حمله به دولت و فرار روبه جلو

به گزارش گروه روی خط رسانه خبرگزاری برنا، سایت تدبیر24 نوشت: در نگرش بنیان گذار جمهوری اسلامی همواره نقش و جایگاه زنان از شان و منزلت ویژه ای برخوردار بود ، و همین دیدگاه حضرت امام بود که موجب شد تا هنگامی که پس از پیروزی انقلاب در مدرسه علوی مستقر شدند و مردم به دیدارش می رفتند با پیشنهاد جمعی از زنان انقلابی برای دیدار عمومی جمع کثیری از زنان موافقت کردند چرا که از منظر ایشان زنان در صف اول مبارزات انقلاب حضور داشته و تاثیر بسازایی در پیروزی انقلاب داشتند. بنابراین بود که هنگام شکل گیری نهادهای مختلف انقلابی و سپس در تدوین قوانین همواره بر توجه به نقش و جایگاه زن در خانواده و اجتماع تاکید می کردند ، به طوری که می توان گفت حدود 17 سال مسئولیت ارائه خدمات پزشکی و دارویی به جانبازان و خانواده های شهدا با دیدگاه مثبت ایشان به یک زن واگذار می شود و ایشان در پیامی از وی تقدیر می کند. تداوم دیدگاه امام خمینی (ره) در شکل گیری نهادهای مختلفی تداوم یافت و بررسی دغدغه و مسائل زنان و تلاش برای رفع آنها موجب شد تا شورای فرهنگی اجتماعی زنان در سال 1366 ذیل شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل گردد .

شورایی که با ترکیب زنانه اش به عنوان نهادی سیاستگذارتدوین و پیشنهاد سیاست های لازم به منظور ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و تسریع در بازیابی ارزش و کرامت انسانی و تأمین حقوق همه جانبه زنان بر پایه موازین اصیل اسلام و تدوین الگوهای مناسب سرلوحه وظایفش قرار می گیرد .

به گزارش خبرنگار اجتماعی تدبیر24 درست بیست و هفت سال از تشکیل این شورا می گذرد و حال انتظار بر این است که با بررسی عملکرد طولانی مدت آن به ملموس شدن خروجی هایش بر کاهش مشکلات و مسائل زنان پرداخته شود . هر چند این بررسی کار چندان ساده ای نیست، چرا که درباره عملکرد این شورا هیچ گزارشی را نمی توان در سایت ان و البته سایر رسانه ها پیدا کرد و البته دسترسی به ریاست و اعضای شورا کار ساده ای نیست و شاید بنابراین است که تنها باید با بررسی نسبت بین مصوبات و وضعیت کنونی جامعه به حدس و گمانی درباره تاثیر عملکرد شورای فرهنگی اجتماعی زنان بر بهبود وضعیت زنان و خانواده در جامعه پرداخت . طبق آنچه در سایت این شورا گزارش شده است تنها 19 مصوبه در این سالها از سوی این شورا ابلاغ شده است که به سالی یک عدد هم نمی رسد، و نکته حایز اهمیت آن است که علی رغم عناوین و کلیات خوب این مصوبات شاهد عینی بودن اجرای صحیح آن نیستیم؛ که در اینجا می توان از منظر به موضوع پرداخت نخست اینکه مصوبات این شورا علی رغم لازم الاجرا بودنش از سوی تمامی سازمانها ، دستگاهها و نهادهای اجرایی جدی انگاشته نشده است و در اجرای آن با تعلل رو به رو بوده ایم و یا اینکه کلیات مصوبات ابلاغ شده دارای ضمانت اجرایی مناسب نبوده اند !

