چرا بازیگران کارگردان می شوند؟

در سال‌های اخیر شاهد حضور تعدادی از بازیگران سینما و تلویزیون روی صندلی کارگردانی بودیم که هر یک در این شغل جدید، با کیفیتی متفاوت دیده شدند. شاید در میان بازیگران بیشتر طنازان بودند که ترجیح دادند بعد از مدتی فعالیت درعرصه بازیگری کارگردانی را هم تجربه کنند. اما در میان آنها یک نفر مهران مدیری شد. بسیاری نتوانستند در کارگردانی حرفی برای گفتن داشته باشند.            برخی کارگردانی کردند تا خودشان جلوی دوربین خودشان بروند و برخی کارگردانی کردند تا خودشان نوشته خودشان را کارگردانی کنند. اما از میان همه آنها یک نفر سروش صحت شد. برخی تفکرات خودشان را در فیلمسازی به عنوان یک بازیگر تخلیه نمی کردند و در واقع بازیگری صرف برایشان ارضا کننده نبود، رفتند تا در سینما یا تلویزیون نگاه و ژانر خودشان را در فیلمسازی در مقام کارگردان حفظ کنند. در این حوزه هم یکی رامبد جوان شد.                                                                                   برخی از این بازیگران طناز آمدند و سرک کشیدند و رفتند. برخی ترسیدند که اسم و رسم‌شان در بازیگری خرج صندلی کارگردانی شود و حاصلی در کار نباشد و تعدادی هم فقط گفتند به زودی کارگردانی خواهیم کرد اما این اتفاق هرگز رخ نداد.

بی تردید دنیای کارگردانی قبل از اینکه نیازمند یک نگاه تخصصی باشد نیازمند یک تفکر تخصصی است. در میان کارگردانان صاحب نام نیز دیده‌ایم برخی از آثارشان را با تفکر نساخته‌اند و نتیجه‌اش اتفاقی بوده است که اقبالی با خود به همراه نداشته است.

اگرچه در بسیاری از آثار تلویزیونی به خصوص در طنزهای شبانه؛ کارگردانی با آن شدت و بایدهای مرسوم شکل نمی گیرد اما بی‌تردید تفکر کارگردانی بر جریانی که ساخته می‌شود حاکم است در غیر اینصورت حاصل، آن نیست که اسمش را کارگردانی گذاشت.

اما در این سال‌ها برخی از بازیگران طنز با تکیه بر سواد نصفه نیمه که در عرصه کارگردانی و البته اتکاء بر توانمندی‌های بامزه‌شان در بازیگری و بازی گرفتن از بازیگران در تلویزیون خوش درخشیدند و اتفاقا ماندگار شدند. تردیدی نیست که ذهن فانتزی، خلاق، و ایده‌های جذاب می‌تواند از یک بازیگر دارای اتوریته یک کارگردان معمولی بسازد که با یک قصه جذاب بتواند تمام داشته‌ها و تجاربش را برای شکل‌گیری یک ایده جذاب به کار گیرد.

اما وقتی مهران غفوریان «زیر آسمان شهر» را کارگردانی کرد قطعا به اندازه امروزش صاحب تجربه نبود، با این حال قصه خوب، ایده خوب، موقعیت، روایت قصه، انتخاب بازیگران مناسب، پخش هر شبی و روابط جذاب میان بازیگران از «زیر آسمان شهر» حداقل در فصل‌های اول و دوم اثری قابل قبول به جای گذاشت.

وقتی که سعید آقاخانی با استفاده از تعدادی بازیگر کم تجربه ولی با استعداد اثری قابل قبول تولید می‌کند می‌توان گفت او جدا از بازیگری توانمندی هدایت بازیگران را هم دارد و صرفا به دنبال این نیست که بامزگی‌های ذاتی‌اش بازیگران را به بازی وادار کند، اتفاقی که رخ نمی‌دهد.

 متاسفانه برخی از بازیگران طنز با ورود به دنیای کارگردانی نه تنها از اعتبارشان را در بازیگری از بین می‌برند، در کارگردانی هم بازیگران جلوی دوربین را بدنام می‌کنند. اتفاقی که می‌توان با یک جستجوی کوتاه آن را در سینما و تلویزیون به راحتی یافت.

