تحقق شعار «در خانه بمانیم» با افزایش تولید و ارتقای کیفیت سریال‌های طنز تلویزیونی

شهرام خرازی ها منتقد سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار برنا، در مورد سریال ها و مجموعه های طنز تلویزیون که در سال جاری پخش شده یا هم اکنون روی آنتن هستند، گفت: رسانه ملی  نوروز امسال را خیلی خوب شروع کرد؛ دو سریال طنز «نون خ سه» و «نوروز رنگی» توانستند میلیون ها نفر را به خود جذب کنند و خنده بر لب های مردم بنشانند.

او افزود: این موفقیت بزرگی برای تلویزیون بود چون مردم به خاطر محدودیت های کرونا خانه نشین شده و تفریحات شان به حداقل رسیده بود. سینما ها ، تماشاخانه ها ،و رستوران ها و مراکز تفریحی تعطیل بودند. طبیعی است که در چنین شرایطی تمرکز بر روی تلویزیون و بالاخص سریال هایش بیشتر می شود.

این کارشناس ارشد «مدیریت رسانه» خاطر نشان کرد: در شرایط بحرانی از جمله کرونا که بحرانی خاموش و نامرئی است، وظایف رسانه ها برای تامین ایمنی، پیشگیری از خطرات ، سرگرم کردن و... دوچندان می شود بالاخص تلویزیون به عنوان فراگیرترین و قابل اعتماد ترین رسانه رسمی کشور باید بدون فوت وقت وارد میدان شده و به مردم در کنار آمدن با شرایط بحرانی کمک کند.

خرازی ها گفت: سریال های طنز تلویزیون لبخند را برای مردم به ارمغان می آورند. الان دو سریال طنز «بوتیمار» و «زیرخاکی 2» روی آنتن هستند و که البته اولی زمان پخش و بازپخش مناسبی ندارد و شاید به همین خاطر شمار قابل توجهی از مخاطبانش را از دست دامی دهد ولی دومی به واسطه محبوبیت سری اول ، زمان پخش و بازپخش مناسب ، داستان پرکشش، دیالوگ های جذاب و بازی های حرفه ای بازیگرانش  خیلی سریع از همان قسمت های ابتدایی توانست بینندگان زیادی را با خود همراه کند.

این منتقد در ادامه به موضوع کمبود کمدین در سینما و تلویزیون ایران اشاره کرد و گفت:  کمدین های خلاق کم داریم.یک زمانی در دهه شصت اکبر عبدی ، حمید جبلی و در دهه هفتاد فردوس کاویانی و مهرانه مهین ترابی فصل جدیدی در بازیگری طنز را در تلویزیون گشودند که این مسیر با حضور کمدین های دیگری از جمله: مهران مدیری، حمید لولایی ،فلامک جنیدی، رابعه اسکویی ، شهره لرستانی و... در سال های آتی تداوم یافت اما این بازیگران نه به طور مستمر بلکه در مقاطعی در قاب تلویزیون ظاهر شدند و تلویزیون ایران هرگز نتوانست بجز مهران مدیری برای خود کمدین ثابت داشته باشد.

او در ادامه برای تکمیل صحبت هایش به بازی بازیگران سریال «زیرخاکی دو» پرداخت و گفت: پژمان جمشیدی همان فوتبالیست سابق است و من او را به عنوان بازیگر بالاخص در حوزه تئاتر قبول ندارم. جمشیدی استعداد شگرفی در به چنگ آوردن نقش های خوب در سینما، تئاتر و تلویزیون دارد اما همه این نقش ها را به هدر داده و تا کنون حتی یک بازی ماندگار از او ندیده ام.ژاله صامتی در نقش پری بی نقص است . او بازیگری بسیار قدرتمند است و این را بارها در سینما، تئاتر و تلویزیون ثابت کرده است. نسرین نصرتی در نقش حوریه فوق العاده است به خصوص لهجه ترکی را عالی تقلید می کند و کاملا مشخص است که تیپ سازی را بلد است. او خیلی جدی نقشش را بازی می کند اما در پس این جدی بودن، موجی از طنز را پنهان نموده که آن را آرام آرام و بسیار ظریف به سوی بیننده جاری می کند.هادی حجازی فر در سری اول زیرخاکی همان طور که انتظار می رفت، خوش درخشید و جای خالی اش در سری دو کاملا مشهود است.از گیتی قاسمی در سال های اخیر بازی های بسیار خوبی شاهد بودم کمااینکه در زیرخاکی دو نیز بسیار موفق مقابل دوربین ظاهر شده و تسلط کم نظیری بر نقش دارد. علی عطایی حور   و مهران نعیمی اقدم استعدادهای غریبی در بازیگری هستند که هر دو در «زیرخاکی دو»، یک نقش جدی را بسیار راحت و روان و البته تأثیرگذار بازی کرده اند.«زیرخاکی دو» پر از کمدین های خوب است که با حضور و بازی خوب شان ، طنز مجموعه را ارتقاء بخشیده اند.