جالب تر این است که یکی از اعضای همین شورا اذعان داشته است که مصوبات این شورا اجرا نشده است و این را دلیلی برای عدم طرح مصوبه جدیدی دانسته است . اگر بخواهیم بررسی سطحی به شرح وظایف این شورا هم داشته باشیم می توان اشاره کرد که طبق آنچه بر سایت این شورا نگاشته شده است تلاش در جهت ارتقاء سطح آگاهی های عمومی ، سوادآموزی ، آموزش و پرورش و تحصیلات عالی زنان ، تلاش در جهت مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی ـ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری و رفع موانع موجود ، تلاش در جهت استفاده بهتر بانوان از اوقات فراغت خود، تدوین طرح هایی جهت حل مشکلات زنان بی سرپرست و بررسی وضعیت و شرایط شغلی بانوان، تلاش در جهت فعال کردن مراکز و سازمانهای فرهنگی و اجتماعی مربوط به زنان از جمله وظایف آن می باشد.

تلاش در جهت ارتقاء سطح آگاهی های عمومی یکی از اهداف بیان شده است ولی آنچه جالب است اینکه وقتی رسانه ها و یا انجمن ها و سازمانهای غیردولتی با رویکرد آگاهی بخشی به جامعه به برنامه ریزی و برگزاری نشست های تخصصی و پژوهش محور می پردازنند به ترویج فساد و فحشا محکوم می شوند و این سوال در ذهن باقی می ماند که آگاهی بخشی نسبت به آسیب های محیط پیرامونی که زنان بسیاری را ناخواسته در خود گرفتار می سازد باید چگونه صورت گیرد که ترویج فحشا نام نگیرد ؟

تلاش در جهت مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی ـ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری و رفع موانع موجود از دیگر اهداف بیان شده است که آنچه در عمل اتفاق می افتاد نشانگر آن است که در ترغیب برای اجرای این مصوبه هم شورا چندان موفقیتی نداشته است ؛ چرا که هنوز نسبت به کشورهای همسایه در نرخ مشارکت سیاسی و مدیریتی زنان درصد پایین تری را داریم و البته ادبیات نوینی که برخی بدان تاسی می جویند این است اینکه مشارکت اجتماعی زنان برای تلاش جهت حضوری مبتنی بر عدالت جنسیتی را " فتنه گری " اجتماعی تعبیر می کنند ! جالب انجاست که در سایت همین شورا که معتقد است باید به رفع موانع مشارکت زنان پرداخته شود حتی جداولی که مرتبط با آمار کاهش یا افزایش میزان مشارکت زنان است هیچ به روز رسانی صورت نگرفته است و شاید باید حتی این مورد را مصداقی بر عدم اهمیت حضور و مشارکت نیمی از جمعیت کشور در عرصه دانست و دنباله روی تفکری که معتقد است زنان باید در خانه باشند .

همین چندی پیش بود که رییس سازمان بهزیستی از افزایش 55 درصدی زنان سرپرست خانوار خبر داد ، و این آماری بسیار نگران کننده است . درحالی که شورای فرهنگی اجتماعی زنان در تدوین طرح هایی جهت حل مشکلات زنان بی سرپرست و بررسی وضعیت و شرایط شغلی بانوان در سال 1390 مصوبه ای را مبنی بر سیاست های اشتغال زنان مصوب کرده است ، ولی این درحالی است که اکنون نه نرخ بیکاری زنان به ویژه دختران فارغ التحصیل بیشتر از مردان است ؛ و همچنین نگرش معدود اعضای شورای فرهنگی و اجتماعی زنان بر خلاف مصوبه این شورا برای اشتغال زنان که با تاکید بر " شغل مادرانه " نگاشته شده است هم به اجرا نرسیده و همچنان موضوع اشتغال زنان مسله ای لاینحل باقی مانده است .

وقتی به شورای فرهنگی و اجتماعی زنان نسبت به کم کاری اش در حوزه مصوبات انتقاد می شود ، در دفاع از آن عملکرد شاید بیشترین پاسخی که دریافت کنیم اجرای مصوبه عفاف و حجاب باشد که در سال 84 مصوبه و در دولت محمود احمدی نژاد به اجرا درآمد ، و شاید این جز معدود مصوبات این شورا باشد که برای اجرای آن تلاشهایی صورت گرفت . ولی جالب آنجاست که روش اجرا به گونه ای بود که حتی هفته نامه یالاثارات نسبت به معطل ماندن آن اعتراض کرده است .

