مژگان امیرصادقی، مدرس و امدادگر جمعیت هلال احمر در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: با اینکه 28 سال سن دارم اما نزدیک به 20 سال است که فعالیت خود را در زمینه امدادگری هلال احمر شروع کرده ام و در این زمینه در جمعیت هلالاحمر نیز تدریس میکنم.
امیرصادقی با بیان اینکه پدرم که یک امدادگر بازنشسته است مرا به ورود در این عرصه تشویق کرد، عنوان کرد: در پایه ابتدایی تحصیل میکردم که به گفته پدرم در جمعیت هلال احمر مدرسه ثبت نام کردم و از آن سال کار خود را شروع کردم.
این امدادگر جوان در ادامه افزود: من امدادگری را در سازمان جوانان بهصورت رسمی شروع کردم و در سال 1384 دورههای امداد و کمک اولیه را گذراندم و از آن پس به صورت کامل در اختیار جمعیت هلال احمر هستم.
وی در خصوص کسب درآمد امدادگران، بیان داشت: اعضای جمعیت هلال احمر بهخاطر حس انسان دوستی دراین زمینه فعالیت میکنند و هیچ یک از آنان چشمداشت مالی ندارند. در واقع این شغل یک شغل عامالمنفعه است و اگر کسی بهدنبال درآمدزایی باشد نمیتواند در این عرصه فعالیت کند.
امیرصادقی پیرامون تفاوت در نحوه آموزش زنان و مردان جمعیت هلال احمر گفت: نحوه آموزش زنان و مردان با یکدیگر تفاوتی ندارد و زنان همپای مردان در امدادرسانی و دیگر کارها کمک میکنند.
وی در ادامه افزود: در بخشهایی که به قدرت بدنی بالایی نیاز است مردان فعالیت بیشتری دارند و زمانهایی که بیماران یا مصدومان به حمایتهای روانی نیاز داشته باشند کارایی و فعالیت زنان بیشتر است.
امیرصادقی با بیان اینکه برخی از خانوادهها یا زنان حادثه دیده ترجیح میدهند تا امدادگرشان یک زن باشد، گفت: در برخی موارد که زنان حادثه میبینند، همراهان آنان یا خودشان میخواهند تا یک نجاتگر زن امدادرسانی کند و از اینکه ما بالای سرشان حضور پیدا میکنیم آرامش خاطر بیشتری دارند.
وی در خصوص یکی از خاطرات نوروز سال گذشته خود، اذعان داشت: سال گذشته از لحظه اول سال تحویل تا پایان عید نوروز شیفت بودم و عید خود را در پایگاههای نوروزی کنار جادهها گذراندم. از اینرو عید سال گذشته برایم متفاوت بود.
امیرصادقی در پایان ضمن تبریک سال نو به مردم ایران و خسته نباشید به کلیه امدادگران و همکارانش در هلال احمر خاطرنشان کرد: ما امدادگران باید کاری را که انجام میدهیم با تمام وجود باشد، زیرا مصدومی که برای نجاتش حاضر میشویم با اختیار ما را انتخاب نکرده است و ما امدادگران با اختیار خود بر بالین مریض حاضر میشویم.