نور زیاد شبانه برای سلامت مغز خوب نیست!

به گزارش برنا؛ نتایج تحقیق جدید نشان داد افرادی که در مناطقی با آلودگی نوری شبانه بیشتری زندگی می‌کنند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر، به ویژه در میانسالی باشند.

محققان اظهار کردند آلودگی نوری شبانه قوی‌تر از سایر عوامل خطر شناخته شده مانند مصرف الکل، بیماری کلیوی، افسردگی و چاقی با بیماری آلزایمر در افراد ۶۵ ساله و بالاتر مرتبط است البته قرار گرفتن در معرض نور، خطر بیشتری برای مغز افراد زیر ۶۵ سال به همراه دارد؛ شدت نور زیاد در شب مهمترین عامل خطر برای آلزایمر زودرس در این گروه سنی بود.

ساینس گزارش کرد، محقق دانشگاه راش ایالات‌متحده اظهار کرد: ما نشان دادیم در ایالات‌متحده بین شیوع بیماری آلزایمر و قرار گرفتن در معرض نور در شب، به ویژه در افراد زیر ۶۵ سال، ارتباط مثبتی وجود دارد.

آلودگی نوری شبانه - عامل محیطی قابل تغییر - ممکن است عامل خطر مهم برای بیماری آلزایمر باشد. محققان در این تحقیق، نقشه‌های آلودگی نوری ۴۸ ایالت قاره‌ای را تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با داده‌های ملی در مورد بروز بیماری آلزایمر و عوامل خطر شناخته شده برای بیماری دژنراتیو مغز مقایسه کردند.

به نظر می‌رسد آلودگی نوری یکی از عوامل خطر آلزایمر برای سالمندان است، اما نتایج نشان می‌دهد که تاثیر آن به اندازه عوامل دیگری مانند دیابت، فشار خون بالا و سکته مغزی نیست، اما محققان دریافتند هیچ عامل خطر دیگری از آلودگی نوری برای افراد جوان‌تر از ۶۵ سال پیشی نمی‌گیرد.

به گفته محققان، نتایج نشان می‌دهد افراد جوان ممکن است به‌ویژه به اثرات قرار گرفتن در معرض نور در شب حساس باشند، اگرچه دلیل آن مشخص نیست.

این محققان معتقد هستند ژنتیکی که خطر ابتلا به آلزایمر زودرس در فرد را افزایش می‌دهد بر پاسخ به استرس‌های بیولوژیکی تاثیر می‌گذارد و می‌تواند منجر به افزایش آسیب‌پذیری در برابر تاثیرات نور شبانه شود. علاوه بر این، افراد جوان‌تر به احتمال زیاد در مناطق شهری زندگی می‌کنند و سبک زندگی دارند که ممکن است قرار گرفتن در معرض نور در شب را افزایش دهد.

به گفته محققان، با توجه به این یافته‌ها، افراد ممکن است بخواهند قرار گرفتن در معرض نور‌های روشن در شب را محدود کنند. تغییرات آسان برای اجرای آن شامل استفاده از پرده‌های خاموشی یا خوابیدن با ماسک چشم است. این ابزار به ویژه برای کسانی که در مناطقی با آلودگی نوری بالا زندگی می‌کنند مفید است.

محققان افزودند: قرار گرفتن در معرض نور در داخل خانه می‌تواند به همان اندازه مهم باشد. افراد باید قرار گرفتن در معرض نور آبی را که می‌تواند بر خواب تاثیر بگذارد محدود کنند و در خانه خود دیمر نصب کنند.

ایندین نوشت، آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است، اصطلاح کلی برای طیف وسیعی از شرایط که شامل از دست دادن عملکرد شناختی می‌شود شامل تشکیل پلاک‌ها و گره‌ها در مغز و پیری سریع برخی از نورون‌های مرتبط با ذخیره و پردازش حافظه است. علائم اولیه شامل فراموشی است و با پیشرفت بیماری، بیماران بیشتر گیج می‌شوند، راه خود را در اطراف مکان‌های آشنا گم می‌کنند و در برنامه‌ریزی و انجام کار‌های ساده با مشکل مواجه می‌شوند.

بر اساس برآورد‌های سازمان بهداشت جهانی از سال ۲۰۲۳، بیش از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان از زوال عقل رنج می‌برند و آلزایمر در تقریبا ۷۵ درصد از این موارد نقش دارد. پیش‌بینی شده است که بین سه تا ۹ میلیون هندی از این بیماری رنج می‌برند، این تعداد با افزایش سن جمعیت هند افزایش می‌یابد.

مدیکال نیوز گزارش کرد، تحقیقات در مورد زوال عقل و عواملی که در توسعه آن نقش دارند، با توجه به مسائل نوظهور در محیط به تکامل خود ادامه می‌دهند. هنوز زود است که بگوییم آیا آلودگی نوری ممکن است به خطر زوال عقل کمک کند یا خیر. با این حال، ما می‌دانیم که ایجاد عادات خواب خوب با مزایای سلامتی گسترده‌تری همراه است.

محققان خاطرنشان کردند مکانیسم‌های بالقوه زیادی وجود دارد که از طریق آنها آلودگی نوری شبانه ممکن است بر بیماری آلزایمر تاثیر بگذارند و یکی از آنها نقش اختلال خواب است و تاثیری که این مورد می‌تواند بر فرآیند‌های مغز داشته باشد، عامل مهمی است و باید آن را در نظر گرفت. ما می‌دانیم که خواب، نقش مهمی در پاکسازی پروتئین مرتبط با بیماری آلزایمر، معروف به آمیلوئید بتا، از مغز دارد. اگر خواب توسط چیز‌هایی مانند نور یا اختلال خواب درمان نشده مانند آپنه خواب مختل شود، توانایی مغز ما برای پاکسازی این پروتئین کاهش می‌یابد. علاوه بر این، کیفیت پایین خواب ممکن است تاثیر گسترده‌تری بر سایر عوامل خطر مانند افسردگی، سطح فعالیت بدنی و فشار خون بالا داشته باشد.

 در بیماری آلزایمر، تاو و پروتئین دیگری به نام آمیلوئید بتا به شکل پیچیده و پلاک ایجاد می‌شود که در مجموع به‌عنوان توده شناخته شده است و باعث مرگ سلول‌های مغز و کوچک شدن مغز می‌شوند. این امر منجر به از دست دادن حافظه، تغییرات شخصیتی و دشواری در عملکرد روزانه می‌شود.