خرازی ها اظهار داشت:  افرادی که اکنون کمدی باارزش، قابل دفاع و مخاطب پسند بسازند که اندیشه ورز هم باشد و مخاطب را به فکر وادارد، کم هستند.

او یادآور شد:  مشکل کمبود کمدی نویس، هنرپیشه کمدی و کارگردان کمدی ساز ادامه دارد. تلویزیون می توانست به بازیگران زن مجال دهد که بیشتر کمدی کار کنند ولی این فرصت از ایشان دریغ شد و کمدین های زن به شبکه نمایش خانگی سوق داده شدند.

این منتقد سینما و تلویزیون تصریح کرد: هنوز تهیه کنندگان و کارگردان های تلویزیون به تولید سریال کمدی به چشم یک کار سبک و آسان نگاه می کنند و آن را دست کم می گیرند.

خرازی ها در پاسخ به این سوال که آیا کمدی سازی در تلویزیون ایران دشوار است یا به طور کلی همه شبکه های تلویزیونی با این مشکل روبرو هستند؟، گفت:  کمدی سازی در تلویزیون کار سختی است .  کمدی سازی در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر به علت لزوم  رعایت برخی مسائل فرهنگی،سیاسی و ایدئولوژیک  سخت تر است ،.نمی توان وارد حیطه های مختلف شد و با هر صنفی شوخی کرد.

وی ادامه داد: کمدی ساز و کمدی نویس با چالش های خاصی روبرو می شوند و در دایره ای بسیار محدود اجازه مانور دارند.الان که در شرایط کرونا هستیم و مردم تشنه تر از قبل به دنبال آثار کمدی هستند،

تلویزیون باید کمی خطوط قرمزش را  جا به جا کند

این کارشناس ارشد «مدیریت رسانه» ضمن تاکید بر لزوم ارتقای آموزش های دانشگاهی اظهار داشت:  در دانشگاه های ما به دانشجویان رشته های هنر و ادبیات نمایشی ، مبحث کمدی به خوبی آموزش داده نمی شود. در آموزش های تئوری و عملی باید بیشتر  روی کمدی کار کنیم  و کار با مضامین طنزآلود باید بصورت گرایش های تخصصی در رشته ها و واحدهای دانشگاهی گنجانده شود.

ضمن این که در آموزشگاه ها و کلاس های فیلمنامه نویسی خارج از دانشگاه هم کمدی نویسی را باید آموزش دهیم

این منتقد و نویسنده سینما و تلویزیون افزود: بطور کلی ورود کمدی نویس به تلویزیون معادله ای پیچیده و چندوجهی است. اول اینکه فرد باید قلم خوبی داشته باشد و بتواند اندیشه خود را دراماتیزه و برای ورود به تلویزیون تلاش کند اما از طرف دیگر تلویزیون هم باید به این مطالبات پاسخ دهد.

اما درهای تلویزیون به روی افراد جدید نیمه باز است و عبور از این در نیمه باز به مقداری تلاش نیاز دارد. اینکه انتظار داشته باشیم هر تازه وارد و نوقلمی کمدی بنویسید انتظار درستی نیست؛

عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایران همچنین به نقش تهیه کننده های بخش خصوصی اشاره کرد و گفت: تهیه کننده ها هم باید در پی کشف استعدادهای جدید باشند و آنها را به سیما معرفی کنند. تهیه کننده ها معمولا در دیگر کشورها استعدادها را کشف و حاصل کار آن ها را روی آنتن شبکه های تلویزیونی قرار می دهند اما در ایران بسیاری از تهیه کننده ها فقط می خواهند محصولی را تحویل تلویزیون دهند و سود ببرند.

خرازی ها در پایان گفت: مردم گرفتار کرونا نیاز به تفریح دارند. ما نباید صرفا به شعار  «در خانه بمانیم» اکتفا کنیم بلکه در کنار این توصیه باید برای این در خانه ماندن ، خوراک مناسب تهیه و عرضه کنیم.