۴۲ ٪ ارتباطات روزانه والدین با فرزندان از طریق تلفن‌های همراه است

به گزارش خبرگزاری برنا، حجت‌الاسلام محمد ادریسی پژوهشگر حوزه علمیه و کارشناس حوزه رسانه اظهار کرد: در یک تقسیم ‌بندی تمام امور کشور را می‌توان به سه بخش سیاست داخلی، سیاست خارجی و خانواده تقسیم بندی کرد.

وی گفت: خانواده مشتمل بر پیوندهای بیولوژیکی، مادی و معنوی است و خانواده یک جامعه‌ کوچک است که با تجمع دو نفر تشکیل می‌شود.

وی ادامه داد: اکثر کارهای بزرگ با اجتماع‌های دونفری و چندنفری شکل می‌گیرد مثلاً اسلام با اجتماع پیامبر(ص) حضرت خدیجه(س)، حضرت علی(ع) و فاطمه(س) شکل گرفت و در حال حاضر بیش از یک میلیارد مسلمان در جهان شکل گرفته است.

وی با توضیح تغییراتی که در سبک زندگی خانواده شکل گرفته، ابراز کرد: سبک زندگی از سنتی به مدرن تغییر کرده است ولی با این حال می‌ توان کارهایی را انجام داد تا از این غافله عقب نماند. خواه‌ و ناخواه در عصر حاضر، رسانه‌ و فضای مجازی‌ به یکی از بسترهای آموزشی تبدیل شده است و نهادهای آموزشی نیز ناچاراً باید از این فضا به نحو احسن استفاده کنند.

وی خاطرنشان کرد: از رسانه‌ها این انتظار را باید داشت که به یک کانون فرهنگی تبدیل شوند و اعضای جامعه و خانواده پیرامون آن گرد آیند. باید به این نکته تاکید داشت، که رسانه در فضای مجازی اثر گذار است ولی خانواده در فضای حقیقی نقشی اصلی و به سزایی دارد و این ادعا را در زیست بوم دهه های قبل که رسانه و فضای مجازی به شکل امروزی نبود ثابت کردیم.

وی از نقش خانواده بعنوان اهرم پیشگیرانه در خطرات احتمالی یاد کرد و گفت: خانواده می تواند بعنوان اهرم پیشگیرانه عمل کرده و اعضای خانواده را از خطرات احتمالی فناوری نو و بخصوص فضای مجازی حفظ کند و این نقش پیشگیرانه خانواده شکل نخواهد گرفت جز با آموزش های مناسبی که باید به خانواده ها در این خصوص داده شود.

وی با بیان فضای حقیقی سنتی دهه های قبل افزود: در فضای حقیقی سنتی، پدر و مادر در صورت خطای فرزندان، نصیحت، سرزنش و ملامت می‌کردند و در ادامه اگر مشکل حل نمی شد پدر و مادربزرگ ها اوضاع را آرام کرده و در نهایت مشکل فیصله پیداد می کرد. حال باید این پرسش را مطرح کرد که آیا در فضای مدرن و رسانه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم این چنین است؟! پاسخ این سوال خیر است. باید تاکید کرد که در حال حاضر والدین در فضای مجازی و رسانه از فرزندان خود دچار عقب‌ماندگی شدیدی شده‌اند.

وی یادآور شد: فضای مجازی حقیقتاً در هسته مرکزی خانواده‌ها قرار گرفته است. طبق نظرسنجی انجام‌شده توسط مرکز مطالعات بین‌المللی بیو در مورد اینترنت، روزانه ۴۲ ٪ ارتباطات والدین با فرزندان خود از طریق تلفن‌های همراه است و این یعنی هرچه ارتباط‌های مجازی بیشتر شود ارتباطات بین اعضای خانواده کم رنگ تر و دورتر شکل خواهد گرفت.

وی با بیان تاثیر سوء فضای مجازی بر رفتار خانواده ها اظهار کرد: فناوری در انواع و اقسام به ابزاری برای تأثیرگذاری منفی یا مثبت بر افراد خانواده ها و جامعه تبدیل‌ شده است. یکی از مهم‌ترین آثار منفی فضای مجازی از بین رفتن ارتباط بین زن و مرد به ‌صورت حقیقی است که حاصل آن گسترش بداخلاقی‌ها در محیط خانواده شده و از علل اصلی فروپاشی خانواده هاست.

وی ادامه داد: بیماری انزوا در برخی از خانواده ها اتفاق افتاده و در حال گسترش است. استفاده نادرست از فضای مجازی باعث تأثیرات روانی و شکل گیری پیوندهای ضعیف خانوادگی شده و خطر فروپاشی خانواده ها در حال وقوع است.

آقای ادریسی در ادامه بیان کرد: رسانه‌های نامتوازن عمداً احساس نارضایتی، شورش، نفرت و عدم وفاداری را تحریک می‌ کنند. شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها اولویت‌ خانواده‌ها را تغییر داده‌اند. چه بخواهیم چه نخواهیم سطح توقعات بی اساس بالا رفته است. رسانه‌ها بر خوراک و پوشاک به صورت نامتعارف تاثیر گذاشته است و حتی متاسفانه رسانه ها پا را فراتر گذاشته و با اصل اعتقادات و عقاید به شکل جدی مقابله کرده است.

وی اظهار داشت: خانواده ها باید با شگردهای خودمراقبتی تاثیرات منفی فضای مجازی را خنثی کنند. از ویژگی های فضای مجازی، بیگانگی انسان با خود، درون‌گرایی، انزوا و فقدان برخی از مهارت‌های اجتماعی مانند ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران است. از آفات دیگر فضای مجازی که با ابزارهای مختلف، محیطی را برای بیماری‌ های روانی فراهم کرده می توان به دوری اعضای خانواده، عدم گفتگو و شکاف در افکار والدین و فرزندان اشاره کرد که نتیجه آن تضعیف روابط خانوادگی است.

وی پیشنهاد اصلاح زیست مجازی را ارائه کرد و گفت: پیوندهای مجازی نباید منجر به از بین رفتن پیوندهای واقعی شود. در گذشته نه چندان دور همه اعضای خانواده دور هم جمع می‌شدند آخر هر هفته و در ارتباطات سنتی در شهرهای مختلف به‌ خصوص در مجاورت اقوام صله رحم یکی از عملکردها و وظایف خانوادگی بود. شرکت در مجالس غم و شادی‌ها یکدیگر از وظایف اساسی و اصلی خانواده ها بود. این سنت باید احیا شود. همچنین لازم است که رفتارهای سلبی به رفتارهای ایجابی تبدیل شود و خانواده‌ها و رسانه‌ها در «اصلاح زیست رسانه‌ای و مجازی» در سه کلمه باید باهم و در کنار یکدیگر: بتازند، بتارانند و بسازنند.