فرد حادثه دیده: رفتارهای اجتماعی باعث خانه نشینی معلولین می شود/ دستک برای موتوری می گذارند اما تنها معلولین نمی توانند تردد کنند

به گزارش برنا؛  چند روز گذشته خبری در فضای مجازی مبنی بر افتادن مردی نابینا به داخل چاله پله برقی که پیش از آن درب پوشاننده اش برداشته شده بود در فضای مجازی منتشر شد اما جزئیات ماجرا از چه قرار بود؟

ابوذر سمیعی همان فردی بود که با این مشکل برخورد کرد. خبرنگار برنا در گفتگو با او به بررسی زوایای مختلف این ماجرا پرداخت.

جزئیات سقوط مرد نابینا به داخل حفره پله برقی

او ماجرا را اینگونه شرح می دهد: « مسیر هر روزه ام را می رفتم و بنا داشتم سوار ایستگاه بی آر تی شوم. بنده نا بینا هستم و همیشه عصا همراه دارم و یک عصا زاپاس هم در کیفم است. می خواستم از پله برقی پایین بروم و حتی عصا به جلو زدم تا ببینم مشکلی وجود ندارد. خواستم وارد پله برقی ای که به سمت پایین حرکت می کند وارد ، بشوم که پایم داخل حفره ای رفت و داخل چرخ دنده ها گیر کرد. درد و آسیب مهم نبود تنها نگران روشن شدن پله برقی بودم و پایم بیرون نمی آمد. 90 درصد مواقع این پله برقی خراب است ولی اگر یک درصد روشن می شد واقعا برایم خطرناک بود. بقیه می خواستند کمکم کنند ولی خودم باید پایم را خارج می کردم. پایم شدیدا آسیب دیده اما نتوانستم دکتر بروم و فعلا باند پیچی کردم و گفته شد که نیاز به بخیه دارد اما به مرکز درمانی مراجعه نکردم. آسیب جسمی برای من مهم نیست ولی این فکر که همیشه می خواهم سوار پله برقی  شوم می ترسم انتهای پله برقی داخل چرخ دنده بروم. نمی خواستم این مطلب را رسانه ای کنم چون با رسانه ای شدن این موارد دوستان معلول بنده ممکن است دیگر از خانه بیرون نروند. من همیشه دوستانم را تشویق می کنم که به خیابان ها بروند. »

او در خصوص پیگیری این حادثه می گوید:« پس از آن بارها با 137  تماس گرفتم. وقت نداشتم که با 110 تماس بگیرم یا به پزشکی قانونی بروم. درد زیادی داشتم و ممکن بود آسیب های زیادی دیده باشم حتی نتوانستم به بیمارستان مراجعه کنم.»

افراد دارای معلولیت ترس خروج از خانه را دارند

این فرد نابینا که دچار حادثه شده است با اشاره به مشکلاتی که به صورت روزانه برای او و دوستانش رخ می دهد، گفت: 15 درصد جامعه را افراد دارای معلولیت تشکیل می هد اما تا به حال فکر کردید که چرا چنین افرادی را در خیابان نمی بینید؟ علت هم آن است که این افراد بیرون نمی آیند.

سمیعی افزود: ما دچار دو دسته از مشکلات هستیم؛ یکی موارد فرهنگی و دیگری موارد فیزیکی و آسیب های ناشی از تردد.

این مرد حادثه دیده گفت: خیلی از افراد موارد فرهنگی را با پر رویی حل می کنند اما نمی توان مانع موارد فیزیکی شد. چندین بار تا کنون با داربست برخورد کردم یا اینکه افراد موتورهایشان را سر راه خط مخصوص نابینایان یا روی پل ها قرار دادند و مشکلات این چنینی برای ما ایجاد شد.

شهرداری برای موتوری ها دستک می کارد اما معلولین با آن برخورد می کنند

او اضافه کرد: شهرداری دستک هایی در پیاده رو می کارد تا موتور وارد پیاده راه نشود اما ما با آن ها برخورد می کنیم و آسیب می بینیم و موتور به راحتی حرکت می کند و به نوعی مانع و زحمت برای ما ایجاد می کنند.

این فرد آسیب دیده گفت: شهرداری ریل ویژه نابینایان درست می کند و روی ریل دکل می گذارد، دستک قرار می دهد و یا موتوری پارک می کند. به نوعی قرار دادن خطوط مخصوص نابینایان یا مسیرهای معلولین و... همگی رفع تکلیف است و متاسفانه با قراردادن موانع دیگر هر روزه با این اجسام برخورد می کنیم.

دستفروشان روی خط مخصوص نابینایان کاسبی می کنند

سمیعی ادامه داد: سعی می کنم ظهر هنگام ساعات خلوت تردد کنم. لباس فروش ها رگال های خود را روی خط ویژه نابینایان قرار می دهند و وقتی به مانع می خورید با ترحم رفتار می کنند و دقت نمی کنند که روی ریل مانع قرار داده اند.

او در پایان گفت: می گویند فرد چون معلول است خانه نشین شده است ولی معلولیت امر اجتماعی است. چون فرد ماشین را جلوی پل قرار می دهد یا مانع ایجاد می کند تا من خانه نشین شده ام.