزش

سلطانی با تاکید بر اینکه  زنان و دختران عشایر هیچ سهم و امکاناتی در زمینه ورزش ندارند، خاطرنشان کرد: ما زمینه های فرهنگی را هم فراهم نکرده ایم و‌مسؤلان وظیفه ی سنگینی خواهند داشت و نا گفته نماند که ارگان خاص خودش را می خواهد.

دبیر کارگروه زنان روستایی اظهار کرد:معاونت رئیس جمهور در امور زنان و خانواده  تلاش های بسیاری را در زمینه توسعه ورزش و افزایش سرانه ورزش در زنان روستایی و عشایر انجام داده است،اما باید این امر را به یک متولی خاص بسپاریم  که کارشناسی شده صورت گیرد ،من اعتقاد دارم وزرات ورزش و جوانان باید خودش به طور مستقیم به این حوزه ورود کند و برنامه جامع و کاملی را از پایه تدوین و تنظیم کند و به مرحله اجرا برساند.

برنامه ششم توسعه، رفع تبعیض و فاصله هاست

پریچهر سطانی درباره ی برنامه ششم توسعه که یکی از محورهای رفع تبعیض است عنوان کرد: این برنامه در واقع برای از بین بردن فاصله هاست و برخورداری از موهبت های جاری در جامعه به‌طور یکسان است اما سؤال اصلی اینجاست ما چه طور می توانیم این فاصله ها از میان برداریم.

باید فکری به حال زنان در مناطق محروم داشت باشیم، زیرا اگر مشکلات زنان و خانوادهای آنان حل نشود شاهد مشکلات بیشتری خواهیم بود که مهاجرت به کلان شهرها یکی از معضلات است  که خود این امر مشکلات بیشتری اجتماعی را به همراه خواهد ما باید امکانات رفاهی، ورزشی و حتی اشتغال را فراهم کنیم.

گره باز نشدنی ورزش زنان روستایی و عشایر

وی تصریح کرد:سال های سال است که در بحث ورزش بانوان با مشکلات جدی مواجه هستیم، حتی مقام معظم رهبری تاکید فراهم داشتند که به بحث ورزش در زنان روستایی و عشایر رسیدگی ویژه‌ای  شود.

مسؤلان باید به فرمایشات ایشان توجه داشته باشند و طرح های خودشان را هرچه زودتر ارائه دهند، البته نا گفته نماند که برای زیر ساخت های سلامت،قانون مندی و عدالت  هزینه های زیادی را صرف کنیم  زیرا این قشر اززنان ایران اسلامی عضوی از این اجتماع هستند و نیازمند رسیدگی و توجه.

باور غلط درباره‌ی زنان روستایی و عشایر

سلطانی در پایان خاطر نشان کرد: زنان روستایی مانند مردان کار می کنند و فعالیت دارند حتی در بعضی مواقع بیشتر،متاسفانه یک باور غلط وجود دارد که فعالیت زنان روستایی مانند ورزش است که این برداشت بسیار اشتباه است، ورزش تعریف خودش را دارد. زنان روستایی بر اثر فعالیت ها زیاد قطعا با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند در زمینه مفاصل و دردهای موضعی که حتما باید ورزش درمانی شوند.

به‌عنوان مثال وقتی زنان روستایی به پزشک مراجعه می‌کنند برای دردها در ناحیه کمر و پا، پزشک آب درمانی را به آنان معرفی می‌کند که این خود یک معضل است؛ کدام روستای ما یک استخر به معنی واقعی دارد. استخر که هیچ؛ یک سالن ورزشی استاندارد در روستاهای ما نه برای مردان وجود دارد و نه برای زنان. پس بیماری درمان نخواهد شد که این مساله نیز هزینه‌های بسیاری در درمان به همراه خواهد داشت.