مسجد جامعی در گفت و گو با برنا:

همان هایی که آسیب دیده بودند متهم شناخته شدند/ دچار کمیت زدگی شده ایم/ ملاک منفعت شهر است نه کارهای نمایشی

|
۱۳۹۵/۱۲/۲۳
|
۱۲:۱۰:۵۰
| کد خبر: ۵۳۴۲۸۷
همان هایی که آسیب دیده بودند متهم شناخته شدند/ دچار کمیت زدگی شده ایم/ ملاک منفعت شهر است نه کارهای نمایشی
عضو شورای شهر تهران گفت: مسأله مهم این است که آتش نشان ها احساس کردند، هر کسی این حرف ها را می زند، باید هزینه هایش را هم بدهد. زمانی که مردم احساس کنند، نماینده شان حرف هایشان را می زند، امنیت بیشتری را حس می کنند.

به گزارش گروه شهر و شهروند خبرگزاری برنا، احمد مسجد جامعی، رییس سابق شورای شهر تهران و عضو فعلی این شورا، حرف برای گفتن بسیار دارد. از تمام اتفاقاتی که پیش و پس برایش رقم خورده است. از تمام تهران گردی هایی که نه برای تفریح بلکه برای کنکاش در کوچه پس کوچه های شهری بوده است. این بار در مقابلش نشستیم و بی پرده با ما سخن گفت. مصاحبه ای از جنس حس مسئولیت که این روزها، تشنه اش هستیم. از استعفایش تا رسیدگی ها و پیگیری ها را به بحث نشستیم.

گفتند استعفا را شفاهی مطرح کن!

در رابطه با استعفایم از شورای شهر تهران و پذیرش ریاست کتابخانه ملی ایران، باید بگویم که من استعفایم را تقدیم شورای شهر کردم. گفتند که شفاهی مطرح کنید. روز سه شنبه که قرار بود این استعفا مطرح شود، مصادف شد با فوت آقای هاشمی رفسنجانی و گفتند که سه شنبه بعد مطرح شود. سه شنبه بعد هم این استعفا در دستور کار قرار نگرفت و براساس آیین نامه باید دستور اول می بود و ساعت 12 و بیست و چند دقیقه گفتند، جلسه را تمدید کنیم. دوستان نپذیرفتند چون عده ای می خواستند صحبت کنند. پنجشنبه همان هفته هم قضیه آتش نشان ها پیش آمد.

نماینده مردم بودم

آتش سوزی پلاسکو، مهم ترین مسئله شهری در تاریخ این سال ها بود. چنین مسئله مهم شهری نداشتیم که رهبری دو بار در آن ورود کنند. رییس جمهور، روسای قوا و مراجع تقلید که درست بود که اگر ابعاد آن را درنظر بگیریم، میلیاردها سرمایه سوخت، صدها شغل از بین رفت و از همه مهم تر یکی از بهترین و شریف ترین شغل های این کشور درگیر این ماجرا شدند. تعدادی از آتش نشانان ما جان خود را از دست دادند. این همه تعداد جان باختگان شد. من نماینده مردم بودم و در مهم ترین اتفاق شهری نمی شد که چشمانم را ببندم و دنبال کار خودم بروم.

مردم امنیت بیشتری را حس می کردند

مسأله مهم این است که آتش نشان ها احساس کردند، هر کسی این حرف ها را می زند، باید هزینه هایش را هم بدهد. زمانی که مردم احساس کنند، نماینده شان حرف هایشان را می زند، امنیت بیشتری را حس می کنند. اوایل این اتفاق یعنی پلاسکو، فضا طور دیگری مطرح می شد. بسیاری مقصر بودند که تقصیرشان این اندازه نبود. مثلا تعدادی می گفتند که گازوییل در پشت بام ساختمان یا طبقه دهم پلاسکو بوده است. برخی می گفتند که گازوییل به چه درد ما می خورد؟ گازوییل در زیر زمین بوده که طبیعی هم هست. در نهایت همان هایی که آسیب دیده بودند، متهم شناخته شدند و دیگران از این مساله خوشحال بودند و می گفتند که چرا این قضیه را بیان نمی کنید؟

چه فایده ای دارد؟

در سال نخست در شورای شهر تهران، 3 کمیسیون راه اندازی کردیم. عده ای می گفتند این کمیسیون ها چه فایده ای دارد؟ ما می گفتیم نگاه سلامت به شهر مقوله بسیار مهمی است. این پیشنهاد مخالفان خود را داشت. ما کمیسیونی می خواستیم که بر عملکرد شهرداری نظارت کند. زمانی که به دیدار مقام معظم رهبری رفتیم، ایشان هم تشکیل این کمیسیون ها را تایید کردند. خوشبختانه این کمیسیون ها تثبیت شد و بسیار نقش آفرین عمل کرد. من به کمیسیون سلامت رفتم. در صورتی که همه انتظار داشتند به کمیسیون فرهنگی بروم؛ زیرا آن را مهم تر می دانستم و فکر می کردم سلامت شهروندان در معرض آسیب است. به کیفیت زندگی شهروندان توجه نمی شد. ما دچار کمیت زدگی شده ایم و فقط آمار می دهیم. آمار هم که بالاخره تمام شدنی نیست. آن زمان گزارشی راجع به آلودگی آب تهران ارائه دادیم. ابتدا در مورد این مساله، مقاومت کردند. ولی بعد مسئولان دستگاه های آب اقدام کردند و بالاخره این آلودگی ها کاهش پیدا کرد.

ملاک منفعت شهر است نه کارهای نمایشی

در سازمان زیباسازی یک تعداد کتابگردی در راسته خیابان انقلاب گذاشتیم؛ گزارشی دادیم که چقدر وضعیت نابسامان است. این سیما و منظر و این گزارش باعث شد یک اقدام مثبت صورت بگیرد. ربطی هم به شهرداری به معنای خاص نداشت. ما شیوه کارمان تعامل با مدیران میانی بوده و هست. در تهرانگردی هم زمانی که مدیر میانی به نتیجه می رسید، فارغ از اینکه مقام بالایی چه کاری انجام می دهد. آرام آرام حل مسایل به این سمت و  سو می رفت که اگر مقام بالایی پز تبلیغاتی دارد، حمایت کند. و اگر دید که ندارد، باید به تنهایی کار پیش می رفت. همه شهرداری را نباید در چهار نفر آدم خلاصه کرد. بلکه شهرداری، بدنه دارد. ما باید در این بدنه تاثیرگذار باشیم. پرونده هایی را سراغ داریم، زمانی که یک مدیر تصمیم می گیرد همه آن بدنه مثل پادگان عمل می کنند. ولی همه به این خلاصه نمی شود. ما در حوزه شهری عمل اجتماعی داریم که باید دائما در مورد مسایل گفتگو و تعامل کنیم. تلاشی که شهرداری می کند، این است که حس می کند، این گفتگو تاثیرگذار است و من نباید به عنوان نماینده مردم تسیلم خواسته چند نفر شوم و بالاخره من باید منافع شهر را ببینم چیزی که در ملاک عمل ما بود منفعت شهر بود نه کارهای نمایشی.

بخش های بعدی این مصاحبه در روزهای آتی منتشر خواهد شد.

 

نظر شما