بعد از مهران مدیری، جواد رضویان، سعید آقاخانی، سروش صحت و مجید صالحی شاید خیلی ها به حوزه کارگردانی وارد شدند و برگشتند اما رضا عطاران بعد از ساخت چند سریال طنز در قدم اول نشان داد در حوزه کاری اش دارای تفکر است و جدا از مباحث تخصصی در عرصه کارگردانی می تواند تیم جلوی دوربینش را طوری هدایت کند که این قصه و تفکر به نتیجه بنشیند. اگرچه او در این سالها ترجیح داده است بازیگری کند تا کارگردانی اما بی شک او در ژانر نزدیک به ذهن و تفکرش که شاید برداشتی از شخصیتش نیز باشد عجوبه ای است که شاید هنوز کشف نشده است. اگر کاراکتر کاریزماتیک مهران مدیری را از کارش کم کنیم قطعا رضا عطاران رقیبی جدی برای او در دنیای کارگردانی است و این دو با فاصله از رقیبان امروز در سینما و تلویزیون فعال هستند.

در گزارشی با کارشناسان رسانه، حضور بازیگران را در عرصه کارگردانی بررسی کردیم که در ادامه می خوانید.

تهیه کنندگان با ریسک پذیری بازیگران را در کارگردانی حمایت می کنند

امیرعباس پیام نویسنده، طراح ایده و بازیگر سینما و تلویزیون است که در آثاری چون «مامور بدرقه»، «آنام» و «در حاشیه 2» خوش درخشید. او به تازگی سریال مناسبتی «زوج یا فرد» را همراه با علیرضا نجف زاده نوشته است که این سریال توانست در نوروز با استقبال قابل توجه مردم روبه رو شود.

این نویسنده در گفتگو با خبرنگار برنا درمورد حضور بازیگران در عرصه کارگردانی گفت: ما نویسندگان زمانی که می خواهیم کاری را تولید کنیم وقتی بحث به کارگردانی می رسد به شدت با کمبود آن مواجه هستیم، چه در حیطه طنز چه ملودرام. متاسفانه کارگردان خوب خیلی کم داریم، به طوری که به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسد. در هر کشوری سالانه 7 تا 8 کارگردان وارد کار می شوند اما در کشور ما متاسفانه این اتفاق نیوفتاده. بنابراین به شدت موافق این هستم که نیروهای جدید چه فیلمنامه نویس و چه بازیگر وارد این عرصه شوند. حتی بسیار مشتاق هستم شرایطی برای فیلمنامه نویسان فراهم شود که بتوانند خودشان را در این عرصه نشان دهند. من مطمئنم افراد صنف ما خیلی بهتر از هرکس می توانند کارگردانی کنند.

وی ادامه داد: البته بازیگران زیادی هم داریم که وارد این عرصه تخصصی شدند و توانستند بسیار موفق عمل کنند. مجید صالحی، سعید آقاخانی، رضا عطاران، مهران مدیری و... از جمله این افراد هستند. ناگفته نماند درصدی از این بازیگران هم هستند که  نمی توانم نام ببرم، افرادی که بدون هیچ سوادی وارد این عرصه شدند و به راحتی با یکی دو کار ضعیف حذف شدند.

امیرعباس پیام ضمن اشاره به دو عامل مهم برای تحقق این امر، بیان داشت: این اتفاق نیاز به یک ساز و کار خاص و مشخصی دارد. به این صورت که در ابتدا باید این افراد مستعد شناسایی شوند تا هر کسی نتواند وارد این حیطه شود و پس از این امر، باید حمایت هایی صورت گیرد که این افراد بتوانند در یک مسیر هموار کار کنند و استعدادهای خود را نشان دهند.

برای انجام این کار در وهله اول مدیران سازمان باید این فضا را ایجاد کنند.عامل اساسی و مهم دیگر تهیه کنندگان هستند. متاسفانه تهیه کنندگان ما ریسک پذیر نیستند. فقط به بعد مالی ماجرا نگاه می کنند و ترجیح می دهند یک کار بی دردسر انجام دهند. معمولا این نوع تهیه کنندگان سراغ کارگردانانی می روند که تمام آثارشان ضعیف بوده، دلیلش هم این است که فقط می توانند کار را جمع کنند.

امیرعباس پیام نقش تهیه کنندگان در حمایت از کارگردانان تازه کار را بسیار مهم تلقی کرد و گفت: برای مثال من نوعی اگر بخواهم وارد این کار شوم قطعا نیاز به حمایت تهیه کننده دارم تا  اعتماد به نفس این کار را به دست بیاورم.

