دم سرخ ها به بهشت نمی روند!

در اینکه آرش معیریان جزء کارگردانان باسواد، مطلع و با شناخت در حوزه فیلمسازی سینما است شکی نیست. او پیش از اینکه یک فیلمساز کاربلد باشد در دنیای تدوین برای خودش صاحب نام و سبک است. بساری از تدوین گران سینمای ایران سبک و سیاق او را در کار پیش می گیرند.

آرش معیریان به واسطه سواد آکادمیک و اندیشه ای که پس از سال ها تدریس در دانشگاه های سینمایی در جیب خود دارد این عرصه را از روی کاغذ تا اجرا بلد است و برای هر تهیه کننده ای یک شانس حرفه ای محسوب می شود که با او همکاری کند چراکه تبحرش در امر تدوین این فرصت را به او داده است که از برداشت های اضافی سر صحنه فیلمبرداری خودداری کند و به لحاظ اقتصادی این امر برگ برنده ای است برای هر تهیه کننده سینمایی که با او همکاری می کند.

معیریان بارها از علاقه اش به سینمای بدنه گفته است و بارها به این نکته اشاره کرده که علاقه مند است برای سرپا نگه داشتن سینما از حق حرفه ای و هنری خودش بگذرد اما نکته ای که در کار او به شدت محسوس می شود مستقیما مرتبط به انتخاب اشتباهی است که گاهی اصولا در انتخاب فیلمنامه هایش دارد.

معیریان فیلمساز چیره دستی است و جامعه شناسی خوبی از مردم کشورش و مخاطبان سینما دارد اما او گاهی تنها به ساخت یک اثر سینمایی فکر می کند نه به کارنامه اش. بسیاری از اهالی سینما و خانواده این حرفه معتقد هستند اگر معیریان فیلمنامه قوی و پر مغزی را دست بگیرد می تواند یک اتفاق خاص سینمایی را رقم بزند در حالی که خودش گاهی بیش از سرمایه گذاران و تهیه کنندگان دغدغه بازگشت سرمایه را دارد.

این استاد دانشگاه در حالی فیلم دم سرخ ها را با کلی سانسور مشخص روی پرده دارد که اثر در قصه گویی و مغز و محتوا هیچ حرفی برای گفتن ندارد. فیلمساز توانایی تکنیکی خودش را در فیلم نشان داده اما مشخصا اتفاقی روی کاغذ وجود ندارد که به یک فیلم خاص تبدیل شود. بازیگران حتی از سطح معمولی خود پایین تر هستند حتی اندازه بازی های قبلی شان را که برای معیریان انجام داده اند را در این فیلم تکرار نمی کنند. تنها اتفاقی که در فیلم می افتد ایجاد لحظات مفرحی است که البته همه مخاطبان را  نمی خنداند و مشخصا شوخی های دست چندمی و قطعا به روز نشده است که بیشتر لطمه می زند تا کمک کننده. پس بدیهی است که کارگردانی در حد و نام آرش معیریان از این ماجرا لطمه بیشتری خواهد خورد.

فیلم از کوچکترین لحظه جذاب کمدی و مفرح خالی است و تماشاگرش بیش از بیست دقیقه نمی تواند اثر را تحمل کند. قطعا معیریان بعد از این فیلم به دنبال ساخت اثری جذاب و ماندگار خواهد بود تا اتفاق رخ داده از خاطره ها برود.

اگرچه نگاه این کارگردان سینما اصولا حفظ گیشه است اما همگان او را به عنوان کارگردانی با سواد می شناسند و بدیهی است توقع ها از او بالاتر از این حرف ها باشد.