بررسی چالشهای صنعت بازی در ایران از نگاه یک بازیساز در گفتوگو با برنا
صنعت بازی در ایران در سالهای اخیر با رشد چشمگیر و استقبال قابل توجه جوانان مواجه شده است. این حوزه نه تنها بهعنوان یک مسیر اشتغال خلاقانه، بلکه به عنوان بستری برای توسعه مهارتهای دیجیتال، نوآوری و تولید محتوا، اهمیت فزایندهای یافته است. با این حال، چالشهای اقتصادی و ساختاری، فعالیت بازیسازان ایرانی را با موانع جدی روبهرو کرده است.
به گزارش برنا، افزایش قیمت دلار و طلا، تورم و کمبود نیروی انسانی متخصص، محیطی پر از ریسک برای سرمایهگذاری و توسعه پروژههای بازیسازی ایجاد کرده است. این شرایط باعث شده بسیاری از استودیوها و تیمهای بازیسازی، در تصمیمگیری درباره ادامه فعالیت یا توسعه محصولات جدید، در وضعیت ریسکپذیری قرار گیرند.
افزایش نوسانات اقتصادی، تاثیر مستقیم بر هزینههای تولید، دستمزدها و تجهیزات مرتبط با توسعه بازیها داشته است. بسیاری از استودیوها به دلیل افزایش نرخ ارز و تورم، توانایی پیشبینی هزینهها و برنامهریزی بلندمدت را از دست دادهاند. بهعلاوه، نبود حمایتهای مستمر و سیاستهای حمایتی از سوی نهادهای حاکمیتی، بازیسازان را مجبور کرده است با منابع محدود و مدیریت شخصی، فعالیتهای خود را ادامه دهند. در نتیجه، صنعت بازی ایران در وضعیتی تعلیقی قرار دارد که هرگونه ریسک سرمایهگذاری میتواند پیامدهای مالی و عملیاتی جدی برای تیمها داشته باشد.
در همین راستا یک بازیساز ایرانی در گفتوگو با برنا گفت: «صنعت بازی در ایران یک صنعت ریسکپذیر است. بسیاری از تیمها در تصمیمگیری درباره توسعه پروژههای جدید یا حفظ سرمایه خود سردرگم هستند. شرایط اقتصادی، تورم و افزایش قیمت دلار، باعث شده است که برنامهریزیهای بلندمدت دشوار شود و تصمیمات کوتاهمدت جایگزین آن شود. مشکل اصلی این است که این صنعت هنوز زیرساختها و حمایتهای حاکمیتی ندارد. برخلاف سینما، جایی که فیلمساز میتواند براساس یک چرخه مشخص و پنجرههای اکران اقتصادی کار کند، در بازیسازی همه چیز بر پای خود بازیساز و تیم او تکیه دارد و هرگونه ناپایداری اقتصادی یا کمبود نیروی انسانی میتواند پروژهها را متوقف کند.»
امین شهیدی با اشاره به وضعیت نیروی انسانی در این صنعت اعلام کرد: «هسته اصلی صنعت بازی نیروی انسانی است و کمبود آن یکی از چالشهای جدی محسوب میشود. با توجه به تورم و افزایش هزینهها، بسیاری از نیروهای متخصص به سمت درآمد دلاری یا مهاجرت به خارج از کشور متمایل میشوند. این مسئله فشار مضاعفی بر تیمهای داخلی وارد میکند و توان توسعه بازیها را کاهش میدهد.»
وی همچنین اشاره کرد: «به جای برنامهریزیهای بلندمدت مدیریتها و تصمیمگیریها کوتاهمدت شده است. در واقع بازیسازان مجبورند شرایط کوتاهمدت را مدیریت کنند و آینده صنعت به شکل یک فضای وهمآلود و مخدوش پیش میرود. این وضعیت باعث میشود که سرمایهگذاری، تولید محتوا و توسعه پروژهها با ریسک بسیار بالا همراه باشد.»
این بازیساز ایرانی اضافه کرد: «با وجود چالشها، امیدهایی نیز وجود دارد. ورود مدیران و سیاستگذاران باتجربه به نهادهای مرتبط با بازی، میتواند مسیر حمایت و هدایت صنعت را فراهم کند. اگر سیاستگذاری درست و حمایتهای مناسب شکل گیرد، امکان رشد و توسعه پایدار صنعت بازی در ایران وجود دارد.همچنین، صنعت بازی ایران ظرفیت بالایی برای توسعه اقتصادی و فرهنگی دارد. این حوزه میتواند نه تنها برای اشتغال جوانان و توسعه مهارتهای دیجیتال، بلکه برای ایجاد بسترهای آموزشی، سرگرمی سالم و تولید محتوای فرهنگی ارزشمند مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، رسیدن به چنین جایگاهی نیازمند ثبات اقتصادی، پیشبینیپذیری بازار و حمایت مستمر از سوی نهادهای حاکمیتی است.»
وضعیت فعلی صنعت بازی ایران، ترکیبی از فرصتهای بالقوه و چالشهای جدی است. توان خلاقانه بازیسازان، استعدادهای جوان و علاقه جامعه به بازیهای دیجیتال، ظرفیت بالایی برای توسعه اقتصادی و فرهنگی فراهم کرده است اما این پتانسیل تنها در صورت ایجاد محیط پایدار اقتصادی، سیاستگذاری هدفمند و حمایت مستمر از نیروی انسانی و تیمهای بازیسازی میتواند به نتیجه برسد.
انتهای پیام/