پیام با اشاره به یک نمونه تهیه کننده موفق در خصوص تحقق این ماجرا گفت: مهران مهام از تهیه کنندگانی هست که کارگردانان بسیار موفقی مثل رضا عطاران، سعیدآقاخانی، برزو نیک نژاد، علیرضا نجف زاده و... که بسیار موفق بودند و توانستند برای تلویزیون مخاطب بیاورند را وارد این عرصه کند. این، ریسک پذیری مهران مهام را نشان می دهد که پای این ماجرا ایستاده و حمایت کرده، اما عموما ما این حمایت را از سوی تهیه کنندگان نمی بینیم و به همین خاطر دچار این مشکلات امروزی شدیم.

امیرعباس پیام نویسنده سریال پرمخاطب «آنام» در پایان ضمن موافقت با حضور بازیگران و حتی فیلمنامه نویسان در عرصه کارگردانی گفت: این موضوع یک آزمون و خطاست. اتفاقا رخ دادن این کار باعث می شود به کارگردانانی که  بی انگیزه هستند تلنگر وارد شود و به خود بیایند که اگر به خود نجنبند عرصه برایشان تنگ می شود و ممکن است جایشان را افراد بهتر بگیرند.

در کنار بازیگران، بقال ها و بازاری ها هم بیایند فیلم بسازند!

شهرام شاه حسینی از کارگردانان سینماست که کارهای پرمخاطبی را در کارنامه کاری خود دارد. اخیرا فیلم «خانه دختر» او بعد از 3 سال رفع توقیف شد و به اکران درآمد.

این کارگردان که خیلی از اوضاع حاکم بر این حیطه شکایت داشت، درباره ماجرای ورود بازیگران به کارگردانی در گفتگو با خبرنگار برنا گفت: در فضای کنونی اصلا هیچ معیار و مقیاسی برای کیفیت کارهای سینمایی وجود ندارد، پس هر کس توانست بیاید فیلم بسازد؛ حتی بازاری ها، بقال ها و نمایندگان مجلس. در شرایطی که ما الان قرار داریم هیچ فرقی بین من و کسی که بدون هیچ سوادی فقط پول حروم می کند و فیلم می سازد وجود ندارد.

هر کسی استعداد دارد بیاید کارگردانی کند!

مهدی روشن روان علاوه بر اینکه در حوزه بازیگری و نویسندگی کار کرده و اخیرا هم سریال پرمخاطب نوروزی «زوج یا فرد» را همراه با امیرعباس پیام نوشته است، مدیریت گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما را برعهده داشته است.

این نویسنده در گفتگو با خبرنگار برنا گفت: ما نمی توانیم نسخه ببندیم که هیچ بازیگری وارد عرصه کارگردانی نشود. هر کسی توانایی دارد می تواند بیاید خودش را نشان دهد و هر کسی که این هنر را در خود نمی بیند وارد نشود.

روشن روان ادامه داد: هیچ کارگردانی نمی تواند بگوید چون فلان بازیگر آمده کارگردان شده پس من بیکار می شوم و با کل این ماجرا مخالفت کند. دقیقا مثل همین موضوع است که الان اکثر بازیگران را به عنوان مجری در تلویزیون می بینیم. عقیده شخصی من این است که چه در حوزه مجری گری چه کارگردانی هرکسی که می تواند و استعدادش را دارد بیاید کار انجام دهد بازیگر و فیلمنامه نویس و... هم ندارد.

بازیگران، فیلم های شانه تخم مرغی می سازند

علیرضا نجف زاده که بازیگر، کارگردان، عکاس و دستیار کارگردان است که به تازگی سریال پرمخاطب «زوج یا فرد» را کارگردانی کرده.

این کارگردان که سریال های «زن بابا»، «چشم هان آبی زهرا»، «چهاردیواری» و... را در کارنامه کاری خود دارد، در گفتگو با خبرنگار برنا درمورد حضور بایگران در هنر کارگردانی گفت: اگر صرف تجربه بازیگری شخصی وارد این عرصه شود کاملا مخالف هستم. اینکه یک نفر چون بازیگر است پس می تواند وارد عرصه کارگردانی شود تفکری غلط است چون هنر کارگردانی امری تخصصی و پیچیده ای است که نیاز به آموزش دارد. از نظر من به جز مهران مدیری، رضا عطاران و سعید آقاخانی بازیگران دیگر نتوانستند در این عرصه توفیقی به دست بیاورند.

