ارتباط تنگاتنگ فراگیری آثار سه بعدی با رواج فرمت بلوری

به گزارش خبرگزاری برنا، شهاب کاظمی معاون اجرایی گلرنگ رسانه و دانش آموخته آکادمیک گرایش های عکاسی، فیلمبرداری، کارگردانی سینما و ادبیات نمایشی،  علی میراحمدی کارشناس اتورینگ، مسترینگ، تدوین و ۳D و مهرداد سلیمانی مدرس دانشگاه در گرایش های فیلمسازی، مبانی دیجیتال، و تدوین سخنرانان نشست بودند و درباره "ماهیت و ساختار"، "فنون" و "نقش بلو- ری" در سه بعدی سازی سخن گفتند.

در ابتدای این ورک شاپ شهاب کاظمی با اشاره به این که موسسه گلرنگ رسانه نخستین آورنده فرمت تکنولوژی بلو-ری و تنها تولید کننده این فرمت در آسیای مرکزی است گفت: حتی در حال حاضر شرق اروپا هم چنین تکنیکی ندارند. ما می خواهیم با برگزاری این نشست فیلمسازان را تشویق کنیم تا وارد ساخت فیلم های سه بعدی شوند و ترس شان نسبت به استفاده از این تکنولوژی ریخته شود. 

معاون اجرایی گلرنگ رسانه افزود: سیستم سه بُعدی به زبان ساده به معنی این است که شما به صورت همزمان با دو چشم محیط را ببینید یا با دو دوربین همزمان فیلم برداری کنید. اما ما اینجا هستیم تا درباره چگونگی تبدیل این تکنیک ساده به تکنیک اجرایی صحبت کنیم.

مهرداد سلیمانی، دیگر کارشناس حاضر در این ورک شاپ صحبت هایش را با تعریف کوچک ترین جز سینمای دیجیتال یعنی پیکسل شروع کرد و گفت: بارها شاهد بوده ایم که فیلم ها یا سریال های فاخر گاهی در زمان حرکت دوربین از شبکه های ماهواره ای با لرزش مواجه می شوند چرا که سینمای دیجیتال یکباره در کشور ما بدون زمینه سازی وارد شد.

وی افزود: بسیاری از کارگردانان و تهیه کنندگان در ابتدا مقاومت زیادی دربرابر این تکنولوژی داشتند و راضی نبودند تا ما به سمت سینمای دیجیتال برویم. چون شناخت خوبی از این سیستم وجود نداشت و آنها تصور می کردند که تصویر و صدای فیلم ها آنطور که می خواهند گرفته یا پخش نمی شود. 

این استاد دانشگاه درباره پیکسل توضیح داد: پیکسل ها تاکنون به شکل مربع و مستطیل بوده اند چون اگر دقت کنید شکل پرده سینما و تلویزیون هم مستطیلی شکل است. اما این مستطیل ها و مربع ها می توانند سایزهای مختلفی داشته باشند.

سلیمانی ادامه داد: در کشور ما سیستم رنگی پال بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، البته سیستم رنگی ان تی اس سی هم پیش از این مورد استفاده قرار می گرفت که همیشه مشکل ساز بود. در واقع در سیستم ان تی اس سی پیکسل ها به شکل مستطیل عمودی بودند و در سیستم پال مستطیل ها به شکل افقی بودند. تا این که پیکسل ها به شکل مربع هم پدیدار شدند.  ما مجبور هستیم از لحظه ای که تصویربرداری آغاز می شود اشراف کامل به پیکسل داشته باشیم. 

وی درباره تفاوت سینمای دیجیتال و نگاتیو تاکید کرد: ما هنوز در سینمای دیجیتال به کیفیت نگاتیو در رنگ و عمق میدان نرسیده ایم. فکر می کنم علت این موضوع هم ساختار مولکولی نگاتیو است که به آن شکل سه بعدی می دهد اما در دیجیتال ما فقط با نور و ال ای دی کار می کنیم. البته برای سینمای سه بعدی ما فقط باید از کیفیت Full HD به بالا استفاده کنیم. 

علی میراحمدی  با اشاره به این که معمولا سیستم سه بُعدی برای فیلم های اکشن و کمدی یا انیمیشن به کار گرفته می شوند گفت: این سیستم به درد فیلم های دیالوگ محور و به صورت تک لوکیشن نمی خورد. برای رشد سینمای سه بعدی باید دوربین را از لوکیشنهای محدود و دایره بسته ایده های آپارتمانی بیرون کشید.

وی افزود: دیدن فضای سه بعدی از نتیجه اختلاف دید دو چشمی است. هنگام تصویربرداری یک تصویر سه بعدی دو دوربین مورد استفاده قرار می گیرند که هر دو از یک شی یکسان با کمی اختلاف در زاویه دید و از یک نقطه ثابت تصویر برمی دارند. 

میراحمدی تاکید کرد: هنگام پخش یک پلان سه بعدی تصویر مربوط به دوربین سمت چپ فقط به چشم چپ نشان داده می شود و در مورد سمت راست هم همین اتفاق می افتد. مغز با تلفیق این دو تصویر باعث درک عمق می شود. با تنظیم فاصله دو دوربین به صورت پویا عمق تصویر را کاهش یا فزایش می دهیم. 

میراحمدی با اشاره به اینکه فیلمهای سه بعدی یا باید در سینماها یا سینمای خانگی عرضه شوند گفت: حجم لازم برای ارائه فیلم سه بعدی بین 35 تا 50 گیگابایت است که قاعدتا برای ذخیره سازی این حجم باید به سمت استفاده از بلوری رفت بخصوص که فارغ از وضوح تصویر، دامنه طیفی رنگ ها در فیلمهای سه بعدی فقط از طریق بلوری است که قابلیت انتقال دارد.

شهاب کاظمی معاون اجرایی گلرنگ رسانه با اشاره به قابلیت بلوری در انتقال وضوح تصویری سینمای سه بعدی خاطرنشان ساخت: متاسفانه کاهش دانش آکادمیک باعث شده بسیاری گمان کنند فرمت بلوری منقضی شده در صورتی که فرمت بلوری در حال حاضر تنها فرمتی است که می توان از آن برای انتقال وضوح تصویری FULL HD و بالاتر از آن مثلا 4K استفاده کرد.