به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ شاید شما هم مثل خیلی از افراد دیگر برای انجام کارهای خود وقت کم می آورید و آرزو میکنید که ای کاش شبانه روز بیش از 24 ساعت بود تا بتوان به همه کارها رسیدگی کرد.
مدیریت زمان یا Time Management، یکی از دغدغه های مهم بسیاری از افراد است. همه میدانیم که ضعف در برنامه ریزی و مدیریت زمان، میتواند مشکلات فراوانی را برای ما ایجاد کند، البته گاهی هم به اشتباه، چالشها و مسائل دیگر خود را به ضعف در مدیریت زمان نسبت میدهیم.
مهمترین نکتهای که در مجموعه درسهای مدیریت زمان و نظم شخصی خواهیم آموخت این است که مدیریت زمان یک عنوان بسیار عمومی است که میتواند مجموعهی گستردهای از چالشها، مهارتها و مسائل را شامل شود.
بسیاری از کسانی که معتقدند در مدیریت زمان ضعف دارند یا اینکه فکر میکنند نیازمند بهبود در مهارت مدیریت زمان هستند، ممکن است مشکلات و چالشهای دیگری داشته باشند که در نهایت خود را در قالب ضعف در مدیریت زمان بروز میدهد.
یک روانشناس در این خصوص میگوید: اگر فکر میکنید میتوانید تمام وظایف روزانه خود را به یاد بسپارید سخت در اشتباهید. بهترین راه برای مدیریت زمان داشتن فهرستی از کارهای روزانه و مدت زمان لازم برای اجرای این فهرست است.
علیرضا صالحی، روانشناس و مدرس دانشگاه در رابطه با مبحث اولویتبندی در کارهای روزانه برای مدیریت هرچه بهتر زمان بیان کرد: مسلما در طول شبانهروز کارهای زیادی وجود دارد که انجام آنها فوری و حیاتی است و برخی کارها را نیز میتوان به زمانهای بعدی موکول کرد. ما عادت کردهایم وقت خود را صرف انجام کارهای راحت کنیم و کارهای سخت و طاقتفرسا را به زمان نامعلومی موکول کنیم اما بهتر است بدانید برای مدیریت زمان خود باید کارهای مربوط به خود را اولویتبندی کنید و وظایف و کارها را بر اساس اهمیتی که دارند در اولویت قرار دهید.
این روانشناس با بیان این موضوع که همواره به دنبال یافتن زمانهای مُرده باشید و آنها را به بهترین شکل ممکن صرف کارهای مفید کنید، تاکید کرد: برای هر کار به اندازه لازم وقت بگذارید و زمانی را برای استراحت خود در نظر بگیرید. اجازه ندهید زمان با ارزش به راحتی از دست شما برود.
او ادامه داد: متاسفانه ما آدمها به وقتکشی عادت داریم. اینکه ساعاتی را به کارهای بیهوده بپردازیم و یا وقت گرانبها را صرف انجام کارهای بیارزش کنیم برای ما امری عادی است. انسانهای موفق کسانی هستند که هرگز وقتکشی نمیکنند. آنها از در هم و برهم بودن برنامهشان دلگیر میشوند و برای هر ساعت و هر لحظه خود برنامهای دارند که بتوانند از زمان بهره کافی ببرند.
صالحی در ادامه با بیان این موضوع که کمبود زمان ممکن است ناشی از واگذار نکردن کارها به دیگران باشد، اظهار کرد: ما خیلی وقتها در واگذار کردن کارها به دیگران، ضعیف عمل میکنیم. یا کارها را به شکل نامطلوبی به دیگران واگذار میکنیم که در نهایت زحمت خودمان دوچندان میشود. آیا تا به حال شده از کسی بخواهید که برای صرفهجویی در وقت، به جای شما یک پیراهن را برایتان بخرد و جدای از زحمت و منتی که برای شما ایجاد شده، وادار شوید بعداً برای تعویض مراجعه کنید و وقت زیادی را صرف چانه زنی و متقاعد کردن فروشنده به تعویض لباس کنید؟
این روانشناس افزود: ناتوانی در تفویض اختیار و واگذاری نادرست و غیرحرفهای کارها به دیگران، باعث میشود که در نهایت بسیاری از ما به این نتیجه برسیم که بهترین روش صرفهجویی در زمان، این است که کارها را خودمان انجام دهیم و از آنجا که به هر حال، ظرفیت ما در انجام کارها محدود است، نهایتاً احساس میکنیم مدیریت زمان، آن کلید طلایی است که میتواند چنین مشکلی را برای ما حل کند.
صالحی به موضوع مدیریت انرژی در کنار مدیریت زمان پرداخت و عنوان کرد: مسئلهی دیگری هم وجود دارد که گاهی از چشم ما دور میماند: «ما آنقدر درگیر مدیریت زمان میشویم که مدیریت انرژی را فراموش میکنیم.» مثلاً از خودمان نمیپرسیم که آیا واقعاً باید تمام ساعات بیداری خودم را با حداکثر فشار کار کنم؟ یا بهتر است ساعتهایی را به تجدید قوا و استراحت اختصاص دهم تا کارایی و عملکردم در کار افزایش پیدا کند؟
این مدرس دانشگاه در پایان با اشاره به این موضوع که اهمال کاری و به تعویق انداختن هم میتواند ریشه دیگر کمبود زمان باشد، تصریح کرد: گاهی اوقات، مشکل ما واقعاً کمبود زمان و مدیریت زمان نیست. بلکه عقب انداختن کارها به زمان دیگر است. میتوانم امروز پروژه درسی ام را انجام دهم، اما ترجیح میدهم تا حد امکان آن را عقب بیندازم. به هر حال باید مانتوی خودم را به خشکشویی بدهم، اما اگر میشود عصر این کار را انجام داد، چرا حالا؟ چند روز است که میبینم باک ماشین تقریباً خالی شده، اما تا ماشین به گریه و التماس نیافتد و خاموش نشود، ایستادن در صف پمپ بنزین را به زمان دیگری موکول میکنم. تمامی این موضوعات یعنی اهمال کاری و انداختن کار امروز به فردا که رابطه چندان مستقیمی با مدیریت زمان ندارد و ناشی از تنبلی شخص در انجام کارهای خود است.