این کارگردان با اشاره به عدم توفیق رسانه تصویری صحبت هایش را ادامه داد: از وقتی پای بازیگران به رسانه تصویری باز شد و آمدند فیلم های شانه تخم مرغی ساختند و رفتند این رسانه زمین خورد. ممکن است بازیگری توانایی کارگردانی داشته باشد اما باید در عرصه های کوچک تر محک بخورد. بازیگر باید در ابتدا از ساخت تله فیلم، فیلم های 90 دقیقه و... کارگردانی را شروع کند، اگر موفق بود و استعدادش را داشت بعد وارد سریال سازی شود. به هرحال سرمایه ملی را باید در اخیار کسی قرار داد که بتواند درست از آن استفاده کند و آن را هدر ندهد. در واقع ما نمی توانیم بگوییم یک سرمایه ای را در اختیار فلان بازیگر قرار دهیم ببینیم در عرصه کارگردانی موفق می شود یا نه؟

نجف زاده معتقد است باید زمینه کارگردانی را برای دستیار کارگردان ها فراهم کنیم. وی در توضیح این مسئله بیان داشت: ما دستیار کارگردان های بسیاری داریم که سال ها زحمت کشیدند و در خیلی از سریال ها و فیلم ها کارهای موفقی هم انجام دادند اما چون چهره نیستند و نامشان بر سر زبان ها نیست، پشت خط ماندند. به نظر من اگر این فرصت در اختیار کسانی باشد که سال ها دستیاری کردند، فیلم کوتاه ساختند بسیار می توانند موفق تر عمل کنند.

انجمن خانه سینما بالای دویست نفر عضو دارد، نزدیک به 70 نفر آنها دستیار اول کارگردان هستند. تجربه نشان داده اگر هرکدام از این دستیارها سرجایشان قرار بگیرند و از آنها حمایت شود کارهای موفقی انجام می دهند. برای مثال همایون اسعدیان جز دستیار کارگردان های قدیمی است که بعدا وارد عرصه کارگردانی شده و بسیار هم موفق عمل کرده است.

سرمایه ملی را نباید در اختیار بازیگران نابلد قرار دارد

بابک کایدان فیلم نامه نویسی است که از سال 78 کار خود را شروع کرده و توانسته قصه سریال های پرمخاطبی را برای تلویزیون بنویسد. «رحمان 1400» و «دلدادگان»، «هشت و نیم دقیقه» از جمله کارهای این نویسنده است.

کارگردان سریال « سقوط یک فرشته» در گفتگو با خبرنگار برنا درباره این ماجرا گفت: میزان موافقت و مخالفت هر کسی درمورد این قضیه یک امر نسبی است. اینکه کسی تصمیم بگیرد وارد کارگردانی شود به درون و توان آن بستگی دارد. اگر بازیگری این را در خود می بیند که می تواند کارگردان خوبی شود چرا که نه؟ آقای اصغر فرهادی از نویسندگی وارد عرصه کارگردانی شد و خیلی هم موفق عمل کرد اما نکته قابل توجه این است که تعداد اصغر فرهادی های ما کم است.

وی ادامه داد: این موضوع برمی گردد به اینکه فرد توانایی کارگردانی کردن را دارد یا خیر؟ به هر حال کارگردانی کار بسیار دشواری است. با توجه به میانگین آماری که وجود دارد می توان اینگونه برداشت کرد خیلی از افرادی که پس از گذراندن بازیگری و اسم در کردن وارد این هنر شدند، موفق نبودند.

بابک کایدان با اشاره به اینکه فیلمنامه نویسان در کارگردانی از بازیگران بهتر هستند، گفت: چون نویسنده جهان قصه را خلق می کند، اتمسفر داستان را می سازد و شخصیت ها را خلق می کند، پس قاعدتا از یک بازیگر بهتر می تواند کارگردانی کند. بنابراین اگر قرار باشد بین بازیگر و کارگردان یکی وارد فضای کارگردانی شود، حتما نویسنده موفق تر است. البته همین موضوع هم قابل بحث است ولی در کل قاعده این را می گوید.

