مدیران سرطان به وجود آمده را درمان کنند

در ابتدای این نشست، رضوی با اشاره به اینکه ابتدا قرار بود سریال «فروشگاه بزرگ» تولید شود، اظهار کرد: وقتی شرایط این مجموعه فراهم نشد به پیشنهاد محمد حسین لطیفی «پادری» را آغاز کردیم. به نتیجه نرسیدن «فروشگاه بزرگ» هم که زمان ریاست محمودرضا تخشید قرار بود در مرکز امور نمایش سیما تولید شود بعد از تغییراتی که در مدیران سازمان پیش آمد جای خودش را به پادری داد چرا که حامی مالی «فروشگاه بزرگ» بعد از این تغییرات از ادامه کار منصرف شد.

وی افزود: بنا به قولی که به مخاطبان داده بودیم که کار قابل توجه بسازیم از فضای سریال «دودکش» استفاده کردیم و به «پادری» رسیدیم. استفاده از کوروش نریمانی در این مجموعه پیشنهاد لطیفی بود و قرار بود که این فیلمنامه برای نوروز آماده شود اما در مقطعی سازمان تصمیم گرفت پخش این مجموعه را به زمان دیگری موکول کند. به همین دلیل کار، ۱۵ روز تعطیل شد تا قصه متناسب با ماه رمضان شکل بگیرد که این در پایان بندی سریال تغییراتی را به وجود آورد. ما به دنبال یک کار مفرح در چارچوب اخلاقی بودیم و تصمیم نداشتیم تا بیننده را به هر قیمتی بخندانیم.

محمد حسین لطفی با تایید سخنان رضوی بیان کرد: تلویزیون علاقمند بود «دودکش» ساخته شود که با حضور تهیه کننده این اتفاق رخ داد. وقتی یک مجموعه می توانند کنار هم باشند عنوان «پادری» یا «دودکش» فرقی نمی کند. ما قرار بود در ادامه این مجموعه دنبال اتفاقات و ماجراهای جدید باشیم تا به این بهانه روابط سالم خانواده را به نمایش درآوریم. اگر سیستم تلویزیون شبیه همه جای دنیا بود می توانستیم بهتر از این کار کنیم حتی شاید لازم بود افراد دیگری جزو عوامل باشند اما مشکل اینجاست که با تغییر کارگردان پروژه به طور کل تغییر می کند و می توان گفت همه چیز قائم به فرد است. به نظر من خنده خودش خود به خود وجود دارد و ما فقط تلاش کردیم در اندازه های همین کار، حرف های مان را درست بزنیم. در شرایط سختی که قرار داشتیم و من دلیل آن را بحث مدیران فرهنگی می دانم سعی کردیم مخاطب را جذب کنیم. امیدوارم مدیران ما این سرطان به وجود آمده را درمان کنند و بدانند که اگر مردم ماهواره می بینند حتما اینجا یک چیزی کم است.

کوروش نریمانی نیز درباره نگارش این سریال بیان کرد: هر کسی برای خود ایده ها و سلیقه هایی دارد. من هم سعی کردم با توجه به آنچه که در ذهن داشتم فیلمنامه ای بنویسم که نسخه اول آن با نام «دودکش» موجود بود. این کار را کمی سخت می کرد ولی من چنین شرایطی را در «پایتخت ۲» تجربه کرده بودم اما به هر حال مشکل بود چون کاراکترهایی داشتم که از قبل شکل گرفته بودند و نویسنده باید برایشان قصه ای جدید رقم می زد.

وی بیان کرد: به دنبال جوک گفتن نبودم و فقط می خواستم قصه ام را در یک فضای شیرین تعریف کنم. دلگرمی من اول از همه تهیه کننده و کارگردان بودند که در برابر مشکلات ایستادند و بعد از آن دوستان جلوی دوربین که همه به خاطر سابقه تئاتری بودن شان باعث شد شناخت خوبی از همه آنها داشته باشم اما اگر هر نقدی به این فیلمنامه وارد باشد به این دلیل است که به هر حال سری اول این مجموعه سایه اش بر سر ما بود و من فقط به این فکر می کردم که بتوانم یک قصه را در سلامت اخلاقی به نتیجه برسانم.

این نویسنده ادامه داد: ما در این قصه خانواده محور عمل کردیم و آدم های سالمی داشتیم که بیشتر از اینکه بد باشند یا بدجنسی کنند به اصطلاح عامیانه طفلکی بودند. قرار بود کسانی را نشان دهیم که دچار اشتباه می شوند و در معرض خطا قرار می گیرند اما اصلاح پذیرند. به نظر من نقطه قوت «پادری» پایان آن بود که فضا را برای فصل بعدی باز گذاشت.

