استقلال، اعتماد به نفس و پذیرش شرایط هدیه والیبال نشسته به من بود

به گزارش سرویس ورزشی برنا نجاتی عارف متولد سال 73 و ساکن شهر همدان است و در گفتگویی که با روابط عمومی فدراسیون داشت پیرامون آشنایی اش با این رشته و فعالیت هایی که تاکنون داشته است، اینگونه گفت: سال 90 در حالی که هنوز محصل بودم از طریق مادر یکی از همشاگردی هایم با رشته والیبال نشسته آشنا شدم. مادر دوستم از ورزشکاران این رشته بود و باعث شد متوجه بشوم برای معلولین هم فعالیت های ورزشی وجود دارد.

وی در ادامه گفت: با مربی ورزش مدرسه مشورت کردم و قرار شد اگر علاقه مند به این رشته شدم، آن را ادامه بدهم. خانواده به خصوص پدرم خیلی دوست داشتند که من این رشته را دنبال کنم و از آنجا که پدرم ورزش دوست است و خودش هم چند رشته را دنبال می کند، مشوق بسیار خوبی برای من بود.

بانوی ملی پوش جوان تیم والیبال نشسته افزود: سال 91 از من دعوت شد تا در مسابقات استعداد یابی مشهد شرکت کنم. آن زمان پایم شکسته و در گچ بود اما به خاطر شور و شوقی که داشتم زودتر از موعد مقرر گچ پایم را باز کردم تا به این مسابقات برسم! این رقابت ها سرآغاز خوبی برای من بود و بعد از آن در اردوهای تیم جوانان برای مسابقات مالزی و اردوهای بزرگسالان برای مسابقات پاراآسیایی اینچئون شرکت کردم.

زهرا نجاتی عارف از خاطره حضورش در مسابقات پاراآسیایی می گوید: بازی های پاراآسیایی اینچئون تجربه بسیار خوبی بود و از اینکه همراه با تیم بزرگسالان در این مسابقات مهم شرکت می کردم، حس بسیار خوبی داشتم. به خصوص که موفق شدیم برای اولین بار سهمیه بازی های پارالمپیک را نیز بدست آوریم و این بر شادی ما افزوده بود.

زهرا پیش از این در رشته های تیراندازی و تنیس روی میز هم فعالیت کرده، اما والیبال نشسته را بیش از هر رشته دیگر دوست دارد و از تاثیرات آن در زندگی شخصی و اجتماعی اش گفت: همان طور که گفتم من در خانواده ورزش دوستی زندگی می کنم و پدرم بسیار اهل ورزش است. به خاطر همین تجربه تنیس روی میز و تیراندازی را دارم اما هیچ کدام به اندازه ی والیبال نشسته برای من جذاب نبودند. از وقتی در این رشته فعالیت می کنم مستقل شده ام و تحملم بیشتر شده. ضمن اینکه به خاطر جمعی بودن این رشته و هیجانی که دارد روحیه ام بسیار خوب شده و با معلولیت و شرایط جسمی ام نیز کنار آمده ام. اینها هم دستاورد والیبال برای من بوده است.

وی در پایان گفت: معتقدم هنوز اول کار است و راهی طولانی در پیش دارم و دوست دارم تا جایی که می توانم در این رشته فعالیت کنم و از مسئولین فدراسیون، خانم توکلی و خانم ایرانمنش و همه مربیان و افرادی که قدمی برای این رشته و توسعه آن برمی دارند، قدردانی می کنم و امیدوارم شاهد پیشرفت هر روزه در والیبال نشسته بانوان باشیم.