به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، محمود احمدی نژاد به دغدغه بزرگ بخش عظیمی از اصولگرایان تبدیل شده بود، او در طول دوران ریاست جمهوری خود کاری کرد که اصولگرایان آن سال های آخر تلاش می کردند خود را از اقدامات رییس دولت های نهم و دهم مبرا کنند، وقتی مجددا احمدی نژاد خواست برای ریاست جمهوری کاندیدا شود می شد این نگرانی را در اصولگرایان دید، نگرانی که حاصل رفتارهای خلاف قاعده احمدی نژاد در طول دوران ریاست جمهوری به ویژه چهار سال دوم بود.
حالا این دغدغه برای اصولگرایان رفع شده است، آنها دیگر هراسی از حضور محمود احمدی نژاد ندارند و می دانند که او یا نمی آید یا اگر خواست بیاید آنقدر دلیل وجود دارد که به راحتی آب خوردن حکم "رد صلاحیت" را روی پرونده اش بگذراند. دغدغه جدید اصولگرایان اینبار انتخاب یک کاندیدای جدید است، کاندیدایی که هم پایگاه اجتماعی قدرتمندی داشته باشد و هم بتواند رای بالای حسن روحانی را بشکند. اصولگرایان می دانند روحانی را در انتخابات دور بعد ریاست جمهوری نمی توانند شکست دهند ولی باز این دلیل نمی شود بدون کاندیدا باشند، هدف اصلی آنها شکستن رای روحانی در دور بعدی است، در واقع همه تلاششان این است که رییس دولت یازدهم نتواند با رایی بیشتر از کاندیدای اصولگرایان در دور دهم انتخابات روی کرسی ریاست دولت بنشیند، برای اینکار هم نیاز به کسی دارند که بتواند رای روحانی را بشکند.
تعداد افرادی که در جبهه اصولگرایی دوست دارند در انتخابات شرکت کنند کم نیستند ولی اینکه کدام یک بتوانند تایید نهایی را بگیرند موضوعی است که در ماه های آینده مشخص خواهد شد. اگرچه بخش میانه رو اصولگرایان نه تنها عملکرد روحانی را خوب می دانند بلکه معتقدند باید این طیف از روحانی به عنوان عضو جامعه روحانیت مبارز تهران حمایت کنند ولی بخش تندرو و رادیکال اصولگرایی دنبال "رقیب" برای روحانی هستند، رقیبی که بتواند رای او را بشکند.
دغدغه بزرگ اصولگرایان این روزها البته وحدت است، آنها درون خود به چهار دسته تقسیم می شوند، دسته اول حامیان لاریجانی هستند که البته او را در مسیر روحانی می دانند به همین دلیل حمایت از رییس جمهوری یازدهم را بهتر از معرفی فرد جدید قلمداد می کنند، دسته دوم حامیان قالیباف هستند که معتقدند شهردار فعلی تهران می تواند رقیبی جدی برای روحانی باشد، طیف سوم جبهه پایداری است که به نظر می رسید از کاندیداتوری احمدی نژاد حمایت کند ولی حالا که او قرار نیست بیاید به فکر کاندیدای جدیدی از جنس احمدی نژاد هستند و طیف چهارم حامیان احمدی نژاد هستند که اگرچه تلاش می کنند خود را یک جریان جدا معرفی کنند ولی صرفا می توانند خود را در قالب اصولگرایی جای دهند.
