خانم جاهدِ شبکه دو کوتاه بیا نیست !

به جرأت می توان گفت که طراحی یک کاراکتر سیاه در تلویزیون ایران با توجه به محدودیت ها و مناسبات معمول تلویزیونی کار آسانی نیست. به خصوص اینکه این الفبا برای بازیگران تلویزیون نیز تعریف نشده است و خیلی از بازیگران تلویزیونی و حتی سینما علاقمند نیستند نقش های سیاه را بازی کنند و از ایفای نقش های این چنینی طفره می روند چرا که معتقدند ایفای این دست نقش ها روی محبوبیتشان تأثیر گذار است.

اگر این شب ها مخاطب سریال «بچه مهندس» بوده باشید متوجه می شوید که این سریال جدا از مباحث اخلاقی و عاطفی که خود جای بحث و تحلیل دقیق و کارشناسی دارد، خالق یک شخصیت سیاه تلویزیونی است که اتفاقا در مقام مدیر یک پرورشگاه نگهداری ایتام فعالیت می کند.

اینکه یک شخصیت منفی طوری طراحی شود که در میان مخاطبان سیما انگشت نما باشد و به نقل محافل تبدیل شود به خصوص در شب هایی که اصولا چند سریال مدنظر مخاطبان سیما است و دیده شدن یک مجموعه و یک نقش در آن مجموعه حتما کار آسانی نیست.

سریال «بچه مهندس» به چند دلیل عمده این شب ها مدنظر مخاطبان سریال های تلویزیونی قرار گرفته است. نگاه تلخ و زننده سازندگان این مجموعه تلویزیونی به برخورد مدیران پرورشگاه ها در خصوص فرزندان بی سرپرست قطعا در اعتماد مردم به این مراکز تأثیرگذار خواهد بود. اصولا بچه ها پاشنه آشیل احساسات مخاطب هستند لذا در پرداختن به این گروه سنی به خصوص در موضوعات ملتهبی چون اتهام، زد و خورد کودکان، فرزند آزاری و... در رسانه ملی توهم برانگیز است طوری که بدون شک حتی اگر در بستر یک درام ضعیف اتفاق بیفتد از سوی مخاطب مورد توجه و فوکوس قرار می گیرد.

سریال «بچه مهندس» ضمن برانگیختن عواطف انسانی دارای فضایی قابل باور اما آزاردهنده است و مشخصا نویسنده و کارگردان و سازندگان هیچ تلاشی در جهت تلطیف کردن فضای قصه‌شان ندارند در واقع طراحی شده است که هر شب (هر قسمت) مخاطب با یکی از اتفاقات رخ داده برای شخصیت جواد جوادی آزار ببیند. این در حالی است که کم کم حوصله از سر مخاطب به سر آمده و نیاز است تا این کاراکتر- قهرمان کوچک در جان این قصه به سراشیبی «پس از هر سختی آسایشی است» برسد و کم کم داستان مسیر جدیدی را به خود بگیرد به خصوص اینکه تماشاگر تلویزیونی آمادگی روحی و روانی دیدن چنین روایتی را هر چند در زمانی غیر از امروز ندارد و عملا تأثیر مد نظر سازندگان نتیجه عکس خواهد داشت.

اما در این میان می توان از کنار بازی خوب و فکر شده بهناز جعفری به راحتی عبور کرد. بهناز جعفری پس از سال ها سابقه تئاتر و همکاری با کارگردان های بزرگ و ایفای نقش های تأثیرگذار، طراحی عجیب و غریبی برای کاراکتر جاهد داشته است. او در نمایش سیاهی این نقش خاکستری، هر آنچه در توان دارد به تصویر می کشد. شخصیت خانم مدیری بیمار، عصبی، با لابیرنت های پر از خود درگیری که مشخصا به سابقه این شخصیت در زندگی شخصی‌اش باز می گردد از او انسانی ترسناک در محیطی نیازمند به ملاطفت ساخته است.

سریال «بچه مهندس» اگرچه در داستان پردازی حرفی برای گفتن ندارد، اما در پرورش شخصیت های سیاه و سفید بسیار موفق عمل کرده است. رنگ آمیزی شخصیت های این سریال اگر در فرصت یک داستان قوی تر و غنی‌تر قرار می گرفت قطع به یقین بدانید که سریال «بچه مهندس» یکی از آثار ماندگار سیما در سال های اخیر محسوب می شد. باید دید این مجموعه تلویزیونی تا کجا می تواند مخاطبش را با آزار پیش ببرد.