نویسندگانِ نمایش خانگی، هرزه نگاری را تبدیل به ژانر کردند/هدف قلم به دستان فقط کسب روزی شده است

امرالله احمدجو، کارگردان سینما و تلویزیون، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا با انتقاد از ادبیات سخیف در حوزه فیلمسازی گفت: متاسفانه ادبیات سخیف و نادرست فقط محدود به شبکه نمایش خانگی نیست، این ادبیات تمام حوزه فیلمسازی را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. وجود این موضوع نشان از این دارد که نویسندگان بیشتر اهل کاسبی هستند تا انجام دادن یک کار فرهنگی.

وی ادامه داد: اینکه می بینیم در تلویزیون این مسئله کمتر به چشم می خورد، وجود محدودیت و ممانعت است. اگر این سخت گیری نباشد، نویسندگان همین مقدار را هم رعایت نمی کنند. زمانی که در همین برنامه های تلویزیون هیچ نقد درستی از شرایط موجود نمی شود، کارها دست کسانی می افتد که فقط می توان آنها را مطرب به حساب آورد، آن هم مطربانی که سلیقه نازل دارند.

کارگردان سریال روزی روزگاری با اشاره به تاثیر فیلم و سریال در گفتار مردم بیان داشت: دیالوگ‌هایی که بازیگران در فیلم ها و سریال‌ها به کار می برند به شدت بر گفتار مردم تاثیر دارد. در فیلم و سریال‌های قبل از انقلاب اصطلاحات لاتی بین مردم نشت پیدا کرد. در خیابان از زبان هر مرد و زنی کلمات جاهلی و لاتی را می‌شنیدیم. کم کم این اصطلاحات و کلمات بین مردم جا افتاد و به اتفاقی روتین تبدیل شد. برای مثال به جای اینکه بگویند از فلانی خبر دارم می‌گویند "آمارشو دارم." استفاده از این نوع کلمات در مملکتی که گنجینه ادبیات در جهان است، واقعا جای تاسف دارد.

وی در ادامه افزود: یکی از راه‌های پر کردن این خلا مطالعه است. اما بدبختانه مطالعه هم در برنامه ریزی هیچ کس وجود ندارد. عده ای که قلم دست گرفتند فقط برای کسب روزی است و اصلا به این فکر نمی‌کنند چه امانت بزرگی دارند. مهم‌ترین عامل هویت، زبان است. اگر قرار باشد زبان آلوده شود دیگر چه چیزی از هویت ایرانی باقی می‌ماند؟!

احمدجو هدف از ساخت سریال های نمایش خانگی را تنها کسب درآمد دانست و اظهار داشت: هدف از ساخت سریال های نمایش خانگی فقط کسب درآمد و فروش است. این سریال ها برای لذت بردن، پالایش روحی، ارتقای سطح سلیقه مخاطبان نیست. فقط می خواهند با نوشتن دیالوگ های سطح پایین مخاطبان را جذب دیدن اینگونه سریال ها کنند و سرمایه خود را بازگردانند.

این کارگردان در ادامه بیان داشت: ​غرایض در همه آدمها به خصوص قشر جوان وجود دارد. نویسندگان هم برای جذاب کردن کار، از هرزه نگاری و خشونت استفاده می کنند. این کار تا جایی پیش رفته که این هرزه نگاری تبدیل به یک ژانر شده است.

امرالله احمدجو معتقد است وضعیت ادبیات خودِ منتقدان در وضعیت بغرنج قرار دارد. او می گوید: ما به تعداد انگشتان یک دست منتقد واقعی نداریم. سال ها پیش یک نشریه سینمایی روی کار آمد که از اولین هایی بود از زبان انتقاد آمیز تند استفاده می کرد. این مدل حرف زدن به مزاق مردم خوش آمد و به مرور زمان، این ادبیات سخیف و توهین آمیز وارد نقد شد. یک نمونه از این افراد را در برنامه «هفت» مشاهده کردیم. این فرد شخصیت خود را بر اساس توهین آمیز حرف زدن و به کار بردن کلمات زشت استوار کرده است. اگر یک نمونه از آثار مکتوب این منتقد را بخوانید مملو از  غلط های دستوری و انشایی است. همین فرد با لحنی صحبت می کند که انگار سینما را خورده و علامه دهر است. 

کارگردان سریال سردار جنگل تصریح کرد: اکنون مردم برای مشاهده هنر به سینما روی آوردند. این رویکرد بسیار مبارک است و می تواند یک مقدار مطالعه گریزی را جبران کند. نویسندگان و سازندگان ما درمقابل این مسئله مسئولیت بیشتری پیدا می کنند و باید توجه کنند چه چیزی را به خورد مخاطبان می دهند. انتقاد به ادبیات سخیفی که وارد فیلم و سریال سازی شده، بارها مورد نقد و انتقاد قرار گرفته اما هیچ کس اهمیتی نمی دهد، چون هدف اصلی همان پول درآوردن است. امیدوارم بالاخره یک گوشی برای این حرفا باز شود و آستینی بالا زده شود.