این جبهه بندی اصولگرایان کاندیداهای متنوعی را می تواند معرفی کند، کاندیداهایی که البته هر یک رای دیگری را می خورد، در ادامه این گزارش برخی از این کاندیداها را بررسی می کنیم؛
محمد باقر قالیباف؛ مردی با دوبار ناکامی
شایعات حکایت از این دارد که شهردار تهران بدش نمی آید مجددا بخت خود را برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری بیازماید اما منابع نزدیک به او معتقدند که هنوز به جمع بندی نهایی در این خصوص نرسیده است. او یکبار در سال 84 از محمود احمدی نژاد شکست خورد و بار دوم در سال 92 از حسن روحانی، حالا در شرایطی حامیان او تلاش می کنند او را برای سومین بار وارد انتخابات ریاست جمهوری کنند که به دلیل اتفاقات اخیر تهران به نظر می رسد اقبال مردمی به او کمتر از قبل شده است. نشست های پی در پی خیابان های تهران، برخی افشاگری های اعضای شورای شهر تهران و موضوع املاک واگذار شده اقبال عمومی را به او نسبت به سال های 84 و 92 کاهش داده است به همین دلیل هم به نظر می رسد او برای بازآمدن تردید جدی داشته باشد ضمن اینکه مردم به افرادی که زیاد کاندیدا می شوند گرایش کمتری نشان می دهند.
سعید جلیلی و پرچم مخالفت با برجام
سعید جلیلی مدتهاست سفرهای استانی خود را آغاز کرده و در جمع حامیان خود سخنرانی می کند، او یکبار در 92 شکست سنگینی از حسن روحانی خورد و حالا در آستانه 96 در نظرسنجی ها بخت زیادی ندارد. اختلاف او با اصولگرایان در همان سال 92 بروز کرد، جایی که نپذیرفت در ائتلاف سه گانه اصولگرایان حضور داشته باشند. در آن سال حداد عادل، ولایتی و قالبیاف ائتلافی تشکیل دادند که بر مبنای آن قرار بود دو نفر به نفع کسی که بیش از دیگران در نظرسنجی ها بخت ریاست جمهوری داشت کنار بروند. اگر چه حداد عادل کناره گیری کرد ولی علی اکبر ولایتی و محمد باقر قالیباف ماندند تا این ائتلاف شکست خورد. در آن سال جلیلی اصلا وارد این ائتلاف نشد تا اولین شکاف را او در جبهه اصولگرایان ایجاد کند، حالا با آن عملکرد به نظر نمی رسد دل اکثریت اصولگرایان با او صاف شده باشد به همین دلیل هم بعید است به عنوان کاندیدای نهایی این جناح معرفی شود. جلیلی این روزها با پرچم مخافت با برجام به سخنرانی می پردازد، پرچمی که البته آن هم از اقبال مردمی نسبت به او کم می کند.
علیرضا زاکانی و رد صلاحیتی که همچنان با او است
برخی احتمال حضور مجدد علیرضا زاکانی در انتخابات دور بعد را کم نمی بینند، او در دور قبل هم کاندیدا شد ولی به دلیل نداشتن سابقه اجرایی، شورای نگهبان صلاحیتش را تایید نکرد تا از رقابت بیرون بماند. در آخرین ماه های نمایندگی اش در مجلس شورای اسلامی، بر کرسی ریاست کمیسیون برجام مجلس نشست تا به دلیل پیگیری اکثریت مردم چهره ای شناخته شده شود، او که در این کمیسیون دوست داشت به شخصیتی میانه رو تبدیل شود اما پس از کمیسیون و هنگام تصویب برجام در مجلس اقداماتی انجام داد که باعث شد کاملا ورق برگردد. در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی زاکانی تلاش کرد با اتهام زنی به مدیران ارشد دولت رای مردم تهران را بگیرد و دوباره بر کرسی مجلس بنشیند اما اینبار تیرش خطا رفت و مردم به او اعتماد نکردند تا از مجلس بازبماند. دلیل رد صلاحیت زاکانی در انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم همچنان با اوست، حتی اگر رییس کمیسیون برجام شده باشد، به همین دلیل به نظر می رسد بازهم در صورت کاندیداتوری با عدم احراز صلاحیتش از سوی شورای نگهبان راهی ستاد انتخاباتی یکی از کاندیدا ها شود.
