ما همه ایرانی هستیم

 هنوز داور سوت پایان بازی استقلال تهران –تراکتورسازی تبریز را نزده بود که انتشار کلیپی قدیمی در فضای مجازی آغاز شد. کلیپی که در آن عده ای به بخشی از اعتقادات و سلایق سایر شهروندان ایرانی پرخاش می کنند، آنقدر دست به دست چرخید که باخت تیم استقلال در برابر تراکتور را از یاد هواداران برد. اما به راستی چرا این فیلم منتشر شد و چرا درست بعد از برد شیرین تراکتور سازی تبریز انتشاریافت؟

پاسخ بخشی از این چرایی، به نتیجه بازی دو تیم آبی های پایتخت با قرمزپوشان تبریزی مربوط می شود که نتیجه اش به نفع تبریزی هم تما شد و این درحالی بود که شاگردان منصوریان بازی یک بر صفر برده را با نتیجه دوبریک واگذار کردند. دلیل دیگرش بی شک نفاق و تفرقه سازی بین دوبخش از کشور است. اینکه بخواهند ترک زبانان را از ایران عزیز مجزا نشان دهند که اشتباه بزرگی است و قطعا تاوان بزرگ تری هم خواهد داشت.

آنها که دست به انتشار این فیلم قدیمی به عنوان اتفاقی تازه در ورزشگاه آزادی زدند ، پیش خودشان قصد تخریب هواداران تراکتورسازی را داشتند که از برد شیرین امیر قلعه نویی سرمست شده بودند. اما رفتار آنها ، دامنه وسیع تری از جامعه را در بر می گیرد و مختص به طرفداران تبریزی نبوده و نیست. منتشر کنندگان فیلم ، یا فراموش کرده اند و یا نا آگاهند که جمعیت قابل توجهی از هموطنان عزیز ما ترک زبان هستند.فقط شهر تبریز ویا استان آذربایجان شرقی و غربی ترک زبان نیستند و از شمالی ترین روستا و شهر و استان کشور تا جنوبی ترین آن دارای شهروندانی با لهجه و گویش ترکی است که نقش موثری در شکل گیری تاریخ پربار ایران عزیز دارند.

شاید منتشر کنندگان این فیلم قدیمی تنها برای سرکوب خوشحالی هواداران ترکراکتور سازی و به قصد تخریب طیف وسیعی از جامعه ایرانی دست به این اقدام زشت و زننده زده اند. درحالی که همه ما ایرانی ایم و باید مثل کوه پشت هم باشیم که این روزها کمتر شاهد این اتفاقیم و آنقدرکه برای همدیگر پشت پا می گذاریم ، کمتر به فکر انسجام و وحدت ملی مان هستیم.

در این بین عده ای حتما به وجود این فیلم و رفتار تماشاگران در آن زمان که علیه اعتقادات و تعلقات سایرین فحاشی  کرده اند اشاره خواهند کرد که گوییم این فیلم مربوط به امسال نباشد، سال قبل که چنین چیزی رخ داده و منکر آن نمی توان شد! در پاسخ به این واکنش باید گفت، سال هاست که ما به اشتباه و یا هر عنوان دیگری جوک ها و لطیفه های زیادی را در تمسخر اقوام و زبان های مختلف ایرانی به ویژه ترک زبانان عزیز زبان به زبان و دست به دست منتقل می کنیم. آیا نباید بپذیریم که آنچه در آن فیلم شاهد هستیم، واکنشی به بی اخلاقی خودماست.

برای یک بار و شاید فقط یک بار در ورزشگاهی علیه آنچه برای ما ارزش اخلاقی و معنوی محسوب می شود، اهانت شده است و ما آن را بر نمی تابیم و تلاش می کنیم با نشر آن جلوه ای به مراتب بدتر از آنچه رخ داده را به دیگران القاء نماییم. درحالیکه سال هاست ترک زبانان عزیز و سایر اقوام از دست ما درامان نبوده و بارها ، شاید بیشتر از موهای سرشان در تمسخر لهجه و زبان و توانایی هایشان جوک شنیده باشند. آنقدر که حالا با کوچکترین مساله ای از جمله بکار بردن اصلاحات شان در یک کمیک استریپ کودکانه ،تا تعطیلی آن نشریه گام بر می دارند.

کاش ما خودمان را از سال های دور تا کنون جای ترک زبانان و سایر اقوامی که بازیچه جوک سازی و تمسخر ما هستند می گذاشتیم تا متوجه شویم چقدر این موضوع آزار دهند و رنج آور است. هضم و درک این موضوع برای ما اصفهانی ها که بعضا سوژه جوک ها می شویم شاید راحت تر باشد و در مقابل باید بیاد آوریم که ما کمتر در برابر این طنز های سخیف خندیده ایم و برعکس تلاش کرده ایم از مهمانوازی و دست به خیر بودن و صرف هزینه با رویکرد اقتصادی اصفهانی ها دفاع کنیم.

آنچه در این فیلم ها دیده می شود زیبنده نیست و باید رفتار آن عده ولا اندک را نیز تقبیح کنیم که بخاطر سلایق شخصی و احساسات درونی شان بر علیه سایر هموطنان شان شعار مرگ سردادند. داشتن آرزوی مرگ برای هموطنان پارسی زبان نشانه بدی است و جامعه به کمک مسئولان باید برای بازگشت به مسیر درست گام بردارد. اینکه عده ای برای هموطنان خود طلب مرگ کنند و یا برای لجبازی با آنها نام خلیج همیشه پارس را جور دیگری تلفظ کنند، زنگ خطر جدی است و این هشدار را می دهد که رشته وحدت بین ما ایرانی ها در حال گسسته شدن است و باید برای ترمیم آن به جد وارد عمل شد.

باید بررسی کنیم که چه راه های اشتباهی را رفته ایم و با کمک نظام آموزشی و با اتکا به آموزش و پرورش این مشکل بزرگ را از کوچک ترین بخش جامعه یعنی کودکان و بعد نوجوانان برطرف سازیم و با فرهنگ سازی درست به هموطنان مان یادآورشویم که ما همه ایرانی هستیم.

باید نگاه مان را از تفکیک و مرزبندی قومی به همه ایرانی هستیم تغییر دهیم. از خودمان شروع کنیم فراموش نکنیم همه ایرانی هستیم وانسان ها، زبان ها و لهجه های مختلفی در سرزمین ما وجود دارند که یک وجه اشتراک بارز با ما دارند و آن این است که هموطن ما هستند و انسجام یک ملت در گروه وحدت جامعه و هموطنان آن است.

سمیه مسرور

روزنامه عصر اصفهان