این نویسنده با تاکید براینکه باید سازوکار مشخصی برای این افراد که می خواهند مسیر کاری خود را تغییر دهند وضع شود، اظهار کرد: متاسفانه در کشور ما بحث هنر آکادمیک و جدی گرفته نمی شود. چون از پایه هیچ چیز جای خودش نیست، دانشگاه ها هم در بحث نیروسازی تا الان ضعیف عمل کردند. به همین دلیل کار در هنر به صورت آزمون و خطا پیش می رود. این عامل باعث می شود یک بازیگر براساس حدس و وضعیت اقتصادی خودش تصمیم بگیرد با استفاده از رانت و ارتباطاتی که دارد فیلم و سریالی بسازد تا ببیند جواب می دهد یا نه؟ 

کایدان ادامه داد: اگر شرایط و ضوابطی فراهم شود که بازیگران و نویسندگان قبل از اینکه وارد عرصه کارگردانی شوند دوره های لازم و تخصصی را ببینند بهتر است. البته موضوع همیشه اینگونه هم نیست؛ برعکسش هم اتفاق می افتد. متاسفانه در همین چندسال اخیر افراد بسیاری از افراد از کارگردانی وارد نویسندگی شدند که این خودش یک آفت محسوب می شود. عده زیادی از این دسته کارگردانان چندین ساله هم کارگردانی می کنند هم می نویسند حتی با اینکه نتیجه نمی گیرند اما به کارشان ادامه می دهند. به طور کلی هر تغییر گرایش، نیاز به گذراندن دوره های تخصصی دارد، به خصوص در حوزه کارگردانی که باید حرفه ای تر و با مجوزهای سختگیرانه تر پیش رود.

کایدان معتقد است این افراد که به این هنر علاقه مندند باید کارشان را پله پله شروع کنند. او در ادامه صحبت هایش دراین باره افزود: در سریال سازی تلویزیون بحث سرمایه ملی مطرح است، پس خیلی نمی توان به صورت آزمون و خطا پیش رفت. به نظر من افراد علاقه مند ابتدا کارشان را از ساخت تله فیلم شروع کنند اگر موفق بودند وارد فیلم های بلند و سریال سازی شوند اگر نبودند همان جا این هنر را رها کنند و بروند.

حق نداریم برای بازیگران محدودیت کاری ایجاد کنیم

همایون اسعدیان کسی است که از سال 53 وارد هنر شده و توانسته فیلم های پرمخاطبی را بسازد. او اخیرا سریال پرمخاطب «لحظه گرگ و میش» را کارگردانی کرده است.

اسعدیان ورود به عرصه کارگردانی را منوط به توانایی دانست و گفت: به نظر من هر کسی که توانایی دارد می تواند وارد این عرصه شود. چه بسا ما بازیگرانی داشتیم که وارد کارگردانی شدند و بسیار هم موفق عمل کردند، مثل سروش صحت. این مسئله ربطی به بازیگر و نویسنده بودن و... ندارد. 

اسعدیان ادامه داد: افراد معدودی مثل سروش صحت، سعیدآقاخانی، رضا عطاران، رامبد جوان و.. بودند که تواسنتند موفق باشند. در مقابل افرادی هم هستند که نتیجه قابل قبولی نگرفتند.

اسعدیان کارگردانی را هنر و تخصص پنهان دانست و گفت: به نظر من تنها هنری که در جامعه ما تخصص پنهان دارد کارگردانی است. افراد از بیرون که نگاه می کنند گمان می برند کارگردانی اصلا کار سختی نیست اما با  دیدن نتیجه کار مشخص می شود که یک کارگردان چقدر زحمت کشیده و این هنر چه امر پیچیده ایست و زوایای پنهان زیادی دارد. 

اسعدیان در پیشنهاد به بازیگرانی که علاقه به کارگردانی دارند گفت: ما نمی توانیم برای کسی محدودیت ایجاد کنیم که حتما از دستیار کارگردانی کارش را شروع کند، چراکه دستیار کارگردان بودن یک کار کاملا متفاوت است. ممکن است یک نفر دستیار کارگردان خوب باشد کارگردان خوب نباشد و برعکس. اما من با ساخت تله فیلم موافق هستم. اگر بازیگر یا نویسنده ای می خواهد وارد کارگردانی شود کارش را با ساخت تله فیلم شروع کند قطعا موفق تر است. می تواند ببیند اصلا موفق بوده که کارش را ادامه دهد یا خیر. من جز آن دسته از افراد هستم که معتقدم ما حق نداریم برای کسی محدودیت کاری ایجاد کنیم.

