بادیگارد حاتمی کیا مظلومیت سیستان وبلوچستان را نشانه گرفت /نمایندگان و مسئولان واکنش نشان دهند

اگرچه در مورد محتوای این فیلم حرف های بسیاری را می توان مطرح نمود اما آنچه باعث شد تا این یادداشت به این فیلم اختصاص پیدا کند تازیانه سخت و متواتر سینمای کشور بر پیکره رنجور هویت و فرهنگ اصیل این استان است .

نخستین صحنه ی فیلم از حمله ای انتحاری روایت می کرد که بازیگران آن عمدتا بلوچ و لباس محلی برتن داشتند ، بر اساس قسمتی از فیلم و آنچه توسط مجری برنامه خبری در تلوزیون روایت می شود ، دکتر صولتی “معاون رئیس جمهور ” که برای بازدید از دریاچه هامون به منطقه بلوچستان (!) سفر کرده است طی یک حمله انتحاری مجروح و تعدادی از هموطنان بلوچ نیز در این حادثه به شهادت رسیدند !

سیستان وبلوچستان ، استانی است که ساکنینش را در در اقصی نقاط کشور یا با مواد مخدر می شناسند یا قاچاقچی اسلحه و شرارت ! این برچسب های نامبارک نیز بر اساس نظریه بسیاری از فعالین اجتماعی به سبب رویکرد تبعیض آمیز سینما در دهه های اخیر نسبت به این استان بوده است . در هر فیلمی هرکجا سخن از شرارت ، ناامنی ، قاچاق و … بوده یا فردی با لباس بلوچی جلوی دوربین ظاهر شده یا از نام این استان یاد شده است .

نویسنده و کارگردان بادیگارد آنقدر به چند وچون وحتی وضعیت جغرافیایی این استان نا آگاهند که بارها در فیلم شان اینگونه روایت می شود که معاون رئیس جمهور برای بازدید از دریاچه هامون به بلوچستان سفر کرده است ! تروری که می توانست در هر مکان دیگری نیز اتفاق بیافتد!

از سوی دیگر، قلعه ای باستانی برفراز تپه ای که حسب بر قضا عملیات انتحاری آنجا اتفاق افتاده ، نمایش داده می شود که با هیچ یک از آثار باستانی این استان مطابقت ندارد و این بدان معناست که جناب حاتمی کیا حتی به خود زحمت نداده تا قسمتی از فیلمی که چنین ظلمی را به این استان روا داشته را در خود این استان فیلم برداری کند!

مطابق روایت فیلم ، به اصرار مردم محلی که باز هم لباس بلوچی بر تن دارند ،مسیر سفر جناب صولتی تغییر و این تغییر برنامه ریزی شده در اختیار تروریست ها قرار می گیرد ،گویی بومیان بلوچ ، خود نیز نقشی در این ترور داشته اند!

هرچه فیلم جلو تر می رفت منتظر آن بودم که حداقل میان تروریست ها و مردمان شریف این استان تفاوتی قائل شوند و با پلانی هرچند کوتاه ، این دو از هم تمییز داده شوند اما گویا بازی های سیاسی و حرف های برنامه ریزی شده ی دیگری که جناب حاتمی کیا به انان توجه بیشتری داشته مانع آن شده که حتی ذره ای نیز به این موضوع فکر کند یا حتی برایش مهم باشد!

چگونه است که همین کارگردان در فیلم قبلی اش “چ” حساب اقوام کرد را از معاندین، آن هم با تفاصیل بسیاری جدا می کند اما از پرداختن به این موضوع در بادیگارد حذر می کند! ، برای مخاطب آشنا به سینما ،مقایسه “چ” با “بادیگارد” پارادوکس قابل تاملی را به وجود می آورد و آن هم این که فیلم “چ” روایتی تاریخی را نمایش می دهد اما بادیگارد از حمله ای انتحاری آن هم در دولت فعلی یاد می کند !

جالب تر آنجاست که چندی پیش گروه پیش تولید این فیلم سینمایی به شهرستان ایرانشهر سفر کرده وبا مسئولان آن شهر دیدار و گفتگو نموده اند و همه ی این حساسیت ها به این گروه منتقل شده بود همان موقع یکی از کارگردان های بومی گفته بود :سینمای ایران بدون شناخت جامع از داشته های این خطه، بارها و بارها چهره ای منفی از مردمان این دیار را در باور ملی شکل داده که این رفتار حکم تازیانه ای سخت است.

این که چرا همه ی نا امنی ها ، شرارت ها ، ترور ها ، قاچاق انسان و مواد مخدر در سینمای کشور به این استان اختصاص داده می شود سوال بزرگی است که هیچ گاه از کسی نخواسته ایم تا پاسخی برای آن پیدا کند! موضوعی که باعث شده است هویت سترگ مردمان این سامان در جای جای کشور نادیده گرفته شود .

انتظار ما از نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی و مسئولان ذی ربط این است که جهت استیفای حقوق مردمان مظلوم ،رنجدیده و فرهیخته سیستان وبلوچستان به این تبعیضات ناروا واکنش نشان داده تا دیگر بار شاهد چنین بی اخلاقی های اندوهباری نباشیم . چنین فیلم هایی نگرش سایر هموطنان مان را نسبت به مردم این سامان عوض کرده است !

نویسنده :داود صیاد