بهنام تشکر درباره این مجموعه نیز بیان کرد: «پادری» دو شاخصه مهم داشت. یکی ریسک بالای نویسنده برای پذیرفتن نگارش فیلمنامه و دوم اینکه قرار گرفتن همه ما کنار هم کار دشواری بود که ممکن شد. نصرت در سریال «دودکش» یک روزمرگی شیرین را تجربه می کرد که خوب هم جواب داده بود. در این مجموعه قرار نبود کسی کار عجیب و غریبی کند. اتفاقا نوشتن یک درام با روزمرگی بسیار سخت تر از فیلمنامه های پرفراز و نشیب است. در سریال «پادری» وقتی نصرت وارد داستان جدید شد فضایی پیش آمد که در بازیگری به من کمک کرد. ارتباط خوب دو شخصیت اصلی داستان که البته از نظر فیزیکی ارتباط چندانی با هم نداشتند باعث شد تا پایان قصه مخاطب را با خود همراه کند.

لطیفی نیز در ادامه نشست درباره زوج هنری نصرت و فیروز بیان کرد: این دو نفر در این فضا خیلی خوب شکل گرفتند اما مطرح کردن این موضوع ممکن است باعث شود که فضای عمومی فکر کند که این دو همیشه فقط باید کنار هم بازی کنند در صورتی که هر کدام شان به تنهایی بازیگران قابلی هستند ولی هر دو یکدیگر را خیلی خوب می شناسند و با بازی هم آشنا هستند.

تشکر با تایید صحبت های لطیفی گفت: من و هومن برق نورد در سریال هایی مثل «ساختمان پزشکان»، «دزد و پلیس»، «دودکش» و «پادری» همبازی بودیم و بعد از این هم با هم بازی می کنیم. وقتی به پارتنر اعتماد دارید خیال تان راحت است. من و برق نورد زمان تمرین دیگر نیازی به توضیح های اضافه نداریم چون کار هم را خوب می شناسیم.

لطیفی در ادامه نشست با اشاره به اینکه خنداندن به هر قیمتی هدف ما نبود، اظهار کرد: ما سعی کردیم در تمرین ها و به وجود آوردن فضایی شاد و المان های کارگردانی فضای مفرحی را رقم بزنیم اما دل مان نمی خواست که خنداندن به هر بهانه ای باعث شود تا از آنچه هدف مان بود برای گفتن، دست بکشیم. احساس کردم وقتی که سری اول به دنبال این بودیم که بدون قصه پیش برویم حالا نباید آن روند را تکرار کنیم به همین خاطر تصمیم گرفتیم خودمان را در فضای جدید محک بزنیم کمی شوخی کنیم بدون اینکه از هدف مان دور شویم.

کوروش نریمانی نیز درباره ضرب المثلی که مدام مطرح می شد بیان کرد: «ماندن این ور پل» یک ضرب المثل آذری است که ترجمه اش به فارسی راحت معنا نمی شود اما در ذهن ناخودآگاه مفهوم خود را پیدا می کند. تمام تکیه کلام های این سریال از «دودکش» آمده بود و من فقط همین یک ضرب المثل را اضافه کردم. ضمن اینکه مورد توجه قرار گرفتن تکیه کلام ارتباطی به نویسنده ندارد و این به هنر بازیگر مربوط می شود که بتواند نظر مخاطب را جلب کند.

در ادامه این نشست تهیه کننده سریال در پاسخ به اینکه چه محدودیت هایی سر راه تولید کمدی وجود دارد، بیان کرد: در رسانه و سینما اگر نگاه مان درست باشد محدودیت نداریم. محدودیت از جایی شروع می شود که ما با بیان حرفی احساس یک قوم یا قشری را جریحه دار کنیم. آنچه سر راه تولید است معذوریت به حساب می آید.

لطیفی با تاکید این سخنان ادامه داد: برای من مهم است که وقتی همه سنین به دیدن اثر من می آیند شوخی ها برای شان جالب باشد و برای بچه ها سوالی پیش نیاید. اینکه برخی می پرسند چرا از خانم ها به عنوان نقش اصلی کمدی استفاده نمی کنم باید بگویم به طور کل در دنیا کمدین زن خوب نسبت به مرد کم است و زن ها در چنین فضاهایی پارتنرهای موفق تری هستند همانطور که در «پادری» هم جای خود را در دل مخاطب باز کرده بودند.

این کارگردان درباره دشوای هایی که ابتدای سخنانش به آن اشاره کرده بود، گفت: سختی جزئی از کار است ولی مجموع عوامل در بخش فرهنگی دست به دست هم داده اند تا کارها آنطور که باید جلو نرود که امیدوارم این ها حل شود. لحظه شروع کار تا پایان زمان تولید غالبا کوتاه است و باید با یک مدیریت حساب شده کار را پیش برد. زمان کافی باعث می شود پخته تر کار کنیم. از طرفی تعداد تولیدات باید افزایش یابد تا جهت دیش ها تغییر کند.

وی در سخنان پایانی به بحثی خارج از این مجموعه اشاره کرد و گفت: بسیاری از من درباره «روز سوم» و شباهتش با «چای تلخ» ناصر تقوایی می پرسند. باید بگویم من این فیلمنامه را نخواندم و ممکن است تنها شباهت موضوعی داشته باشد. «روز سوم» ۴ قصه کنار هم بود که از هرکدام می شد یک فیلم ساخت. تاجایی که شنیدم حامد بهداد بازیگر این فیلم هم قرار است در «چای تلخ» بازی کند اما هیچکدام دلیل بر این نیست که بین فیلمنامه ها ارتباطی وجود داشته باشد.