وقتی به سایت رسمی دفتر امور آسیب های اجتماعی وزارت کار و رفاه اجتماعی سری بزنیم ، آمار تاسف باری که در حوزه آسیب ها دریافت می کنیم نگرانی از آینده را رو به رویمان به تصویر می کشد . کاهش سن ابتلا بهHIV، کاهش سن روسپیگری ، افزایش تعداد زنان کارتن خواب ، افزایش خودکشی ، مرگ و میر مادران معتاد و بسیاری از موارد دیگر همه و همه حکایت از ان دارد که این شورای زنانه که سیاست گذاری کلان کشور را در حوزه مسائل زنان بر عهده دارد نتوانسته است با نگرشی صحیح و بررسی درست و دقیق محیط پیرامون و مسائل حوزه زنان و خانواده به راهبردهایی عملیاتی برسد ، و نکته قابل تامل این است که برخی از اعضای این شورا معتقدند که حالا کارشان این است که دور تسلسل را از ابتدا بروند و حالا شاید 27 سال دیگر بنشینند و به بازنگری در مصوبات شورا بنابر تغییر فرهنگی و نسلی بپردازنند !

جالب آنجاست که نهاد 27 ساله ای که خروجی اش در دوسال دولت تدبیر و امید شاید تنها 2 بیانیه مطبوعاتی آنهم علیه معاون زنان دولت که خودش عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است و البته رییس دولت، ریاست شورا را بر عهده دارد که اینها نهاد بالادستی شورای فرهنگی و اجتماعی زنان محسوب می شوند ، خلاصه می گردد و نکته قابل تامل آن است که آن گاه اعضای همین شورا از معاونتی که دوسال از عمر آن می گذرد و هنوز ساختار آن به طور کامل شکل نگرفته است انتظار عملکردی در اندازه سکون و رکود 27 ساله خود دارند و این درحالی است که علی رغم ادعای یکی از اعضا که تاکید دارد این شورا هر سه ماه یکبار گزارشی از عملکرد خود را ارائه می کند.

در مجموع به نظر می رسد که اکثریت اعضای این شورای زنانهبیشتر درگیر مواضع سیاسی تا آنکه با رویکرد پژوهش و تحقیق به بررسی عملکردها در حوزه مسائل زنان بپردازند. این درحالی است که این نهاد کهنه کار اگر بخواهد به وظایف خودش به خوبی عمل کند باید به طور کلی مسائل مربوط به زنان را رصد کند، نه آنکه صرفا در پی آن باشد که با اتهام افکنی به فردی در سطح معاون رییس جمهور و یا فتنه خواندن هنرمندی یا روزنامه نگاری به دنبال فرافکنی نسبت به عدم کارآمدی جمع سیاست گذار در حوزه زنان و خانواده باشد .

شاید بیراه نباشد که از شورای فرهنگی و اجتماعی زنان درخواست شود که به جای اختیار بخشی به عضو محترم این شورا که به اتهام افکنی به مسئولان و یا اهالی رسانه و فعالان زنان می پردازد گزارشی از عملکرد 27 ساله خود ارائه دهد تا حداقل افکار عمومی بتواند به مقایسه میزان کارآمدی این شورا که قطعا هزینه ای را از بیت المال اداره اش بر جیب مردم متحمل می شود با سایر نهادهای سیاست گذار و مجری در حوزه زنان بپردازنند .

آنچه مهم است اینکه متاسفانه همواره غلبه تفکر سیاسی بر جمعی مانع از ان شده است که با رویکرد مبتنی بر وحدت و همدلی فارغ از موازی کاری های بی فایده به حل مسائل پرداخته شود و به نظر می رسد این همان رویکردی است که در نگرش برخی از اعضای این شورا نیز دیده می شود .