عادت‌های ناسالمی که باید از چشم‌هایتان دور شوند!

به گزارش برنا؛ با این حال چندین عادت غلط هم وجود دارند که می توانند به سلامت چشم ها آسیب برسانند و نیاز به اصلاح فوری دارند، از جمله:

مالش چشم: مالش چشم می تواند منجر به شکسته شدن عروق خونی کوچک زیر سطح پوست شود و افتادگی پلک و چین و چروک زیر چشم را تشدید کند.

با این که راه های زیادی برای از بین بردن چروک زیر چشم از جمله تزریق بوتاکس یا جراحی زیبایی پلک وجود دارد اما پیشگیری همیشه بهتر است.

صرف نظر کردن از عینک آفتابی: اشعه فرابنفش خورشید یکی از خطرناکترین عوامل برای آسیب به چشم ها و پلک است.

قرار گیری در معرض نور خورشید منجر به برفکوری، آب مروارید، دژنراسیون ماکولا و ناخنک چشم و حتی سرطان پلک می شود. استفاده از عینک های آفتابی برای محافظت از اشعهUVو اشعهHEVحتی در روزهای ابری ضروری است.

سیگار: سیگار کشیدن تنها برای اعضایی از بدن مانند ریه، قلب، مغز و ... خطرناک نیست بلکه می تواند برای چشم نیز اثرات منفی جبران ناپذیر داشته باشد.

سیگار خطر ابتلا به بیماری های چشمی مانند آب مروارید، دژنراسیون ماکولا، یووئیت (التهاب قسمتی از چشم که مجرای دستگاه یووه آ نامیده می شود که شامل عنبیه، جسم مژگانی و کروئید (مشیمیه) است)، خشکی چشم و ریتنوپاتی دیابتی را تشدید می کند.

در واقع سیگاری ها تا چهاربرابر بیشتر ممکن است کوری را در مقایسه با افراد غیر سیگاری تجربه کنند. خبر خوب این است که ترک سیگار بدون توجه به سن، می تواند خطر ابتلا به بیماری های جدی چشمی را کاهش دهد.

رژیم غذایی فقیر: مصرف بیش از حد فست فودها و اجتناب از مصرف کافی میوه و سبزیجات، ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه ضروری، خطر ابتلا به بیماری های چشمی را تشدید می کند.

سبزی های برگ دار، میوه های رنگارنگ و ماهی باعث جلوگیری یا مدیریت بیماری های چشمی وابسته به سن می شود.

بی خوابی: کمبود خواب با قرمزی، ایجاد حلقه های تیره زیر چشم، چروک پوست زیر چشم، خشکی چشم و تاری دید همراه است.

ننوشیدن آب کافی: عدم نوشیدن حداقل ۸ لیوان آب در روز و دریافت یک رژیم غذایی با سدیم بالا، می تواند منجر به کاهش تولید اشک و از بین رفتن رطوبت محیط چشم شود و فرد را مستعد ابتلا به بیماری های چشمی کند. خشکی چشم، قرمزی و پف کردگی پلک ها از نشانه های کم آبی بدن است.

عدم مراجعه به چشم پزشک: معاینات منظم چشم می تواند مشکلات بینایی را قبل از ایجاد تشخیص دهد. چون بیماری های تهدید کننده بینایی مانند گلوکوم اغلب هیچ علائم هشداردهنده ای ندارند تا زمانی که از دست دادن دائمی دید اتفاق بیفتد.