به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، از سال 92 سریال نو تحول خواهی از کانال انتخابات در کشور به راه افتاد و البته این نوتحول خواهی از آن جهت است که در انتخابات ایران مردم با حضورشان بیش از آنکه بگویند چه می خواهند تعیین می کنند که چه نمی خواهند؛ برای مثال در سال 92 در دایره شش کاندیدایی که خود را برای کارزار انتخاباتی آماده کرده بودند وقتی این احساس قوت گرفت از جمع قالیباف،ولایتی،حداد عادل، سعید جلیلی و حسن روحانی احتمال رای آوردن جلیلی که به نوعی ادامه دهنده مسیر دو دولت گذشته خواهد بود و از سوی دیگر راه و روشی که حسن روحانی در وعده ها و مناظره های انتخاباتی اش ارائه داده بود بیشتر به گفتمان غالب در جامعه نزدیک بود در عرض یک هفته حماسه ای به راه افتاد که کمتر کسی پیش بینی آن را می کرد و همین نگاه بود که حسن روحانی را راهی ساختمان پاستور کرد.
عملکرد در کفه ترازو
اگر اعداد و ارقام و حکایت آنها را کنار بگذاریم و تنها به فضای سیاسی، اقتصادی نگاهی گذرا بیاندازیم خواهیم دید از آن تشویش ها و آشفتگی ها دیگر خبری نیست و یا اگر هم هیجانی وجود داشته باشد با آنچه در چهار سال پیش دائما در صحنه خودنمایی می کرد فاصله ای زمین تا آسمان دارد.
این شرحی است که بسیاری از کارشناسان بر آن صحه می گذارند؛ از کنترل تورم و تزریق آرامش به فضای اقتصادی گرفته تا حوزه سیاست خارجی که می توان آن را نقطه عطف دولت یازدهم دانست.
شاید بد نباشد خاطره سه سال پیش دوباره روخوانی شود زمانی که کشور به لحاظ اقتصادی به دلیل تصمیمات خلق الساعه در تب تورم و رکود می سوخت و فروش نفت با قیمت بالا هم نتوانست دردش را درمان کند و در همین زمان سیل تحریم ها موتور اقتصاد را خاموش کرد. در این برهه حال و روز سیاست داخلی و خارجی نیز بهتر از اقتصاد نبود، از یک سو، بگم بگم های هر روزه رئیس جمهوری و اقداماتش دردسرهای تازه و حاشیه ای جدید می آفرید و از سوی دیگر در عرصه سیاست خارجی نیز با اقدامات خارج از عرف بین الملل تمام دنیا در یک جبهه واحد علیه کشور بسیج کرد؛ معضلات با چنان سرعتی رو به افزایش می رفت که حتی افراد و گروه هایی که زمانی تمام قد از دولت نهم و دهم حمایت می کردند نمی دانستند باید چه رویکردی را در پیش بگیرند. در چنین شرایطی انتخابات 92 از راه رسید و حضور حسن روحانی و وعده های انتخاباتی او و البته حمایت های طیف اصلاح طلب که در طول این سالها مهمترین منتقد دولت نهم و دهم محسوب می شدند، بارقه امیدی را در دل مردم روشن کرد و به دنبال آن حماسه 24 خرداد و پیروزی قاطع را در دور اول انتخابات برای حسن روحانی و حامیان تغییر وضع موجود در کشور،به ارمغان رسید.
تاثیر انتخابات 92 در اسفند 94
سال 92 گروه های اصلاح طلب و چهره هایی که وزنه ای در عالم سیاست محسوب می شوند با حمایت از روحانی، جامعه را به حضور پررنگ در پای صندوق های رای دعوت کردند که تعداد قابل توجهی پاسخ مثبت به طیف مورد حمایت خود دادند و عده ای نیز به دلیل نگاه تردید آمیزی که به رقیب روحانی داشتند از آن جهت که شاید او نیز پیرو راه احمدی نژاد باشد آراء خود را به سود اصلاح طلبان و اعتدالگرایان در سبد روحانی ریختند.
تنها چند ماه از سکانداری دولت تدبیر و امید نگذشت که اولین تغییرات و نشانه های مثبت ظاهر شد که مهمترین آن مربوط به سفر تاریخی روحانی و ظریف به نیویورک و شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل بود. سفری که اولین دیدارهای تاریخ ساز در آن رخ داد و البته برای اولین بار نه تنها وزرای امورخارجه ایران و آمریکا بر سر یک میز نشستند بلکه روئسای دو کشور نیز اولین تماس تلفنی را برقرار کردند و این روند ادامه پیدا کرد به گونه ای که تابستان 94 پرونده هسته ای ایران برای همیشه بسته و شد و به دنبال آن تحریم ها برچیده شدند، آرامش روانه بازار و عرصه اقتصاد شد و البته سیاست داخلی نیز با یک ثبات همراه شد. این عملکرد هم مهر رضایت را پای کارنامه دولت زد و هم اطمینانی را به خاطر گزینه پیشنهادی روانه اردوگاه اصلاح طلبی کرد یعنی درست برخلاف آنچه برای اصولگرایان به دلیل حمایتشان از احمدی نژاد پیش آمد.
این اطمینان خاطر و این عملکرد مثبت موجب شد تا در سال 94 دوباره انتخابات 92 تکرار شود و این بار با وجود آنکه بسیاری از افراد شناخته شده اصلاح طلبی از گردونه انتخابات خارج شدند اما باز لیست مورد حمایت اصلاح طلبان و دولت پیشتاز انتخابات هفت اسفند می شود و نتیجه انتخابات در تهران 30 بر هیچ به سود این طیف پایان می پذیرد.
عملکرد امیدیها و علامت سوال 96
یک سال دیگر باز باید انتخاب کنند و باز باید انتخاب شوند، اما این انتخاب شاید بیش از آنکه به کاندیداهای حاضر در انتخابات بستگی داشته باشد به عملکرد نمایندگانی گره خورده است که با حمایت دولت و اصلاح طلبان روانه خانه ملت شده اند. به عبارت دیگر همانطو که عملکرد مثبت دولت یازدهم موجب شد تا مردم به لیست اصلاح طلبان در انتخابات 94 اعتماد کنند و اکثریت کرسی های بهارستان را به دستان اهالی امید بسپارند قطعا عملکرد این نمایندگان نیز می تواند راه انتخابات 96 را روشن کند و بار دیگر حسن روحانی را راهی ساختمان پاستور کند.