تمرکز زدایی و اعطای اختیارات بیشتر به مناطق در سیاستگذاری های جدید آموزشی یک ضرورت است

به گزارش گروه آموزش خبرگزاری برنا، در این نشست دکتر عبدالرضا باقری، با اشاره به معضلات و چالش‌های پیش روی نظام آموزش عالی کشور گفت: اینکه نظام آموزش عالی علی رغم پیشرفت های قابل توجه، با مشکلات و چالش هایی مواجه است سخن درستی است، اما باید بین دو نکته تفاوت قائل شویم؛ یک موضوع بیان مشکلات و دیگری برطرف کردن آنهاست.

وی افزود: در موضوع نخست، سختی وجود ندارد و می توان به راحتی همه مسائل و مشکلات را مطرح کرد. اما مشکل اصلی زمانی رخ می‌نماید که برای حل مشکلات به دنبال راه چاره باشیم. حل مشکلات مستلزم شناخت درست آنها و اتخاذ تدابیر لازم است.

قائم مقام وزیر علوم تصریح کرد: یکی از سیاست های فعلی وزارت علوم، هماهنگی و همکاری با دانشگاه‌ها برای رفع مشکلات است؛ زیرا تفکر حاضر در وزارت علوم این است که ابزارهای اجرایی باید در دست دانشگاه‌ها قرار گیرد. وی با بیان اینکه ما در ارتقای وضعیت آموزش عالی، علاوه بر تلاش و جدیت در داخل، باید نگاه به برون نیز داشته باشیم، افزود: باید با نگاه به دانشگاه‌های موفق و کارآفرین جهان، از الگوهای آموزشی و مدیریتی موفق آنها نیز درس گرفت. در این صورت می‌توان الگوهای موفق را برای ارتقای وضعیت نظام آموزش عالی به کار گرفت و سیستم آموزش عالی کشور را نیز به روز کرد.

به گفته دکتر باقری، در این راستا لازم است افزایش مهارت آموزی نیز به عنوان راهکاری برای ارتقای وضعیت کیفی نظام آموزشی مد نظر قرار گیرد.

در ادامه دکتر محمد صالح اولیاء رئیس دانشگاه یزد به تقابل کمیت و کیفیت به عنوان یکی از چالش های اساسی نظام آموزش عالی اشاره کرد و گفت: این معضل در نظام آموزش عالی موجب مشکلات بسیاری شده است. این وضعیت هر چقدر از مرکز یعنی تهران به سمت شهرستان‌ها حرکت می کنیم بیشتر می شود. علاوه بر این دانشگاه های تهران به دلیل امکانات و امتیازهایی که دارند به نوعی موازنه نابرابری را با دانشگاه های شهرستان ها ایجاد کرده اند که امیدواریم با سیاست های اصولی وزارت علوم این مشکلات رفع شود.

وی تصریح کرد: این مسئله از یکسو موجب عدم دسترسی به ورودی‌های با رتبه بالا و یا اعضای هیئت علمی بلند پایه می شود و ازسوی دیگر موجب می شود نیروهای خود ما نیز به سوی این مراکز تمایل بیشتری داشته باشند.

رئیس دانشگاه یزد تأکید کرد: اجرای مناسب و اصولی طرح آمایش آموزش عالی بر اساس دو فاکتور جغرافیا و جمعیت می‌تواند به میزان زیادی در حل و فصل معضلات به ما کمک کند. بر این اساس بودجه‌بندی و تخصیص اعتبار نیز به صورت مناسب‌تری به مراکز آموزش عالی اعطا خواهد شد.