غفلت از میراث گران بهاى فرهنگى در البرز

به گزارش خبرگزاری برنا استان البرز؛ میراث فرهنگی, میراث گرانبهایی ست که از اجدادمان نسل به نسل و سینه به سینه به ما رسیده است.

اما سوال اینجاست که این چنین گنجینه های ارزشمند فرهنگی را چگونه باید ارج نهیم؟

البرز, با قدمتی تاریخی شامل شهرستان هایی ست که هرکدام در گذرگاه تاریخ صندوقچه ای از خاطرات به همراه دارند.

خاطراتی که نسل جوان با دانستن آنها بیشتر به سرزمینش می بالد. نمیدانم کجای قصه می لنگد که جوان ما فرهنگش را نمی شناسند و حاضر می شود زیر چرخ موتوراش آن را پای کوب کند. نمیدانم چه بر ما گذشت که وقتی سقف تاریخمان فرو میریزد کَکِمان هم نمی گزد. سقف تاریخی که روزگاری مردمانی از جنس ما به نیایش پروردگار یکتا مشغول بودند. با خود میگویم نکند درخت 2800 ساله ی ما برگهایش زرد شود نکند خشت خشت گفتگوی تمدن هایمان را از خاطر ببریم نکند آغازین اسناد تجاری را فراموش کنیم...

 نمیدانم چرا دلمان نمیسوزد اگر آثار و محوطه ها باستانی مان بی شناسنامه مانده اند, کسی آنها را نمی شناسد و به همگان معرفی نمی شوند.

کمی هم منصف باشیم, باید به فرزندانمان حق دهیم که بیگانه از تاریخ خویش باشند. موزه ها, کاخ موزه ها, کاروانسراهایمان و.. حال خوشی ندارند.

اما تاکی آه و ناله و گلایه؟! پس چه کنیم؟

 در میان این بستر بیگانگی با خود خویشتن جوانانی هستند که دغدغه ی شبانه روزیشان آبادانی ایران زمین است. روحشان با فرهنگ و تاریخشان پیوند خورده و برای هر شکستن ناخن آن قلبشان هزار تکه میشود. آنان را باور کنیم, دلسوزیهایشان را بجان بخریم,

 اگر گوشه ای از حل مشکلاتمان را به آنها بسپاریم به جایی بر نمی خورد. اگر در کنار هم باشیم به پشتوانه ی هم میتوانیم تغییر دهیم, میتوانیم حال شهرمان را خوب کنیم... اما اگر بخواهیم...