به گزارش خبرگزاری برنا، امیر کربلاییزاده، بازیگر تئاتر و تلویزیون گفت: «کارستان» از جمله ویژهبرنامههایی است که برای اولین بار در رسانهی تصویری ایران مباحث سیاسی و انتخاباتی را با ساختاری طنز در قالب استندآپ کمدی مطرح میکند.
وی ادامه داد: وقتی این برنامه به من پیشنهاد شد، به این دلیل پذیرفتم که مردم کشورم با یکی از ارکانهای مهم استندآپ کمدی آشنا بشوند و این را در نظر بگیرند که میتوان مسائل سیاسی و اجتماعی را بدون حضور در جبههای و یا نقد اشخاص مدنظر گرفت.
بازیگر سریال «گاهی به پشت سرنگاه کن» در خصوص اجرای نمایشی استندآپ کمدی بیان کرد: شاید بتوان از طریق این اجرای نمایشی جنبه سیاسی مردم و مسئولان را سنجید و شرایطی را بوجود بیاوریم که آرام آرام مدیران و جامعه را دعوت به پذیرش شوخی و نقد آشنا کنیم.
کربلاییزاده در پیرامون اصل و اساس ساختار «استندآپ کمدی» در ایران بیان کرد: استنداپ کمدی در حقیقت بنای انتقادی بر مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است که با استفاده از ابزار بازیگری، هنرمند آن را به موقعیتهای طنز تبدیل میکند.
وی با توجه به تعریفات مختلف از اجرای نمایشی استندآپ کمدی اظهار داشت: یکی از نقاط قوت و مثبت اجرای استندآپ کمدی آن است که این بخش نمایشی خودش را با مسائل روز و اتفاقات پیرامونش وفق میدهد، در واقع در طنز ایستاده، ما رفتار و واکنشهای سیاسی و اجتماعی را مورد بحث قرار میدهیم، نه شخصیتها و خط فکری سیاسیون را.
وی تأکید کرد: در استندآپ کمدی که در ایران پایگذاری کردهایم از همان ابتدا به دنبال نقد بر رفتارها بودیم، تمام هدف خود من نقد بر فرهنگ خاصی نیست بلکه تأکید میکنم کنکاش بر رفتارها مدنظرم است.
بازیگر «خندوانه» از شکلگیری استندآپ کمدی در ویژه برنامه انتخاباتی «کارستان» گفت: این برنامه رفتارهای مردم، کاندیداها را در پروسه انتخاباتی که به وجود میآورد را با فضایی مفرح، خندیدن را همراه با آگاهی و تفکر ایجاد میکند.
به گزارش خبرگزاری برنا به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان کربلاییزاده افزود: استندآپ کمدی نوعی طنز به روز است که خود را با هر نوع متن و گروههای ایدهپردازی و شرایط روز هماهنگ میکند و در گردونه اتفاقات جامعهاش حضور دارد، تجربه ثابت کرده که در جاهایی که کلمه و بیان قاصر است، استندآپ کمدی کارآمدتر است.
کربلاییزاده در پایان با ابراز امیدواری به پیشرفت بخش نمایشی استندآپ کمدی در کشورمان اظهار داشت: نباید فراموش کنیم، زمانی یک جامعه روی به پیشرفت است که کوچکترین و بزرگترین افراد اجتماع همه همفکر و پاسخگو باشند، متأسفانه در این سالها پیش آمده که جنبه پذیرش شوخی و نقد را نداشتند و فرهنگ تفره رفتن و عذرخواهی نکردن را پیش گرفتهاند.