به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ خشونت و انواع آن حتی در پیشرفتهترین کشورها هم رخ میدهد. آسیب پذیرترین قشر در هر جامعهای ضعیفترینها هستند و کودکان و زنان به عنوان قشر ضعیف بیشتر در معرض خشونت قرار می گیرند.
یکی از نمودهای خشونت در درون جامعه مبحث همسر آزاری است، بر اساس آخرین آمارهای منتشر شده در این خصوص سه استان زنجان، البرز و یزد با بیشترین میزان خشونت در رتبه اول همسر آزاری قرار دارند و استان بوشهر نیز کمترین میزان همسر آزاری را داراست که از این مقدار 90 درصد از همسر آزاریها خشونت علیه زنان بوده است.
در خصوص ریشههای همسرآزاری به سراغ یک جامعهشناس رفتیم و گفتگویی را با او داشتیم.
نیره توکلی، جامعه شناس و فعال حقوق زنان، در رابطه با ریشههای این موضوع به خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: طی دوران مختلف نمونههایی از خشونت علیه همسر وجود داشته و تا به امروز نیز این موضوع ادامه یافته است، اگر بخواهیم اشارهای به ریشههای این موضوع بکنیم باید گفت که ریشه در خشونتهای فرهنگی و خشونتهای قانونی دارد. زمانی که مبحثی چون خشونت در فرهنگ ریشه داشته باشد و در قوانین نیز باز تولید شود و در کنار آن نیز رسانهها کمتر به آن بپردازند شاهد افزایش مواردی چون همسر آزاری خواهیم بود.
این جامعهشناس در پاسخ به این سوال که نقش رسانهها به چه شکلی بوده که گفته میشود به همسرآزاری و خشونت نمیپردازند بیان کرد: نمونههای فراوانی در خصوص نپرداختن به چنین موضوعی در رسانهها وجود دارد و حتی در مواردی نیز شاهد تولید برنامههایی هستیم که نشان از حمایت دارد برای مثال در رسانه ملی برنامهها و فیلمهایی تولید میشود که عملا موارد همسر آزاری در آن پیدا است که به مخاطب القا میکند که زنان از آزرده شدن و خشونت دیدن راضی هستند اما واقع گرایانه به این موضوع نگاه کنیم نه فقط زنان بلکه تمامی افراد از خشونت بیزارند و از آن دوری می کنند مگر مواردی که همراه با اختلالات روانی باشد و این کار اشتباهی است که از طریق یک رسانه تحت عنوان طبیعی سازی خشونت و ترویج آن صورت می پذیرد.
این فعال حقوق زنان با اشاره به عدم حمایت ها از خانواده و ارتباط آن با مبحث همسر آزاری عنوان کرد: زمانی که میبینیم خانوادهها رها شدهاند و حمایتهای قانونی، اجتماعی و مشاورتی از آنها صورت نمیگیرد و وجود ندارد این موضوع بسیار میتواند به بروز خشونت و به خصوص همسرآزاری دامن بزند، چون خانواده یکی از اصلیترین نهادهایی است که همواره باید برای اعضای آن امن باشد و اگر این امنیت از آن سلب شود روزبه روز شاهد افزایش خشونت و بروز آسیبها در سطوح مختلف و قالبهای گوناگون خواهیم بود.
او ادامه داد: این نکته نیز شایان ذکر است که بسیاری از اتفاقاتی که درون خانواده رخ میدهد از چشم باقی افراد حاضر در جامعه به دور است و دلیل اصلی آن نیز بسته بودن فضای خانواده برای بابقی افرادی است که درون اجتماع وجود دارند، در نتیجه بسیاری از موارد بروز خشونت علنی نمیشود و نمیتوان برداشتهای صحیحی را داشت. تا زمانیکه ریشههای این مبحث مورد بحث و بررسی قرار نگیرد و پژوهشگران عرصه آسیبهای اجتماعی با همکاری دستگاههای اجرایی و دولتی برنامهای مدونی را برای حمایت از خانوادهها به تصویب نرسانند نمیتوان از کاهش همسر آزاری حرفی زد.
توکلی با تاکید بر این موضوع که بهترین راهکار در این خصوص نظارت صحیح بر خانواده است، خاطرنشان کرد: باید رفتارهای رایج درون اعضای خانوادهها در خارج از محیط خانه و خانواده مورد بررسی و واکاوی قرار گیرد و نظارتی را به شکل دقیق بر این موضوع وجود داشته باشد. آن زمان است که میتوان باقی راهکارهای دیگر را ارائه دهد. آموزش دیگر راهکاری است که باید همواره به دنبال فراگیری آن بود به شکلی که آگاهسازی درون جامعه نهادینه شود و افراد در قبال آموزشهای جدیدی که داده میشود هیچگونه گاردی نداشته باشند.
او در پایان بیان کرد: تمامی موارد گفته شده زمانی کاربرد دارد که به مرحله اجرا برسد و اندیشمندان یک جامعه نیز نظرات خود را در این راستا ارائه دهند تا نهادهایی که قدرت اجرایی دارند بتوانند از این نظرات استفاده لازم را ببرند، پس چه بهتر که به آموزههای اسلامی رجوع کنیم که خانواده را به عنوان بنیان اصلی همواره مورد توجه قرار داده و ما نیز اجازه ندهیم به حال خود رها شود تا بستری شود برای بروز پدیدهها و آسیبهای اجتماعی نظیر خشونت علیه زنان و همسر آزاری.