بازیگران، بازیگر بمانند بهتر است

حسین سلطان محمدی منتقد سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار برنا در خصوص این ماجرا گفت: بازیگران اگر از لحاظ تخصص و حرفه ای این توانایی را دارند حضورشان در کارگردانی هیچ اشکالی ندارد. کسی نمی تواند بگوید این بازیگر چون در حوزه دیگر کار می کرده الان نمی تواند وارد این هنر شود. اما اگر کسی بدون توانایی و تخصص کاری انجام دهد که خروجی خوبی نداشته باشد بهتر است همان در بازیگری بماند.

وی ادامه داد: این ماجرا شبیه فوتبال است. بازیکنان فوتبال زمانی که وارد این ورزش می شوند دوره های لازم و تخصصی را می گذرانند. سپس وارد تیم های لیگ 4، 3، 2 و 1 می شوند. یعنی کارشان را از تیم های دسته های پایین تر شروع می کنند تا آب دیده شوند و تجربه بالایی به دست بیاورند. مشکل سینما و تلویزیون ما این است که چون بازیگران بازی کردند و مورد هدایت کارگردان های مختلفی بودند و هرآنچه را که در ساخت یک فیلم مطرح است را دیدند باعث می شود بدون اینکه دانش آکادمیک بگذرانند و پله پله شروع کنند یک دفعه از بازیگری به کارگردانی فیلم بلند سردر بیاورند. افرادی مثل رضا عطاران، مهران مدیری از افراد موفقی هستند که خودشان را با ساخت فیلم کوتاه، سریال و.. محک زدند و به تدریج وارد سینما و ساخت فیلم بلند شدند. امروزه مانند این افراد در هنر کم می بینیم.

سلطان محمدی تاکید کرد باید یک سازوکار و معیاری مشخص شود تا افراد بتوانند وارد عرصه کارگردانی شوند. او در همین خصوص توضیح داد: ارشاد یا صنفی که می خواهد مجوز ساخت اثری را صادر کند باید از طرف مقابل روزمه کاری بخواهد، از او بپرسد چند فیلم کوتاه با چه کیفیتی ساخته است، سرمایه از کجا آورده و.. اما متاسفانه در تلویزیون و سینمای ما اینگونه نیست. عمده دوستان به فکر این هستند رابطه پیدا کنند. برای مثال چندین سال است در تیتراژ سریال ها نام مسئول برق را یک اسم تکراری می بینیم. این یک مثال کوچک است که خودش نشان می دهد بقیه عوامل چه جوری انتخاب می شوند. وقتی اکثر بازیگران فیلم ها در مهمونی ها انتخاب می شوند یعنی تخصص اصلا مهم نیست و اینگونه می شود که طی یک سال یک سری از بازیگران روی کار می آیند و دیده می شوند.

سلطان محمدی با اشاره به تازه ترین ساخته سعید آقاخانی گفت: هر بازیگری که می خواهد وارد کارگردانی شود باید حساب و کتاب درستی درنظر گیرد. برای مثال سعید آقاخانی که سریال نوروزی «نون.خ» را امسال بازی و کارگردانی کرد دچار ضعف های بسیاری بود. در سریال، ابهام های زیادی وجود داشت که ما در سریال پایتخت نمونه آن را نمی دیدیم. در تمام طول داستان این سریال سوال های زیادی برای مخاطب ایجاد می شد که تا پایان داستان هم حل نشد. احتمالا به همین دلیل هم است آقاخانی تصمیم گرفت فصل دوم آن را نیر بسازد.

این منتقد در پایان با اشاره به نقش موثر تهیه کنندگان در حمایت از کارگردانان تازه وارد بیان داشت: تهیه کننده در تبدیل یک بازیگر به کارگردان خوب  نقش موثری دارد. اگر تهیه کننده شناخت بالایی داشته باشد می تواند کارگردان خوب که این هنر در وجودش است را شناسایی و انتخاب کند، ضعف های آن را برطرف کند، عوامل دقیق و درستی را سرکار بیاورد، از لحاظ بودجه و مدیریت تولید؛ خوب عمل می کند و مجموعه را به نظم برساند.