جانفرانکو رزی گفت: «فکر می کنم یک کتاب یا فیلم دنیا را تغییر نمیدهد ولی امید من این است که فیلم به آگاهی مردم در مورد این مساله کمک کند. از همه مهمتر امیدوارم این حس و ایده را تقویت کرده باشم که این انسان ها شماره و یا عدد نیستند. هر یک، انسانی با حقوق و احساسات انسانی است.»
او طی یک سال و نیم زندگی در لامپدوزا، زندگی مردم بومی و صدها مهاجری را که هر هفته به ساحل آن وارد می شوند ثبت کرد و در آنجا بود که با ساموئل ۱۲ ساله و یک پزشک عمومی؛ شخصیت های فیلم آشنا شد. هدف او توجه مخاطب به پیامدهای درازمدت این مشکل و ابعاد تراژدی مهاجران در جزایر ایتالیا و یونان است.
کارگردان ایتالیایی در ادامه اشاره کرد: «ساکنان جزیره لامپدوزا ماهیگیر هستند. ماهیگیر یاد می گیرد تا هر چه را از دریا می رسد بپذیرد. مثال فوق العاده ای است که به ما یاد می دهد چگونه مثل ماهیگیر فکر کنیم. مشکل مهاجرت بسیار پیچیده است و با تلاش و اقدامات یک کشور به تنهایی و به خصوص یک جزیره کوچک حل نمی شود. لسبوس و لامپدوزا دو جزیره هستند، دو دژ در دروازه اروپا که به نوعی نمادی از ابعاد و موقعیت مهاجرت هستند.»
جان فرانکو رزی در مخالفت با سیاست بعضی از کشورهای اروپایی در کشیدن دیوار در مقابل عبور مهاجران معتقد است سیاستگذاران اتحادیه اروپا در این زمینه شکست خورده اند. او گفت: «در تاریخ مثال هایی هست که نشان می دهد دیوار و مانع نمی تواند در مقابل نیروی تاریخ مقاومت کند. معتقدم دیوارها فرو خواهد ریخت و آنها شکست می خورند. نگرانی من موانع فیزیکی نیست بلکه ذهنی و فرهنگی است که امروز در اروپا ایجاد می شود. به خصوص دیوارهایی که سیاست های امروز میسازند و معتقدم این هم در نهایت برای سیاست عمومی اروپا یک شکست میشود.»
در ۲۰ سال گذشته بیش از ۲۰ هزار نفر در تلاش برای رسیدن به اروپا جان خود از دست داده اند.