به گزارش خبرگزاری برنا، مردی که روزگاری برای ایران قهرمانی میآورد اکنون دردهایش را در درون ساکت و روحش را با افتخاراتش آرام میکند.
پسرک روزگاری پشت دروازه زمین خاکی میایستاد و توپ های اوت شده را برای بزرگترها جمع میکرد. کسی چه میداند شاید خیابان ژاله را با توپ پلاستیکی میدویده و روزهای بزرگی را در ذهنش تجسم میکرده برای همین در 16سالگی وارد کارخانه بازیکن سازی راهآهن تهران شد و آنقدر خوب بود که سه سال بعد پیراهن تاج را بر تن کرد و یک دهه پرچم این تیم را بر قله فوتبال ایران کوبید.
علی جوان در قهرمانی باشگاه های تهران هتتریک کرد و پس از آن با شروع لیگ سراسری، تاج اولین قهرمان ایران شد تا سراسر ایران بازیساز آبیپوشان را بشناسند. امروز هواداران استقلال پُز ستاره های این تیم را می دهند، اما شاید ندانند این جباری بود که آبی ها را رهبری کرد تا اولین ستاره پیراهن آبی را از آسمان آسیا بچینند. علی در 24سالگی کاپیتان قهرمان آسیا بود و او بود که اولین جام تختجمشید آبیها را بالای سر برد.
8بزرگِ استقلال در تیم ملی هم بزرگی میکرد. پلیمیکر ایران 10سال در 33بازی 13گل زد. 1968 ایران بر پله اول ایستاد تا عصر بزرگی در آسیا آغاز شود. در آخرین بازی این تورنمنت ایران مقابل اسراییل قرار گرفت و قهرمان آسیا را در یک بازی تاریخی شکست داد تا جام در ایران بماند و 4سال بعد، هشتِ تیم ملی، نسخه تایلند میزبان را از دقیقه80 طی 8دقیقه پیچید تا سریعترین هتتریک آسیا به نام او ثبت شود! در فینال نیز او زننده یکی از دوگل ایران به کره جنوبی بود تا ایران دوباره قهرمان آسیا شود.
شاگرد رایکوف، 10سال پیراهن آبی را برتن کرد و 89گل زد! رکوردی که 4سال پیش توسط آرش برهانی شکسته شد! در آن سال ها جباری سلطان شد و 11بار بازوبند کاپیتانی را در شهرآورد تهران بر بازو بست و 5گل در دربی ها زد اما حالا کدام هوادار آبی این را میداند؟!
بازیساز بزرگ ایران، ستاره ای بود که یک دهه آمد، در آسیا درخشید و در 29سالگی بندهای استوکش را باز کرد اما خدمت او به آبیهای تهران در اینجا تمام نشد. پس از انقلاب، او بود که کمک کرد تا تاج مصادره شده با تغییر نام به استقلال، دوباره جان بگیرد.
جباری 18سال پس از خداحافظی از مستطیل سبز دوباره به داد استقلال رسید. در ابتدای دهه70، آبیِ تهرانی با قوانین جدید و عجیب فدراسیون ناصرنوآموز به دسته3 رفت و در آنجا می رفت که محو شود اما علی جباری سرپرستی باشگاهی را برعهده گرفت که حتی پول غذای بازیکنانش را هم نمی توانست پرداخت کند! او از جیب خودش خرج کرد تا استقلال احیا شود.
جباری بارها دست تیم آبی تهران را گرفت و آن را بالا کشید اما اکنون چه کسی دست او را میگیرد تا از پله های بیمارستان بالا ببرد؟ جباری، این روزها در مسیر خانه تا بیمارستان، فریاد جمعیتی را مرور میکند که او را سلطان این شهر مینامیدند اما آن جمعیت کجاست تا زادروزِ اسطوره را به او تبریک بگوید؟
شاید اگر جباری در شهر میلان بازی کرده بود، اکنون باشگاه اینترناسیوناله مسیر خانه تا بیمارستان را برایش فرش قرمز پهن میکرد اما...