در روزهایی که منتصب به کودکان است و بسیاری از کارشناسان و خانواده ی هنرهای نمایشی در محافل مختلف از تولیدات این حوزه در آثار نمایشی به خصوص تئاتر و در اولویت های بعدی سینما و تلویزیون صحبت می کنند نتیجه به دست آمده این است که سرمایه گذاران و تهیه کنندگان به دلیل عدم بازگشت سرمایه و بی اعتمادی به فضای بیزینسی این حوزه حاضر نیستند وارد این ژانر در بحث ساخت فیلم سینمایی و ایجاد موقعیت برای تئاترهای قوی و پر سر و صدا در گروه سنی کودک و نوجوان نمایند.
قطعا این گروه سنی که در این عرصه سهم خواهی ویژه ای می توانند داشته باشند و عملا کار روی این گروه سنی یک سرمایه گذاری فرهنگی بلندمدت است، مغفول مانده اند چراکه هنر این روزها با پول و اقتصاد آن هم با نگاهی صنعتی گَلآویز است و قدرت پول امروز به جایی رسیده است که هرجا نیاز باشد هنر را ضربه فنی می کند.
نیاز است که دولت و دست اندر کاران مسئول در اوزانهای مختلف با هدف سرمایه گذاری بلندمدت فرهنگی با تخصیص وام های بدون سود و کمک هزینه های خارج از نرم بیزینس به یاری کودکانی بشتابند که سبد رسانهایشان را این روزها با تولیدات نامرغوب تولید شده در آن سوی مرزها پر می کنند دودی که فردا به چشم همه مان می رود.