عزت اله ضرغامی، مجتهد رسانه ای که در تردید آمدن و نیامدن است
رییس اسبق صدا وسیما ادعا دارد یک مجتهد رسانه ای است، گفته می شد عزت اله ضرغامی حتی ستادهایش را هم تشکیل داده و عزم حضور دارد ولی ناگهان چند روز قبل گفتگویی انجام داد و منکر کاندیداتوری شد، برخی منابع نزدیک به او می گویند ضرغامی با رصد رسانه ها و افکار عمومی به این نیجه رسیده است که هیچ اقبالی برای رقابت جدی با روحانی ندارد به همین دلیل عطای کاندیداتوری را به لقایش بخشیده است.
الیاس نادران، لیدر اصولگرایان مخالف دولت روحانی در مجلس نهم، شکست خورده مجلس دهم
الیاس نادران به تنهایی بار بزرگی از استیضاح فرجی دانا و رای نیاوردن سایر گزینه های روحانی برای وزارت علوم را بر دوش کشید و رهبری مخالفان دولت در مجلس نهم را برعهده داشت. او در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی هم کاندیدا شد و مثل زاکانی تلاش کرد با اتهام زنی به مدیران ارشد دولت روحانی رای مردم تهران را بگیرد و البته مثل زاکانی از کسب آرا محروم ماند، اگرچه برخی ها او را گزینه احتمالی اصولگرایان جبهه پایداری می دانند ولی هنوز نه خودش نشانه ای از کاندیداتوری برای افکار عمومی فرستاده و نه نزدیکانش تایید می کنند.
سایر گزینه های کم شانس
برخی از اصولگرایان از احتمال کاندیداتوری احمد توکلی خبر می دهند ولی او به صراحت این ادعا را تکذیب می کند، گفته می شود طیف احمدی نژاد هم تلاش می کنند مهرداد بذرپاش را به صحنه بیاورند، برخی از حامیان او پس از انتخابات دور قبل ریاست جمهوری حتی کمپین حمایت از بذرپاش تشکیل دادند ولی خیلی زود با عدم استقبال مردم این کمپین تعطیل شد، اینکه بذرپاش علاقه ای به حضور دارد یا نه مشخص نیست ولی به نظر نمی رسد صلاحیت او برای حضور در انتخابات تایید شود چه او نیز مثل زاکانی سابقه اجرایی موثری ندارد و غیر از دوره ای کوتاه در سازمان ملی جوانان، در جای دیگری کار اجرایی به آن شکل انجام نداده است. پرویز فتاح هم در برخی گمانه زنی ها مطرح بود ولی او نیز رسما اعلام کرد در ریاست کمیته امداد می ماند و به انتخابات ریاست جمهوری ورود نمی کند. علی نیکزاد، وزیر مسکن دولت احمدی نژاد هم زمزمه هایی برای حضور سر داده، گفته می شود برخی به او مشاوره داده اند که می تواند رای مناطق ترک نشین کشور را کسب کند ولی بعید است نیکزاد تجربه علی مهرعلیزاده در استفاده از این پتانسیل رای را فراموش کرده باشد.
آقای ایکس؛ بلوف یا واقعیت؟
فعالان جوان اصولگرایی در نوشته هایشان از آقای ایکس حرف می زنند، اگر چه آنها اسمی از این آقای ایکس به میان نیاورده اند ولی مدعی هستند با او برای پیروزی گام به رقابت انتخاباتی می گذراند، البته بیشتر به نظر می رسد این ادعا یک بلوف سیاسی باشد تا یک اقدام پشتوانه دار که اگر غیر از این بود تا امروز چهره انتخاباتی پنهان آنها رخ نموده بود و در فاصله هفت ماه تلاش می کرد خودش را به افکار عمومی معرفی کند با این وجود جوانان اصولگرا که بیشتر از طیف حامیان سابق و جدی احمدی نژاد هستند بدشان نمی آیند تجربه انتخابات 84 را دوباره تکرار کنند.