اعتراف داوران یا جسارت با تاخیر؟!

چندی پیش در یادداشت و گزارشی به بحث بازیگرانی که داوران جشنواره  آنها را ندیدند پرداختیم و البته جدا از حوزه بازیگری داوری جشنواره را با سرفصل هایی چون کارگردانی، فیلمنامه و.. نیز بررسی کردیم.

داوری قطعا امری مطلق نیست و بی تردید اتفاقی است که گاهی به سلیقه داوران برمی گردد، گاهی به نگاه تخصصی آنها و البته گاهی به سفارشات و تاکیدات و... دریادداشتی که با عنوان «پای ویدئو چک را به داوری سینما هم باز کنید!» در خبرگزاری برنا منتشر شد و البته سیمرغ جواد عزتی به خاطر بهترین بازیگر مرد برای فیلم «شنای پروانه» به چالش گذاشته شد، گلایه خودمان و البته اهالی سینما را به این نوع از داوری اعلام کردیم و درواقع بانگاهی موشکافانه هنر جواد عزتی و دیگر لایقان سیمرغ را با نگاهی جزئی به بررسی نشستیم.

اتفاقی که با گذشت زمان حالا به قطعیت رسید و دو تن از داوران اصلی جشنواره با اعترافی که در یک برنامه اینترنتی رخ داد جواد عزتی و هادی حجازی فر را لایق برای نامزد شدن در بهترین بازیگر مرد دانستند و این جسارت اگرچه با تاخیر اما از سوی فریدون جیرانی و مازیار میری بسیار باارزش است تا حداقل انگیزه های جواد عزتی و هادی حجازی فر که انصافا در جشنواره فیلم فجر هر دو درخشیدند و  حتی در تجربه ایی مشترکی با دو فیلم «دوزیست» و« آتابای» ثابت کردند که جدا از اینکه می شد نام آنها را در نامزدهای جشنواره با آیتم های مختلف دید، دریافت سیمرغ هم برای آنها دور از ذهن نبود.